Ari ishte djalë i vetëm, kështu që në shtëpi ia plotësonin të gjitha teket. Kur mbushi 18 vjeç, i jati i bleu një Mazda të bukur sportive, që mund të kishte prejardhje të dyshimtë, por që ia plotësonte qejfin djalit. Kjo sikur i kish dhënë krah dhe e bente të dallueshëm ndër shokët. Duke qënë se ishte i bukur dhe me xhepin plotë, nuk i mungonte suksesi ndër vajza, të cilat i silleshin përreth, që t’i hynin në sy. Megjithatë, sa herët që kish provuar të shkonte me to, kish mbetur i pakënaqur, gjë të cilën nuk dinte ta shpjegonte.

Viti i fundit ishte i besdisshëm, pasi pak e kanë mendjen për të mësuar. Le pastaj kur ke para dhe je i privilegjuar. Kur u bë mbledhja e prindërve, mësusja kujdestare, i tha të jëmës se, duke ia plotësuar të gjitha teket, kishin bërë që të mos ia varte fare mësimeve, kështu që ishte mbetës në nja dy lëndë. Por atij s’i bëhej vonë se fundja, paraja kish zbritur nga qielli dhe me të rregullohen të gjitha. Por nuk qe i këtij mendimi i jati, i cili kish plane të mëdha për të ardhmen e tij, kështu ato pak kohë që ndodhej në shtëpi, jashtë biznesit të tij të suksesshëm, ia nxiu jetën me keshilla të mpleksura me moral, që dukeshin akoma më të mërzitëshme.

Atë ditë bënë llafe. I jati do të nisej për në Kinë dhe e ëma nuk ia mbylli historitë si herët e tjera, por ia tha të shoqit akesat e mësueses kujdestare. Kështu plasi lufta e tretë botërore. Ari i mërzitur sa më s’bëhet, që t’i shpëtonte fjalëve, i hipi makinës dhe u nis nga sytë këmbët. E dinte se kur të kthehej , do të fillonte seria e dytë, mendoi, që atë natë të

Ishte dite e nxehte korriku. Bente shume vape dhe kisha veshur pantallona te shkurtra te cilat me nxirrnin shume bukur formen e bythes. Celulari nuk punonte, keshtu qe e cova te nje servis afer lagjes. Ngaqe bente vape nuk kishte asnje njeri rruges. Kur arrita ,qepenat ishin ulur por nga brenda degjohej zhurme. I rashe qepenit dhe nje burre i veshur me kanatjere doli dhe hapi deren. Ishte babai i nje shoku tim, me ftoi brenda meqe me njihte. Dukej qe qimet e gjoksit i kishte hequr pasi i qene formuar disa pucrra. Nuik eshte si burrat e tjere shqiptar , te shendoshe por e mbante trupin ne forme pasi merrej me sport.

Dyqani i tij ishte pak i crregullt. I dhashe celularin dhe i tregova se cfare kishte. Ai me solli nje karrige dhe u fut ne nje cep ku kishte nje taloline me vegla. Une po shikoja tv kur ai fillon dhe qesh. Une u cudita! Se dija ckishte per te qeshur. Nderkohe ai ngrihet dhe vjen drejt meje me celularin ne dore. Ne ekranin e tij ishte nje foto. Mishi mu rrenqeth! Deri tani isha treguar i kujdesshem per te fshehur orientimin tim seksual por ajo barriere u thye. Ne foto ishin 2 djem siper njeri tjetrit. U skuqa por syte mu ulen poshte. Kari i tij ishte ngrehur. E kishte marshallah. Filloi ta ferkonte "perbindeshin" e vet. Edhe mua mu ngreh. Ai tha:
-E ke bere me perpara?
-jo-thashe une.
-Hajde provoje-dhe filloi te hiqte pantallonat.
Mbathjet e tij nuk po e mbanin me penisin epshor. Une isha i trenditur edhe nuk pranova ta beja. Ai me ngriti,me kapi per krahu edhe me coi ne banjen e vogel mbrapa dyqanit. Rruges me ferkonte bythet dhe une u eksitova dhe po i prekja karin. Atij i pelqente. Hoqi mbathjet dhe filloi

