Pranë shkollës sonë ishte një dyqan i vogël që merrej me kopjimin e çelsave. Unë kaloja për ditë aty pari dhe pothuaj gjithënjë do të gjeja ustain, që më shikonte ngultas. Nuk i kisha dhënë rëndësi kësaj gjëje, pasi nuk është e ndaluar të shohësh e aq më tepër ai ishte në punën e tij unë në timen. Ndonjëherë kur shikoja nga ai, më buzëqeshte e unë ktheja kokën nga ana tjetër. Herë herë kaloja në krahun tjetër të trotuarit, por ai nuk e humbëte takimin, pasi e gjeja gjithëmon tek dera në orarin e kalimit tim.

Me siguri do të mendoni se ustai ishte një plakush pa flokë, me syze majë hundës. Ouups jeni të gabuar. Ai është një djalë i ri rreth 22-24 vjeç, që me sa duket ka marrë një zanat për të fituar bukën. Ndonjëherë kur e shihnja me vemendje vija re fytyrën e tij ovale me flokë të kuqrremta kaçurela e me sy gri të çelta për të cilin s’mund të thoje as se ishte i bukur dhe as i shumtuar. Një njeri normal, si gjithë të tjerët. Kishte vetëm një të metë, ishte pak ndën mesataren dhe njërën këmbë e kishte pak më të shkurtër, gjë që e bënte të çalonte, megjithëse ai mundohej ta mbante veten që të mos dallohej.

Isha në vitin e fundit të shkollës së mesme dhe pas pak shkolla do të mbaronte e kështu që do të përballesha me problemin se çdo të bëja më tej. Por si të gjithë e leja këtë punë për më vonë, kur t’i vinte koha. Një ditë, ndërsa dilnim nga shkolla e ndjeva të nevojshme të shkoja në banjo, prandaj u ndava nga shokët dhe u futa në banjon nëntokase aty pranë. Megjithëse i ishin hedhur disa kova ujë, përsëri ndjehej kundërmimi i

Në Berat nuk kisha qenë ndonjëherë, prandaj isha kureshtar që ta njihja atë qytet që të pushtonte me lashtësinë e tij. Megjithëse kisha mjaft punë për të kontrolluar monumentet historike, por me këtë rast bëja edhe një vizitë të këndshme sa në një anë në tjetrën. Kisha lexuar një libër të Murat Çelepisë, kronikanit të madh osman, i cili e konsideronte këtë qytet si një nga më të zhvilluarit në kohën e tij, në të cilin dhjetëra poetë recitonin veprat e tyre buzë Osumit përpara shumë dëgjuesve, që bënin tifozllëk për njërin apo për tjetrin. Çelepia thoshte se ne Berat ka 250 vende qejfi, ishte fjala për pijetore, kishte shumë zanatçinj të mirë të cilët ia mësonin zanatin çirakëve, të cilët në se donin të përfitonin sa më shumë nga zanati, duhet të kalonin “poshtë tryezës së ustait”... Dhe me sa duket këtë e bënin shume djemë, për tu bërë zanatçinj të mirë. Këto njiheshin me emrin turqisht Dylberë.
Pasi kaluan disa ditë fillova të mërzitesha dhe mendova të bëja ik e jake duke u kthyer herë pas here në Tiranë. Por ja që ndodhi një e papritur. Vapa e madhe kishte bërë që të shteronte uji lumit, për t’ia lënë vendin një zone rëre në të cilin djemtë luanin futboll. Kisha një copë herë që po shihja trupat e tyre të zhveshur, ndër të cilët njëri më bëri përshtypje. Nuk ishte fort i gjatë, por kishte trup të lidhur sportisti. Ndeshja shkoi për keq se u bë një gol, të cilën pala tjetër se pranonte dhe me që më panë që po i shikoja erdhën të më bënin gjykatës të pa anshëm. Por se dinin që kishin zgjedhur personin më të anshëm, se unë i dhashë të drejtë skuadrës së djaloshit që më kishte bërë përshtypje. Përsëri grindje dhe loja

