Ndodhesha në Paris që prej një jave, ku kisha shkuar për të bërë një specializim. Me kishin sistemuar ne nje fare hoteli konviktorësh punëtorë, ku ishin edhe shumë studentë të huaj që beni periudha të shkurtëra stazhesh studimi. Muret ishin prej kartoni kështu izolimi i ulët të lejonte të dëgjoje seç bëhej në dhomën ngjitur. Dhe mua më binte të dëgjoj një muzikë monotone të një këngëtari që këndonte ne një gjuhë që se kuptoja.

Ishte pasdite dhe nga dritaria ime shihej perëndimi, që atë mbrëmje ishte veçanrisht i bukur. Hapa dritaren dhe po sodisnja lojrat e fundit të ngjyrave e të rrezeve të diellit që kjo ditë më ofronte, kur në dritaren përkrah shfaqet fytyra shumë e këndëshme e një djaloshi të ri.

-Më falni ju lutem. Mos ju bezdis muzika ime?

Sigurisht që më bezdiste, por bukuria e tij eksituese, më pengoi t’ia thoja.

- Jo ,- i thash. Pastaj si për të thënë diçka shtova:” Sa flokë të bukur paskeni.”

- Vërtet ju pëlqejnë?

- Sigurisht. Nuk kam parë kaçurela kaq t[ bukura si tuat.

Në fytyrën e tij u vizatua një buzëqeshje kënaqësie.

- Më falni,po a mund të vi në dhomën tuaj? – më pyeti.

-Sigurisht.

Dhe ai erdhi. Hyri në dhomë dhe e mbylli derën me çels. Mbeta pak i çuditur nga kjo sjellje dhe ai e vuri re e më tha “Jam mësuar ta bëj këtë sapo futem në dhomën time.'ti b[sh forca e zakonit.

-Uluni! Në dhomë kishte vetëm një karrike por ai preferoi shtratin.

Unë mbeta në këmbë duke vështruar me ëndje pamjen e tij të bukur që më krijonte një ndjenjë dehjeje.

- Si i kreh flokët?- e pyes.

-Nuk i kreh kurrë. Vetëm i laj dhe i bëj me dorë sa të marrin formë.

- A mundem ti prek

Seldit ishte një tip që nuk i pëlqente shoqëria. Atij i pëlqente të lexonte, të shihte filma në televizor ose të rrinte me orë të tëra para Laptopit. Dhe aty çfarë nuk shihte, të mira dhe të këqija. Por ato mbeteshin si diçka personal midis përvojës vizive dhe praktikës imagjinatave. Kështu kishte zbuluar një kanal të quajtur cock4men.com dhe aty shihte kuriozitete të ndryshme seksuale, që sigurisht i mbante per vete, pasi nuk kishte provuar kurrë të bënte më shumë se sa t’i binte me dorë.

Për pushime ato shkonin në plazh kurse këtë vit i ati vendosi të shkonin në rivierën e jugut. Vendi që zunë ishte mjaft i bukur. Seldi merrte një peshqirë të madh për ta shtruar poshtë. Një çadër dielli, për hije dhe një palë dylbi, me të cilin sodiste detin. Ai kishte dhe një aparat fotografik, me të cilin fotografonte herë pas here gjërat që i pëlqenin.

Ai kishte gjetur një vend të ngritur, prej ku shihte të gjithë hapësirën e detit, e cila prishej në një farë mënyre nga një bunker i madh që kishte zënë vend aty pari poshtë tij. Aty ishte shumë i kënaqur me vetminë e tij. Ndonjëherë hapte bllokun e fletëve të vizatimit dhe bënte zhgaravitëte ndonjë pamje, sepse nuk ishte ndonjë vizatues i mirë. Por, ditën e dytë që kishte zënë këtë pozicion i bëri përshtypje se tek bunkeri u afruan tre djem afërsisht në moshën e tij dhe një nga një u futën brenda. Seldi vuri dylbinë, por nuk shihte gjë se bunkeri ishte i errët. Ato rinin një copë të mirë kohe e pastaj hidheshin në det e largoheshin. Ky ritual u përsërit edhe të nesërmen dhe të pasnesërmen duke e bërë Seldin të tërbohej nga kureshtja. Më së fundi, nuk iu durua dhe kur tre djemtë

Ishte pragu i Vitit të Ri dhe kisha vendosur të kishim festën më me famë botërore që kishim bërë nodnjëherë me këtë rast. Këtë vit kisha vendosur të ishte pak më ndryshe, edhe pse....