Ishte mёngjes dhe unё sapo kasha ngrёnё mёngjes. Nuk dija ç’tё bёja, njerёzit hynin e dilnin nga dhoma si gjithmonё. Isha shume i mёrzitur qё herёt/ E vetmja gjё qё mё bёri tё dal jashtё ishte njё diell nё qiell. Sipas astrologёve tanё kjo ndodhi e pёrsёriste veten çdo 120 vjet. Mё dukej mahnitёse dita ishte e verdhё! Duke u vёrdallosur nёpёr oborr thashё tё shkoja pёr tё kalёruar ndopak nga Liqeni i Bardhё e pa e zgjatur shumё u nisa drejt stallave pёr tё marrё njё kalopter. Vesha mbathjet, bluzёn e dorezat, i hipa Hёnores dhe drejt e te liqeni. Hёnorja ishte ende shumё e re pёr tё fluturuar kёshtu qё mu desh ca kohё pёr tё arritur deri tek porta e hyrjes tё pallatit. Rojet mё pikasёn qё larg dhe u pёrpoqёn tё mё dilnin para pёr tё mё ndaluar por unё i shkrepa njё shqelm Hёnores dhe aq mjaftoi qё ajo tё pёrpiqej tё paktёn t’i kapёrcente fluturimthi. Po qeshja me veten, teksa era e freskёt e mёngjesit mё shkiste mbi gёzof dhe ndjeja bishtin tё mё tendosej, aty I shkrepa njё “Uhuuuuuu …..”
Shpresoja tё mos gjeja tё tjerё aty ku po shkoja por siç do tё zbuloja shpejt kjo dёshirё do mё ikte shpejt. Me tё mbёrritur vura re qё nuk kishte askёnd, me sa dukej tё gjithё banorёt kishin shkuar tё beheshin gati pёr festimet nё pallat. Zbrita dhe ju afrova ujit, i bardhё si gjithnjё dhe shumё i qetё. E cika me gishtin e madh tё kёmbёs dhe nё cast mu rrёnqeth mishi. Tani qё isha aty mё zuri prapё mёrzia, u ula dhe po shihja kot. Barishtet ishin tё lagura nga vesa e mёngjesit, do preferoja mё shumё qё liqeni tё rrethohej nga rёra si ata pellgjet nga anёt e mia por

Ishte hera e parë që shkoja në atë qytet të Kinës. Më kishin rekomanduar një hotel të rehatshëm, që me të vërtet kishte qenë i tillë. Rrethuar nga gjelbërimi, ai krijonte një ndjenjë qetësie qiellore. Sapo u ç’ngarkuan valixhet nga taksia boysat e shërbimit vrapuan t’i marrin për t’i dërguar në dhomën që kisha prenotuar. I dhashë nga një shpërblim të dy djemve që më shërbyen dhe ato ikën shumë të kënaqur. Ishin të dy djem të këndëshën, veçanërisht ai më i riu, që ishte sa i bukur aq edhe i qeshur.
Të nesërmen i takova në holl dhe kërkova të bëja një fotografi me të, por nuk pranoi. As edhe një foto vetëm atij, nuk pranoi. Me sa duket e i kishin të ndaluar të përziheshin me klientët, kështu që hoqa dorë. Pas nja dy ditësh, vura re se këpucët më ishin bërë pis dhe desha t’i lyeja. Për këtë i rashë ziles dhe pas pak u ndie një trokitje në derë. I thash të hynte dhe nga dera e hapur u fut djaloshi bukurosh. Ai nuk kuptonte mirë anglisht por sidoqoftë e kuptoj se çfarë doja kur i tregova këpucët. Ai desh t’i merrte për t’i pastruar, por unë i thash se dua t’i pastroj vetë, siç e kisha zakon. Pas pak ai vjen me bojën dhe mjetet e pastrimit. Që të mos bënim pis shkuam në banjë dhe atje fillova t’i lyeja, kurse ai, që të mos mbetej pa punë , filloi t’i shkëlqejë. Këpucët nuk kishin ndonjë gjë të madje, kështu pas pak kishin mbaruar. Hapa çezmën dhe i thash të lante duart, kurse ai ngulte këmbë ta bënte pas meje. Unë i lava duart dhe pastaj i lau edhe ai. Tani kishte mbaruar punë megjithatë mu duk se nuk po nxitonte të largohej. Atëherë e përkëdhela

Sot eshte nje dite e mbare. Kisha bere nje kerkese per vize italiane dhe ja ku pas dy oresh po dilja nga konsullata plot gezim. kalova rrugen dhe ndalova te nxiznja nje cigare, nga qe me ishte çare hunda ato ore qe kisha qendruar mbrenda dhe nuk mund te pija. Kur prane meje po kalonin dy djem njeri prej te cileve dukej shume i nxehur dhe nuk e kontrollonte veten. "Po ty ç'te duhet se ç'bej une, por leh gam gam. Te kam thene ta mbyllesh gojen, por prap s'merr vesh. Ti ha ate pallosh nga mbrapa dhe mbylle se ti e di qe s'ta pertoj." Djali tjeter nuk fliste asnje fjale. Ai vetem e shihte goje mbyllur, duke e ndjere veten keq nga qe ne parvazin e kishte njerez te ulur te cilet pa dyshim e degjonin se çfare thuhej. Po ecja pas tyre duke degjuar me kurreshtje se çfare thonin, deri sa arriten tek rruga e liceut, ne te cilen djali i heshtur u kthye pa thene as lamtumire. Kurse tjetri i lene pasdore i tha: "Ik o bythqire por ke per tu lutur". I bere kurreshtar vendosa ta ndiqja djalin e heshtur, sepse e dija se ishte shume i deshperuar. Pas disa hapash po ecnja paralel me te. Ai ktheu koken e me pa dhe une i thash: "pse s'ia ngjeshe nje turinjeve qe te vinte ne vete". Ai shtremberoi buzet hidhur: Ai i ka disa derrasa mangut e keshtu merr kot kur nxehet. "Po ti pse mban shoqerin me te? Jepi duart dhe kaq." Ai me pa ne se flisnja seriozisht dhe me tha se punet nuk zgjidheshin me grushta. "Me fal se nuk njihemi dhe po futem ne nje pune qe s'me perket, por dukesh djale i urte dhe sjellja e tij me revoltoi. Bile