Isha ne klasën e 11 dhe ende isha i virgjër. djalë bukurosh, i shkathet, sportiv e tj qe nuk dua ti përmend. Megjithatë unë mbahesha primitiv. Por ja qe papritur u ndesha me nje eksperience te re. Shkak u be një detyre qe na kishin dhëne ne klase, për realizimin e se ciles me duhej bashkëpunimi i një shoku. Për me tepër ai kishte një laptop gjë qe na e lehtësonte punën pa mase. Kështu e lamë te takoheshim tek unë atë pasdite. Geni, kështu quhej shoku im, erdhi ne orën e caktuar. U mbyllem ne dhomën time e filluan te bënim variante te ndryshme për detyrën tone. Te dy ishim nxënës te mire kështu qe puna ecte shpejt e mire. Pasi kishim punuar një cope here vendosem te bënim pak pushim. Unë solla dy kanoçe pepsi qe te freskoheshim. Atëherë і thash Genit qe te na e hapte laptopin ne ndonjë faqe interesante dhe i me tha qe te hapja vet ku dëshiroja. Dhe unë fillova te kërkoj ne faqe te ndryshme deri sa arritëm ne faqet gay. Kur u paraqit skena e pare porno Geni i trembur me tha: Aleks hiqe, hiqe! Pse- i thash. Jam kureshtar te shoh se s'kam pare kurrë.

Por mos na vjen njeri? Mos u bej merak se te mijte nuk janë këtu. Por edhe sikur te ishin ato nuk do te futeshin ne dhomen time. Kjo sikur e qetësoi Genin. Duke pare skenat porno mua mu ngrit e mu be dru. Genit sikur i iku turpi e filloi te komentoi se sa te madh e paska ky djali dhe se si ai ia fuste djaloshit ne {pub}Per te lexuar vazhdimin e ketij tregimi duhet te Regjistroheni{/pub}{reg} goje dhe sa s'po ia shqyente kaq te madh e kishte. Papritur Geni zgjati dorën dhe ma

Redi ishte një djalë i kendeshem flokë zi e sy zi. Sytë i kishte si gozhda të cilat të nguleshin sa here që e shihnje. Dhe kjo kish bërë të qëllonte shpesh një shenjën e zgjedhur prej tij. Bile atij i dukej e pabesueshme se si djemë të cilët mburreshin për vajzat që kishin shtirë në dorë, përfundonin me një djalë dhe ia ndjenin lezetin.

Të gjitha këto sekrete të heshtura, ia tregonte një shoqes së tij të ngushtë, duke mos i fshehur asgjë. Edhe ajo i tregonte sekretet e saj me një djalë shumë seksi, me të cilin dashurohej. Ajo e kish njohur edhe me të e dy shokët e tij të ngushtë, njëri prej të cilëve Timi, ishte i papunë, kurse tjetri, Iri, punonte në forcat speciale të policisë. Ai i kish parë jo pa epsh të dy bukuroshët që shquheshin për mashkullizmin e tyre, por vetëm kaq. Ai nuk mund të rrezikonte të humbte emrin e mirë me ndonjë veprim të pamatur. Shpesh ato shkonin së bashku në disko dhe argëtoheshin dhe stërmullari i gjithë kësaj ishte shoqja e tij e dashur. Një mbremje, si zakonisht ishin mbledhur të gjithë, por shoqja me mikun e saj thanë se kishin një program të tyrin, kështu që u larguan, duke e lënë me miqtë e tyre. Vendosën të shkonin në disko “Luks” por ai hapej në orën 24. Shkuan në një tjetër dhe e gjetën të boshatisur, kështu që nuk bëhej qejf. Më së fundi përfunduan tek Disko “Love Baby” që kishte mjaft njerëz. Iri qëndroi të paguante hyrjen, kurseRedi me Timin zbritën poshtë. Muzika dhe kërcimtarët bënë shpejt që të shkriheshin midis vallzuesve, por që nuk zgjati shumë, pasi policia ndërhyri dhe i kapi, si prishës të rregullit dhe i dergoi në rajon. Më vonë morrën vesh se