Ju e shihni, unë jetoj dy jetë të veçanta në një të tillë. Nga njëra anë, është djali, i cili shkon nga çdo fundjavë veshur me rroba të shtrënguara pas trupit në baret përgjatë bregdetit, duke u përpjekur për të gjetur ndonjë djalë për tu marrë me të... një figurë të mirënjohur në komunitetin homoseksual, nga ana tjetër, është studenti i shkollës teknike, mashkullor, i drejtë. Askush në shkollë nuk më ka akuzuar ndonjëherë apo edhe të ketë dyshuar se unë mund të kem qenë homoseksual. Unë kam qenë vetëm një nga "tipat".

Në vitet e fundit, unë kam organizuar shumë festa në pritje të Vitit të Ri për miqtë e mi homoseksualë.... mjaft të suksesshme, mund të shtoja. Shpesh, ata do të ktheheshin në orgji... porse ishin në rregull për mua. Nga dy apo tre, madje edhe nga katër apo pesë, njerëzit zhdukeshin për një kohë në dhomën e gjumit dhe rishfaqeshin pas pak me veshje të prishura. Dhomat e gjumit shiheshin të përdoreshin shumë në këto festa, dhe kam bërë disa udhëtime atje vetëm çdo vit.
Këtë vit ajo do të ishte ndryshe. E dija se nuk mund të përzieja miqtë e mi heteroseksualë me ata homoseksualë.... kjo do të çonte në katastrofë. Do të thosha vërtet se disa prej tyre janë si mbretëresha. E kisha marrë vendimin që kjo festë do të ishte vetëm për njerëzit në shkollë.
Festa shkoi shumë mirë, të gjithë "tipat" kishin shumë kohë dhe më falënderuan mua si e kisha organizuar atë. Të dy fuçitë e birrës u boshatisën krejtësisht dhe gota e shishe shampanje gjendeshin kudo. Një nga

Në se përfytyroj malësinë, ndërtoj imazhin e maleve të mjegulluar, ujëvarave mbi të cilat pasqyrohet një botë legjendash që tashme po shkojnë gjithnjë e më tepër në largësi. Por koha e solli që gjithçka të tronditet e të ndryshojë. Magjja e maleve sikur ndryshoi, duke ia lenë vendin qytetit të zhurmshëm e të përdalë.

Ah, sa më ka marrë malli, për bjeshkët, më thotë një djalë, dhe e besoj se ashtu është.

Dhe kur thotë këtë ka parasysh Gjergj Elez Alinë, Mujin dhe Halilin e shumë histori legjendash, të cilat sa vijnë e po harrohen.

Kisha dëshirë të njihja një djalë legjendash dhe ja e solli rasti te takoja një të tillë. Ku do të thoni ju. Si zakonisht takimet më interesante bëhen në autobusë. Thonë se po të të shohin me vështrim të përqendruar në kokë, do të veproi telepatia dhe personi do të kthej kokën. Kështu edhe unë ktheva kokën, për tu ndeshur me vështrimin e nj= djali me flokë të verdha dhe sy të kaltër. Thonë se ilirët kanë qenë të tillë, por pastaj raca është përzier dhe ajo origjinale ka mbetur vetëm kreshtave të maleve. Dhe ai mu duk i tillë. U pamë për disa çaste e pastaj unë hoqa vështrimin. Por më rinte mendja tek ai djalë me të vërtet i lakmueshëm, si nga pamja ashtu edhe nga fiziku. Kur afroi stacioni, u afrova tek dera dhe po mbahesha tek hekuri, kur ndjej se dikush u kap tek hekuri i derës, duke përfshirë edhe një pjesë të dorës sime. Unë nuk reagova dhe ai nuk e lëvizi dorën. Në stacion zbrita dhe mendova se pas meje do të ishte ai, por shoh anash dhe ai nuk ishte. Atëherë kthehem dhe e shoh se ishte ende ne autobus. Unë ndalova duke parë tek ai, dhe kjo

