Ishte mёngjes dhe unё sapo kasha ngrёnё mёngjes. Nuk dija ç’tё bёja, njerёzit hynin e dilnin nga dhoma si gjithmonё. Isha shume i mёrzitur qё herёt/ E vetmja gjё qё mё bёri tё dal jashtё ishte njё diell nё qiell. Sipas astrologёve tanё kjo ndodhi e pёrsёriste veten çdo 120 vjet. Mё dukej mahnitёse dita ishte e verdhё! Duke u vёrdallosur nёpёr oborr thashё tё shkoja pёr tё kalёruar ndopak nga Liqeni i Bardhё e pa e zgjatur shumё u nisa drejt stallave pёr tё marrё njё kalopter. Vesha mbathjet, bluzёn e dorezat, i hipa Hёnores dhe drejt e te liqeni. Hёnorja ishte ende shumё e re pёr tё fluturuar kёshtu qё mu desh ca kohё pёr tё arritur deri tek porta e hyrjes tё pallatit. Rojet mё pikasёn qё larg dhe u pёrpoqёn tё mё dilnin para pёr tё mё ndaluar por unё i shkrepa njё shqelm Hёnores dhe aq mjaftoi qё ajo tё pёrpiqej tё paktёn t’i kapёrcente fluturimthi. Po qeshja me veten, teksa era e freskёt e mёngjesit mё shkiste mbi gёzof dhe ndjeja bishtin tё mё tendosej, aty I shkrepa njё “Uhuuuuuu …..”
Shpresoja tё mos gjeja tё tjerё aty ku po shkoja por siç do tё zbuloja shpejt kjo dёshirё do mё ikte shpejt. Me tё mbёrritur vura re qё nuk kishte askёnd, me sa dukej tё gjithё banorёt kishin shkuar tё beheshin gati pёr festimet nё pallat. Zbrita dhe ju afrova ujit, i bardhё si gjithnjё dhe shumё i qetё. E cika me gishtin e madh tё kёmbёs dhe nё cast mu rrёnqeth mishi. Tani qё isha aty mё zuri prapё mёrzia, u ula dhe po shihja kot. Barishtet ishin tё lagura nga vesa e mёngjesit, do preferoja mё shumё qё liqeni tё rrethohej nga rёra si ata pellgjet nga anёt e mia por
Ishte hera e parë që shkoja në atë qytet të Kinës. Më kishin rekomanduar një hotel të rehatshëm, që me të vërtet kishte qenë i tillë. Rrethuar nga gjelbërimi, ai krijonte një ndjenjë qetësie qiellore. Sapo u ç’ngarkuan valixhet nga taksia boysat e shërbimit vrapuan t’i marrin për t’i dërguar në dhomën që kisha prenotuar. I dhashë nga një shpërblim të dy djemve që më shërbyen dhe ato ikën shumë të kënaqur. Ishin të dy djem të këndëshën, veçanërisht ai më i riu, që ishte sa i bukur aq edhe i qeshur.
Të nesërmen i takova në holl dhe kërkova të bëja një fotografi me të, por nuk pranoi. As edhe një foto vetëm atij, nuk pranoi. Me sa duket e i kishin të ndaluar të përziheshin me klientët, kështu që hoqa dorë. Pas nja dy ditësh, vura re se këpucët më ishin bërë pis dhe desha t’i lyeja. Për këtë i rashë ziles dhe pas pak u ndie një trokitje në derë. I thash të hynte dhe nga dera e hapur u fut djaloshi bukurosh. Ai nuk kuptonte mirë anglisht por sidoqoftë e kuptoj se çfarë doja kur i tregova këpucët. Ai desh t’i merrte për t’i pastruar, por unë i thash se dua t’i pastroj vetë, siç e kisha zakon. Pas pak ai vjen me bojën dhe mjetet e pastrimit. Që të mos bënim pis shkuam në banjë dhe atje fillova t’i lyeja, kurse ai, që të mos mbetej pa punë , filloi t’i shkëlqejë. Këpucët nuk kishin ndonjë gjë të madje, kështu pas pak kishin mbaruar. Hapa çezmën dhe i thash të lante duart, kurse ai ngulte këmbë ta bënte pas meje. Unë i lava duart dhe pastaj i lau edhe ai. Tani kishte mbaruar punë megjithatë mu duk se nuk po nxitonte të largohej. Atëherë e përkëdhela
Kisha ore te tera qe endesha rrugeve te Tiranes, me mijera medime e kujtime me vinin ne koke. Sapo kisha marre vizen per ne Gjermani, dhe kisha ndermend te nisesha pas pak ditesh. Me ne fund do filloja nje jete krejt te re.