Kisha shkuar në Vlorë për të bërë disa fotografi, për vendet ku do të ndërtoheshin disa objekte industriale. Por më këtë rast mua më qante zemra të bëja edhe fotografi që konsiderohen artistike sepse janë perëndime dielli dhe kanë ngjyra të gjalla. Disa vjet më parë, një suedez më kishte bërë një seri fotografish nudo shumë të bukura, të marra pikërisht në muzgun e Vlorës dhe . Duke kujtuar ato , unë doja ta konkurroja për të bërë ndoshta fotografi akoma më të bukura. Por më mungonte modeli, një djalë me trup të bukur, të cilin e ndesha krejt papritmas. Po fotografoja në ujin e ftohët kur shoh mbi një gurë një djalosh ,që sapo kishte dalë nga deti. Ishte i zeshkët me bulëza uji në lëkur që vezullonin nga rrezet e dielli. Format e tij të trupit ishin shumë harmonike dhe të buta, siç i preferoja unë dhe jo ashtu me muskuj të ashpër dhe kërcënues. Ai ishte gjysmë profil nga unë dhe ktheu kokën dhe kur më pa bëri një buzëqeshje kaq të ëmbël sa më mahniti.

I bëra me shenjë dhe ai u afrua. Si të quajnë? – e pyes. Zaçe,- më thotë. Sa vjeç je?. Sapo mbusha 18. Aha, sapo paske dalë nga veza. Ra pak heshtje, si në rastet kur ora është pa njëzet ose edhe njëzet. A pranon të më ndihmosh për të bërë disa fotografia, e pyeta. Ai , pa u menduar gjatë pranoi. Kështu e lamë që të takoheshim pas dite diku në Vlorë.

Ai ishte djalë i përpiktë dhe në orën e caktuar ishte në vend. U nisëm. Gjatë përdredhjeve të rrugës, po e vështroja Zaçen dhe po zbuloja se ishte shumë më i bukur se sa më ishte dukur çastin e parë. Megjithatë i zhveshur bënte më shumë figurë se

Në mëngjes nuk kisha gjë për të ngrënë, prandaj vendosa të shkoja deri në pazar për të blerë një shishe qumësht fshatarësh. Aty tek prokuroria më parakalojë një djalë zeshkan, jo shumë i hedhur në shtat, i parruar prej dy tre ditësh. Ishte interesant se mjekra i ishte rritur tufa tufa në zona të ndryshme të fytyrës. Paske mjekër interesante i them. Ai më pa i bezdisur, se kush është ky që po merret me mjekrën time... Ehë, më tha.

Sa vjeç je?

25.

U bëfsh edhe 100.

Faleminderit .

Me ç’punë merresh?

Jam kamerier...

Mua më shpëtoi pa dashje një buzëqeshje, të cilën ai e vuri re.

Pse ç’kanë kamerierët? Më tha.

Asgjë, përveç faktit që janë shumë seksi.

Tani e pati radhën ai që të buzëqesh.

Nga je ti? Më pyeti.

Nga Tirana. Po ti?

Unë jam fshatar nga rrethi i Tiranës.

Do të thuash se fshatarët janë më seksi...plastë ai që nuk do seks...

Ashtu është, por disa janë më aktivë të tjerë më pasiv...

Unë jam thjeshte aktiv...

Ke kohë të pimë një kafe?

Ai sikur nuk kishte kohë, megjithatë u ulëm.

Punon në ndonjë lokal të mirë? Ai më përmendi një emër të njohur. Aha, aty merke bakshishe të mira.

Jo dhe aq sepse ka frekuentim të kufizuar se është shtrenjtë. Po raste aktive ke?

Ai u përtyp dhe pastaj tha: Njeriu nuk duhet të zbërthehet kaq kollaj.

Të kuptoj. Ke kohë tani. Po deshe shkojmë tek unë... Ai mbeti dhe nuk dinte ç’të bënte...

Në shtëpi ishte vapë, nga që të gjitha dritaret i kisha lënë të mbyllura. E pyeta në se donte të bënte një banjë, por ai më tha se nuk kishte kohë dhe donte të mbaronim punë shpejt. Mirë zhvishemi atëherë. Ai zbërtheu pantallonat dhe i uli. I thash që më