Me Taqkën ishim shokë të ngushtë. Fqinjë prej shumë vjetësh. Shkonim në të njëjtën shkollë, në të njëjtën klasë dhe shpesh herë edhe në të njëjtën bangë. Taqka dinte greqisht nga e ëma dhe mu shkrep edhe mua të mësoja greqishten. Por vullneti fillestar kaloi shpejt dhe me mbeti në vesh vetëm një shprehje: Lafiqeraslafiqeratithelisoisaqipera. Kjo ishte një lojë fjalësh shqip të cilat kur lexoheshin shpejt tingëllonin si fjalë greke. Taqka i binte edhe ‘’qitharës’’dhe këndonte këngë të bukura korçare. Ne këndonim këngë dhe flisnim për vajzat. Kishim në lagje një vajzë shumë të bukur me të cilën të gjithë djemtë kishin rënë në dashuri, ose së paku e kujtonin atë kur i binin me dorë. Ky ishte rregulli, por çdo rregull ka përjashtim. Një mbrëmje me Taqkën kishim bredhur deri vonë nëpër lokale. Kishim kthyer disa shishe birre dhe kishim ardhur në çakër qejf. Kur u afruam shtëpisë, Taqka më ftoi që të provonim edhe një gotë uzo që ja kishin sjellë nga Greqia. Unë kisha provuar dhe herë të tjera dhe Metaksaja më pëlqente shumë. Pastaj Taqka ishte vetëm atë natë dhe me të mund të rrija edhe unë.
Brenda bënte shumë vapë. Hapëm dritaret që të freskohej, por hiç. Atëherë filluam të zhvisheshim në brekë e kanotiere. Taqka kishte gjithë atë gungë sepse e dija që e kishte të madh. Por edhe kjo nuk mjaftoi sepse i hoqëm edhe kantieret. Tani kishim mbetur vetëm në të mbathura. Kishim vënë muzikë dhe thamë të kërcenim. Nuk ishte kaq e këndshme sepse bëheshe me djersë. Megjithatë ato pak kontakte na e ngritën. Taqka më shtrëngoi pas vetes dhe ndjeva karin e tij të ngritur.
Të qenka ngritur keq.
Kaq kohë pa bërë gjë...Taqka futi duart dhe filloi të fërkonte timin që gjithashtu ishte i ngrehur.
Shtrihemi ë shtrat, tha Taqka dhe e

Gjoni ishte një djalë i bukur , me flokë të verdhë e sy të kaltër. Ishte rritur bjeshkëve, ashpërsia e të cilave çuditërisht nuk kish ndikuar shumë në karakterin e tij. Familja ishte e madhe për nga robtë, por ato tani ishin shpërndarë me shpresë se do të punonin e do të siguronin një jetë në të mirë. Disa ishin në Gjermani, të tjerë në Itali dhe njeri kish arritur të shkonte në Angli. Gjonit, si më të riut, i ra në hise që të mbetej në shtëpi, e të mos bridhte botën si vëllezërit apo gjindjen tjetër të shtëpisë. Kjo e kish mërzitur shumë, por çfarë të bënte. Nuk mund t’i kundërshtonte pleqve të shtëpisë.

Gjoni dilte me bagëti, e bridhte gjithë ditën pyjeve, i dërgonte bagëtitë në lumë që të pinin ujë dhe ndonjëherë, kur bënte vapë e i shkrepej, zhvishej e futej të lahej atje tek pellgu, ku të rinjtë e fshatit e kishin si vend loje e dëfrimi. Kur ishte vetëm ai zhvishej krejt, i lante rrobat dhe i vinte të thaheshin në diell. Trupi i tij i bardhë fillonte të skuqej e në darkë i digjte, por kjo vetëm për pak se fillonte të nxihej dhe kështu nuk i digjte më.

Një ditë ndodhi një e papritur. Një i huaj që kish ardhur nga Anglia, kish kërkuar shtëpinë e tyre dhe kish mbërritur me një fuori strada deri tek dera. Asnjeri nuk dinte të merrej vesh me të. Gjoni i dinte nja 10 fjalë nga to që kish mësuar në shkollë, por dyshonte se ato do të mjaftonin të merrej vesh me të. Djaloshi anglez, iu duk Gjonit ndryshe nga ato që ish mësuar të shihte përreth. Ai kish një fytyrë të butë e të këndëshme, me flokë të prera në formë tasi, që i

Kur vedos te marresh nje rruge te re ne jeten tende sepaku siguroju qe te jete ajo e duhura, kjo do te ishte mesimi qe do te merrja une pas disa kohesh ne jeten time. Olsi ishte takuar disa here me pronarin e shtepise, dhe kishin biseduar per shume gjera, per ate ftesen e marre, te cilen mesa duket Olsi e kishte pranuar. Ato pak here qe e kasha pyetur se cfare i kishte propozuar pronari i shtepise per te bere, me kish thene qe do ishte me mire te mos e dija, se paku ne kete forme nuk do te ishim te dy te perfshire ne ate pisllek. Kishin kaluar ca kohe ne kete forme, nderkohe qe mes meje dhe Olsit nuk kishte ndodhur gje.  Nje dite ne mengjes pas nje diskutimi te gjate vendosim qe ne darke une per here te pare do te beja rolin e kundert, te cilen Olsi e priti me shume kenaqesi.
- "Kishte kohe qe deshiroja kete gje :  - me tha , dhe me puthi lehte"
Mbremja erdhi me shpejt sec e kisha menduar. Akoma nuk ishi i sigurt per po - ne qe kisha dhene ne mengjes. Per shkak te nje vonese ne takimin me Aden, une kthehem ne shtepi rreth ores 10. Kur hyj brenda ne dhome, shoh Olsin qe ishte ulur ne nje karrige gjysem te shtrire , i zhveshur i teri, me nje gjysem drite ndezur ne krah te tij, po tymoste nje cigare, dhe ne dore mbante nje shishe me gryke te gjate.
- "Po te prisja –me tha me ate zerin e tij si gjuetari qe ka kapur prene e tij aq shume te dheshiruar. "
U cua filloi te me zhvishte ngadale, nderkohe qe une fillova te eksitohem. Me kapi per dore, dhe ashtu i zhveshur sic isha me terhoqi drejt