Geni ishte djale i kendeshem dhe ia dinte vlerat vetes. Por kjo e bente te mbyllur ne vetvete dhe nuk dinte se çfare kerkonte. Vajza e tij e adhuronte por ai thelle ne zemer ruante te fshehten e tij qe nuk guxonte as ta mendonte. Sapo ne shoqeri ndeshej me ndonje djalosh te hijshem menjehere zemra i rrihte fort, por asgje nuk shkonte me larg kesaj, pasi ai mundohej ta mbyste si te mundej. Kur ishte vetem fillonte te fantazonte rreth djaloshit duke ndjere nje dashuri platonike, por qe kthehej ne aksione vetiake, duke e menduar sikur ai i ishte pergjigjur dashurise se tij e kjo ishte kthyer ne pamje seksuale nga me te paperfytyrueshmet. Dikur kish patur rastin qe ta bente me nje shokun e tij, por ai kishte qene rasti i vetem. Ai e kishte dashuruar ate me gjithe zemren e tij djaloshare. Por kjo nuk vazhdoi shume sepse ishte larguar dhe keshtu vendi i tij ne zemren e Genit kish mbetur ende bosh.. Per me teper ai enderronte per nje dashuri te madhe e te sinqerte, gje qe e bente ta priste pafundesisht, duke harruar se koha ishte kaq tradhetare dhe kalonte kaq shpejt, pa çka se ai ishte i ri dhe kishte te ardhmen perpara. Por ja nje dite ndodhi ajo qe nuk e priste. Ne rruge takoi shokun e tij te vjeter, ndaj te cilit ruante ende kujtimet e tija me te mira. Ai ishte kthyer per pushime. Sa u pane u hodhen ne krahet e njeri-tjetrit, duke u perpjekur te dallonin ndryshimet qe kishin ndodhur ne ato vjet ndarjeje. U ulen diku per te kujtuar dhe per te harruar, por Geni e ndjente se si ne brendesi te tij po riperteriteshin ndjenjat e largeta dhe kuptoi se vazhdonte ta donte akoma. Pas bisedave te

Në qytet kishte ndodhur diçka e jashtëzakonshme. U hap fjala se kishte ardhur një grup të huajsh, të cilët do të zgjidhnin disa djem dhe vajza, që do të kalonin në një work shop për tu stërvitur për paraqitës mode në sfilita ndërkombëtare. Mendjet e të rinjve, të ushqyera me imazhe televizive nga kanalet “Fashion” ose “Man fashion” filluan të bluanin ashpër shpresat për tu bërë figura të famshme si Naomi Cambell e të tjerë. Në të vërtet personat e ardhur ishin vetën dy. Ato kishte kërkuar, që secili kandidat të paraqiste një portfolio me fotografi profesionale, e pastaj do të kishte një parade mode në një lokal me emër të qytetit dhe në fund do të bëhej përzgjedhja. Ato ditë të gjithë fotografët kishin punë me bollëk për të bërë fotografitë e miqve , ose edhe të atyre që do të paguanin mirë për të plotësuar portfolion e tyre.
Unë pata rastin të haja një darkë, si i ftuar nga organizatorët e paradës dhe vija re se si në të gjitha tavolinat periferike rinin të rinj e të reja që shihnin nga tryeza jonë e kushedi se çfarë komentonin.
Të nesërmen përtoja të ngrihesha nga që e kisha kokën të rënduar nga pija, por nuk qe e thënë të flinja gjate nga që dikush po i binte ziles me insistim. Me flokë të hardallosura, të cilat i shtrova me dorë dhe me pantallonat gjysmë të mbërthyera hapa derën i nervozuar. Përballë meje qëndronte një djalë me një trup të rregullt rreth 1m e 70 i gjatë, me një fytyrë të mprehët, as të bukur dhe as të shëmtuar,por me sy të gjallë. Flokët i kishte ngrirë me xhel, për t’u dukur më trendy. Ai mbante në dorë një portfolio që sigurisht kishte fotografi. Kur e pash isha i sigurte që