Atë pasdite Isha i vonuar për të arritur në një takim pune. Autobusi, siç ndodh shpesh në këto kohë, ishte i mbushur plot. Pranë meje ishte një djalë shtathedhur, veshur me blu xhinsa dhe me një xhakovente lëkure të zezë. AutobuSi po priste të siguronte sa më shumë fitime, duke u stërmbushur me pasagjerë, gjë që bënte të ngjisheshim më shumë pas njëri tjetrit. Në dorë kisha çantën dhe ajo me gjithë dorë ishte ngjeshur pas prapanikes së djaloshit. Kur autobuzi filloi të ecë, dora fërkohej pas mollaqeve të tij, sikur kërkonte të gjente vendin e shenjtë. Pas pak ai u kthye me kujdes, duke paraqitur përparmërin e tij. Pastaj i dha vetes pak përpara dhe shpina e dorës sime, u mbështet mbi organin e tij, që i ishte drejtëzuar krenar, në të mbathurat e tija të ngushta. Hodha vështrimin ta njoh më mirë këtë djalë. Dukej një tip i thjeshtë,i qetë, me tipare të rregullta dhe me vështrimin që e mbante të hedhur diku larg përpara. Bëra një lëvizje të vogël të dorës, për të arritur në majën e olimpit, duke e vlerësuar gjatësinë e organit të tij rreth 18cm. Shtatgjatë siç ishte mund ta kishte më të shkurtër, siç ndodh shpesh që të shkurtërit e kompensojne gjatësin me madhësin vigane të karit të tyre.

Kur po ulja dorën ngadalë, ai e kapi dorën time dhe e lëvizi lart e poshtë disa herë. Pozicioni i njerëzve për rreth nuk linte që të dukej ky veprim. Por kjo nuk ishte praktike. Atëherë ndjeva zërin e tij të tingëlloi pranë veshit tim e të më thotë:

“ Kaloje çantën në dorën tjetër!”

Dhe unë ashtu bëra. Duke ma mbajtur dorën time në të tijën ai, vazhdoi ta fërkonte deri sa arritëm në stacionin e fundit.

Unë zbrita i pari dhe fillova

Kisha ndaluar para banakut të gazetashitsit e po shikoja fjalë-kryqet. Tani janë bërë shumë revista apo gazeta të tilla. Por shumica janë të dobta dhe përsërisin të njejtat fjalë. Mora njërën në dorë dhe po e shihja, kur dëgjova dikë të më thote: “Kjo tjetra është më interesante”. Ngrita kokën dhe shoh përkrah meje një djalë të gjatë e të këndëshëm, me flokë të gjata të mbledhura bisht nga vapa, e me një vath në veshin e majtë. “Kështu mendoni?” Mora revistën që ai më kishte zgjatur dhe i hodha një sy. “Të pëlqejnë fjalëkryqet?” . “Shumë. Sigurisht kur janë cilësore”. Dukej të ishte djalë inteligjent, afërsisht i moshës sime, prandaj më lindi dëshira që të matesha me të në fushën e dijeve. “Pranon të ulemi diku bashkë e të zgjidhim fjalëkryqet, për të parë kush i bën ato më shpejt e më saktë?” “OK. Por propozoj diçka tjetër. Sa të ulemi në një kafe rrethuar nga turma, pranon të vish tek unë ku do të jemi më të qetë. Banoj këtu afër?” “Në rregull. Unë quhem Loren ose shkurt Lori.” “Kurse unë quhem Adi.” Shtëpija kish qenë me të vërtet afër. Ishte një apartament i ri në katin e tretë, me tre dhoma,të mobiluara bukur. Adi kish një dhomë të tijën, që e kish mbushur me postera të ndryshëm këngëtarësh dhe aktorësh. Të binte në sy një poster i madh i Brad Pittit, që pa dyshim vinte në pah parapëlqimin e tij. Kur e pa që po e soditja, më pyeti: “Po ti, cili do të dëshëroje të ishe?” “Unë? Se di. Ndoshta O’Connell tek filmi ”Aromë gruaje” “Tre muskëtjerët “ etj. Më duket më i thjeshtë dhe i sinqertë.” “Zgjedhje e bukur. Edhe mua më pëlqen shume. Por tani janë bërë kaq shumë të rinj të suksesshëm, sa