Gjergji qe nje djale me te cilin u prezantuam krejt rastesisht. Te linte nje pershtypje te mire qe ne shikimin e pare. Te bente per vete. Hipnotizoheshe pas fjaleve te tij, dhe nuk ja shqisje dot syte. Se kisha vene re se kjo kish qene reciproke. Nje nate tek ishim si zakonisht ne lokalin tone te preferuar, ndodhi gjithcka. Miqte tane u larguan njeri pas tjetrit, dhe mbetem vetem, ne shoqerine e nje gote dhe te muzikes se larte. U perpoqem te vinim nje dialog por nuk mundeshim dhe pasi se degjonim dot njeri tjetrin qeshnim nga situata e krijuar. Per nje cast une I afrohem per te degjuar me mire, dhe ai, ai me puthi. Une stepa sepse nuk e prisja. Ishte teper I idealizuar prej meje. Si hyjni I cili thjesht mund te adhurohej por kurre nuk mund te prekej. S'mund te them se nuk me pelqeu. Se kisha provuar me pare puthjen e embel te nje djali tjeter, dhe gjithcka qe e re. Nata po mbaronte dhe ai nuk donte t'I jepte fund me aq. Dolem jashte dhe ecem gjate rrugeve pa drita te Tiranes sone. Ne ndonje cep tek e dinim qe s'qeme te vezhguar shkembinim te puthura, dhe dicka me shume. Donte te ma merrte ne goje. Nuk kisha pse te refuzoja. Buzet e tija te fryra te jepnin kenaqsi dhe afsh me nje te puthur e jo me teper, por situata ishte e pazakonte dhe e sikletshme ne te njejtin cast. I propozova te shkonim nga apartamenti im. Cfare prisni tju
Sot eshte nje dite e mbare. Kisha bere nje kerkese per vize italiane dhe ja ku pas dy oresh po dilja nga konsullata plot gezim. kalova rrugen dhe ndalova te nxiznja nje cigare, nga qe me ishte çare hunda ato ore qe kisha qendruar mbrenda dhe nuk mund te pija. Kur prane meje po kalonin dy djem njeri prej te cileve dukej shume i nxehur dhe nuk e kontrollonte veten. "Po ty ç'te duhet se ç'bej une, por leh gam gam. Te kam thene ta mbyllesh gojen, por prap s'merr vesh. Ti ha ate pallosh nga mbrapa dhe mbylle se ti e di qe s'ta pertoj." Djali tjeter nuk fliste asnje fjale. Ai vetem e shihte goje mbyllur, duke e ndjere veten keq nga qe ne parvazin e kishte njerez te ulur te cilet pa dyshim e degjonin se çfare thuhej. Po ecja pas tyre duke degjuar me kurreshtje se çfare thonin, deri sa arriten tek rruga e liceut, ne te cilen djali i heshtur u kthye pa thene as lamtumire. Kurse tjetri i lene pasdore i tha: "Ik o bythqire por ke per tu lutur". I bere kurreshtar vendosa ta ndiqja djalin e heshtur, sepse e dija se ishte shume i deshperuar. Pas disa hapash po ecnja paralel me te. Ai ktheu koken e me pa dhe une i thash: "pse s'ia ngjeshe nje turinjeve qe te vinte ne vete". Ai shtremberoi buzet hidhur: Ai i ka disa derrasa mangut e keshtu merr kot kur nxehet. "Po ti pse mban shoqerin me te? Jepi duart dhe kaq." Ai me pa ne se flisnja seriozisht dhe me tha se punet nuk zgjidheshin me grushta. "Me fal se nuk njihemi dhe po futem ne nje pune qe s'me perket, por dukesh djale i urte dhe sjellja e tij me revoltoi. Bile