Roni shkonte përgjithësisht vonë në shkollë. Kjo jo vetëm se ishte pak i ngadalshëm, por njëherësh edhe sepse, rrugës kishte disa dyqane që shisnin veshje firmato të cilat Ronit i pëlqenin shume. Ai ndalonte tek vitrina dhe i shikonte. Shitësi e inkurajonte që të vinte brenda dhe ti provonte dhe ato i rrinin me të vërtet për mrekulli. Por Roni e kishte familjen të thjeshte dhe kështu nuk mund të hahej me shokët . Aty do të ishte mirë të ishte pazari i gabit se atje blenë plaçka me çmim të lirë. Po me shitësin ishin bërë miq. Ai e përshëndetët sa herë që kalonte, bile një herë i kishte propozuar t’i dhuronte një xhiakoventë okazion që ishte me çmim të lirë pasi kishte mbetur kopje unike. Por Roni nuk e kishte pranuar.

Një ditë, kur po dilte nga shtëpia, e ama e porositi të merrte çadrën se dita dukej e vrenjtur e mund të binte shi. Por këtë gjë e kanë shumë inat nxënësit, sepse i duket një ngarkesë koti. Roni kishte bërë vetëm një copë rrugë, kur shiu filloi me rrebesh të madh. Në atë zonë nuk kishte dyqane, ose edhe ato që ishin nuk ishin hapur akoma. Roni ia dha vrapit por kur arriti në bllokun e formatove ishte bërë peshk.

Ai arriti deri tek dyqanet dhe gjeti çel atë të” mikut”të tij, dhe u fut brenda.

Po si qenke bërë mor djalë. – tha ai.. -Kështu do të ftohesh, por eja të thahesh. Ai mbylli derën e dyqanit me çelës dhe shkuan në fund ku ndodhej një zyrë ne tavolinë dhe një divan.

Hiqe bluzën,- i tha Ronit. Ai e hoqi dhe zbuloi kurmin e tij të bukur. Shitësi ndezi një ventilator me ajër të nxehtë dhe filloi të thajë bluzën. Krahëve i holli një peshqirë

Të shtunave e kam zakon të fle pak më shumë, por zilja e telefonit që binte pa pushim më detyrojë të ngrihem. Në anët tjetër m'u përgjigj një zë i njohur, por duke qënë ende i përgjumur nuk po e kuptoja dot. Më së fundi e mora vesh se ishte Liri, shoku im i klasës. Ai po më ftonte të shkonim në plazh. I thash se nuk isha i përgatitur, por ai nguli këmbë. Kishte disa para me vete e kështu gjithëshka do të shkonte në rregull. Bile thuaj atyre të shtëpisë se sonte mund të rrim atje tek disa miq tanë.

Vesha rrobat e banjos, morra një peshqir në çahtën e shpinës e dola në qoshen e autostradës ku e kishim lënë takimin me Lirin. Pas pak një "Folksvagen" i argjentuar ndaloi tek këmbët e mija dhe nga dritaria gjysmë e hapur pash Lirin të ma bënte me shenjë që të hipja. Pa vonuar zura vend në sedilen e mbrapëme dhe mbylla derën. Tek timoni ishte një burrë rreth të tridhjetepestave, i cili , duke buzëqeshur u njoftua me emrin Fredi, ndërsa unë i thash se isha Erdi.

Ishte një njeri i këndëshëm, me fytyrë të rruar freskët dhe me sy të qeshur. Trupin e kishte të mbushur dhe mbi të gjitha ishte i veshur mirë. Në pamjen e përgjithëshme të linte përshtypje të një zotrie. "Me siguri do të jetë nga këta të pasurit e rinj"-mendova unë. Dhe me të vërtet ashtu ishte. Duke qënë specialist i mirë dhe për më tepër që kish kaluar në disa specializime jashtë shtetit, të cilat ishin vulosur me një Fulbrait të kohëve të fundit, ai drejtonte një organizëm, që i sillte të ardhura të lakmueshme. Sigurisht këto i mësova më vonë prej Lirit.

Pas kësaj ceremonie të shkurtër ishim përsëri në