Berti kishte blerë një televizor HD që zinte gjysmën e dhomës. Aty ishte kënaqësi të shihje ndeshjet e futbollit, sepse të dukej sikur ishe në stadium. Një mbrëmje ishte një ndeshje e rëndësishme dhe Berti më ftoi ta shikonim bashkë. Hoqëm sandalet dhe u rregulluam në divanin përballë Tv. Ndeshja filloi, por nuk po dukej kaq interesante saç pritej. Ishte një lojë e ngadaltë dhe tuaj se e mërzitshme. Kur në një çast skuadra jonë bëri një sulm të shpejtë dhe topi përfundoi në rrjetë. Të dy u hodhëm përpjetë dhe u përqafuam nga gëzimi, kurse Berti mbështeti buzët mbi të mijat dhe më puthi fort. Kur u shkëputëm isha pak si і çoroditur sepse nuk po merrja vesh se ç’ishte ajo e puthur. Pas pak një sulmi ri dhe përsëri gol. Berti përsëri u përpoq të më puthte, por unë nuk e lash.
Ç’bën?- і them.- Unë nuk jam femër që të më puthësh kështu...
Pse ç’të gjeti, u konsumove?.. Dhe zgjati dorën për të më fërkuar karin, і cili mu ngreh. Lere,-і them- se nuk ka lezet. Prandaj të ngrihet sa ta prekësh. Në një pikëpamje ai kishte të drejtë se unë nuk kisha fare eksperience seksuale dhe këto gjëra se si më dukeshin. Ndeshja mbaroi dhe Berti nuk më preku më.
Vërtet je kaq і turpshëm? – pyeti Berti. Jo për gjë, po ne jemi shokë dhe se si më duket me ia fut shokut në byth.
Ashtu është po si і bëhet kur shoku ka qejf vet?
Unë mbeta. Vërtet, po kur shoku ka qejf vet? –po thoja me vete. Atëherë filloi të flasë Berti. Kjo është çështje kurioziteti. Unë nuk e kam bërë ndonjëherë ashtu besoj edhe ti. E pse të mos e provojmë. Unë nuk po flisja. Në kokë më vinin gjithfarë mendimesh e mbi të gjitha kurioziteti

Ariani, ishte ulur në një stol në kombinat, ku kishte shkuar të interesohej për të ndërtua varrin e të ëmës, por nga që nuk e kishe gjetur ustain ishte ulur në stol e po e priste. Ky ishte një burrë zotëri dhe binte në sy për pamjen e tij të hijshme megjithëse і kishte kaluar të pesëdhjetat. Ndërkohë nga agjenci lotosporti doli një djalë і ri , cili ishte përqendruar mbi disa fletushka me numra, і cili erdhi u ul përkrah tij. Ariani po e vështronte me bishtin e syrit dhe e ndjeu që djali ishte shumë nervoz. Dhe kjo nuk vonoi të bëhet e dukshme , kur ai і mblodhi shuk të gjitha skedat dhe і hodhi përtokë.
-Paske humbur hë?...
-Më lë rehat or lalë se s’ta kam qejfin,- dhe ktheu kokën nga ana e folësit. Kur e pa se ishte goxha burrë ndërroi sjellje. –Po ti vetëm fiton dhe nuk humb asnjëherë?
-Jo nuk humb asnjëherë...
-Si kështu?
-Sepse nuk luaj fare lottosport. Djali qeshi hidhur. Ja mua më ka hyre krimbi...Se mos jam vetëm unë. Këtu të gjithë djemtë e shkollës luajnë.
-Po ku і marrin parat, më fal, por і vjedhin?
-Joooo, і fitojnë.
-Bukur edhe kjo. Parat gjenden në rrugë dhe ato vetëm і mbledhin.
-Më fal, por ka edhe mënyra të tjera, por nejse e lemë këtë bisedë...
- Si të duash,- і tha Ariani, pastaj shtoi, me që më the kaq shumë gjëra përse këtë të fundit nuk ma thua?
Djali sikur u mendua dhe ashtu kokulur tha: me seks?
Ariani e kishte dyshuar këtë dhe tani e vërtetoi.
-Po si shkoni aktivë apo pasivë.
-Varet nga personi. Disa і bëjnë të dyja, kurse shumica shkojnë aktive.
-Po ti shkon?
-Unë jam aktiv nga halli.
-Dhe sa pretendon... zakonisht 50...
-Vritkeni shumë...
Po deshën... pastaj varet edhe nga klienti, për disa bëjnë ulje...

-Mund të prezantosh ndonjë shok,