Sapo isha kthyer ne shtepi, dhe po beja nje dush per te hequr djersen, kur zilja e telefonit tringelloi. E lash te binte pa çare koken se kush ishte, por ajo vazhdonte me kðmbengulje. Atehere dola nga banjo dhe shkova tek telefoni. Pyeta kush ishte e me tha se ishte Nardi. Vrava mendjen per nje çast per te kujtuar se ç’me thoshte ky emer, por asgje. Atehere Nardi me kujtoi se ishim njohur ne Shkoder dhe çdo gje u rikthye ne mendjen time. Ai me pyeti ne se isha i lire dhe ne se desheroja ta takoja. Megjithese nuk kisha shuem deshire te dilnja, por duke kujtuar se sa i mire ishte vendosa te shkoj. Ai me tha se me priste tek qoshja e ATSH tek ura e Lanes dhe une i kerkova rreth gjysem ore qe te isha aty. Kur dola ne rruge kundermoja nga era e nje parfumi qe me pelqente shume dhe qe hodha per te krijuar nje atmosfere dehese. Me Nardin u njohem ne taracen ku hanim darken. Ata ishin nje grup te rinjsh te cilet flisnin gjithe zhurme dhe qe ndodheshin aty prej disa ditesh. Nje mbremje e pash te ishte vetem. Veshtrimet tona u kryqezuan dhe m’i duk sikur buzeqeshi. Atehere mora goten time te birres dhe shkova ne tryezen e tij, duke i thene ne se pranonte te pinim nga nje gote se bashku. Keshtu u njohem. Beme nje bisede tekendeshme. Ai ishte student arkitekture dhe kishin ardhur aty per disa dite praktike. Pasi ndenjem vone, kamarieri na tha se do ta mbyllnin, keshtu qe u ngritem. Ne ashensor po shikonim njeri tjetrin. Me dukej se nga buzet e tij nuk ishte zhdukur ende ajo buzeqeshje e lengeshme qe e kisha vene re edhe me pare dhe pa u permbajtur i thash: - Qenke
Kisha disa kohë qe kisha porositur një "Mercedes" dhe ai me se fundi arriti. Kur e pash u gëzova së tepërmi, pasi i kalonte te gjitha pritshmërit e mia. Bëra një xhiro me të dhe pastaj u kujtova që në një dyqan në rrugën e Durrësit kisha parë një unazë me stemën e Mercedesit dhe vrapova ta ble. Nga qe dyqanet e arit janë disa, se mbaja mend ku e kisha parë, kështu që fillova të kontrolloj vetrinat një nga një. Kur u afrova pranë dyqanit tek agjensia ajrore pash një djalë të ri që ishte përkulur e po admironte një varëse floriri, që ishte me të vërtet e bukur. Pasi pash pak dhe ai s'po lëvizte nga vendi i themë:
- Çfarë zgjodhe?
Ai u ngrit, ktheu koken dhe më pa sikur desh të më vlersonte.
- Më pëlqen kjo varsja me një mandalion me germën R.
Nuk e pritësha të më përgjigje. Më e zakonshmja do të ishte; “Ç’të duhet ty?” Por ja që ai u përgjegj me mirësjellje, gjë që kurrajoj ta pyes:
- Do ta blesh?
Ai tundi kokën duke shtrembëruar buzët sikur do të thonte:Parat!
E pash në fytyrë. Ishte një djalosh i bukur me tërë kuptimin e fjalës. Dukesh tip i çëiltër dhe muhabeti që bëmë e tregonte të komunikueshëm.
- Sa kushton?
- Nuk e di, por shtrent besoj.
- Sa shtrenjt?
- Rreth 100mije të vjetra.
Po e shihja i menduar. Ndoshta nga që më plqeu , apo nga që isha në qejf i thash:
- E kur mund t'i besh parat?
- Asnjëherë.
- Dëshëron ta blejë unë?
Ai më pa në mënyrë pyetse.
- E përse kaq bujar me mua?.
- Të themi se më pëlqen .
Ai sikur u skuq pak. Për të mos prishur muhabetin i themë:
-Merre
Geni ishte djale i kendeshem dhe ia dinte vlerat vetes. Por kjo e bente te mbyllur ne vetvete dhe nuk dinte se çfare kerkonte. Vajza e tij e adhuronte por ai thelle ne zemer ruante te fshehten e tij qe nuk guxonte as ta mendonte. Sapo ne shoqeri ndeshej me ndonje djalosh te hijshem menjehere zemra i rrihte fort, por asgje nuk shkonte me larg kesaj, pasi ai mundohej ta mbyste si te mundej. Kur ishte vetem fillonte te fantazonte rreth djaloshit duke ndjere nje dashuri platonike, por qe kthehej ne aksione vetiake, duke e menduar sikur ai i ishte pergjigjur dashurise se tij e kjo ishte kthyer ne pamje seksuale nga me te paperfytyrueshmet. Dikur kish patur rastin qe ta bente me nje shokun e tij, por ai kishte qene rasti i vetem. Ai e kishte dashuruar ate me gjithe zemren e tij djaloshare. Por kjo nuk vazhdoi shume sepse ishte larguar dhe keshtu vendi i tij ne zemren e Genit kish mbetur ende bosh.. Per me teper ai enderronte per nje dashuri te madhe e te sinqerte, gje qe e bente ta priste pafundesisht, duke harruar se koha ishte kaq tradhetare dhe kalonte kaq shpejt, pa çka se ai ishte i ri dhe kishte te ardhmen perpara. Por ja nje dite ndodhi ajo qe nuk e priste. Ne rruge takoi shokun e tij te vjeter, ndaj te cilit ruante ende kujtimet e tija me te mira. Ai ishte kthyer per pushime. Sa u pane u hodhen ne krahet e njeri-tjetrit, duke u perpjekur te dallonin ndryshimet qe kishin ndodhur ne ato vjet ndarjeje. U ulen diku per te kujtuar dhe per te harruar, por Geni e ndjente se si ne brendesi te tij po riperteriteshin ndjenjat e largeta dhe kuptoi se vazhdonte ta donte akoma. Pas bisedave te
Në qytet kishte ndodhur diçka e jashtëzakonshme. U hap fjala se kishte ardhur një grup të huajsh, të cilët do të zgjidhnin disa djem dhe vajza, që do të kalonin në një work shop për tu stërvitur për paraqitës mode në sfilita ndërkombëtare. Mendjet e të rinjve, të ushqyera me imazhe televizive nga kanalet “Fashion” ose “Man fashion” filluan të bluanin ashpër shpresat për tu bërë figura të famshme si Naomi Cambell e të tjerë. Në të vërtet personat e ardhur ishin vetën dy. Ato kishte kërkuar, që secili kandidat të paraqiste një portfolio me fotografi profesionale, e pastaj do të kishte një parade mode në një lokal me emër të qytetit dhe në fund do të bëhej përzgjedhja. Ato ditë të gjithë fotografët kishin punë me bollëk për të bërë fotografitë e miqve , ose edhe të atyre që do të paguanin mirë për të plotësuar portfolion e tyre.
Unë pata rastin të haja një darkë, si i ftuar nga organizatorët e paradës dhe vija re se si në të gjitha tavolinat periferike rinin të rinj e të reja që shihnin nga tryeza jonë e kushedi se çfarë komentonin.
Të nesërmen përtoja të ngrihesha nga që e kisha kokën të rënduar nga pija, por nuk qe e thënë të flinja gjate nga që dikush po i binte ziles me insistim. Me flokë të hardallosura, të cilat i shtrova me dorë dhe me pantallonat gjysmë të mbërthyera hapa derën i nervozuar. Përballë meje qëndronte një djalë me një trup të rregullt rreth 1m e 70 i gjatë, me një fytyrë të mprehët, as të bukur dhe as të shëmtuar,por me sy të gjallë. Flokët i kishte ngrirë me xhel, për t’u dukur më trendy. Ai mbante në dorë një portfolio që sigurisht kishte fotografi. Kur e pash isha i sigurte që
(Historia e me poshte seshte asgje vecse nje nga ato fantazite e mija te shkrehura teper te cmendura qe un cuditerisht i shoh n enderr,sic ndodhi mbreme,as vete se di ke pashe ,se ne endrra kshu te shfaqen shume fytyra zera,rendesi ka se cndjen….)
Serish e premte,por naten ne uren e endrrave te mija!
Isht enderr apo realitet?
Pyes veten nese ishte enderr apo jo?
Nese ajo qe kaluam bashke ,une ti dhe nata mekatare ishte reale apo nje iluzion i te treve se bashku!
Kete ende nuk e di!
Di vetem nje gje:
-Te dua pambarimisht!
Kam rene ne dashuri me vete dashurine,me ty!E mbaj mend si sot kur ti u shfaqe si engjell prej henes se skalitur nga poezite e mija dhe njekohesisht u zhduke si fantazme dhe le pas mjegullnajen me emrin”vetmi”.
Gjithmone kam menduar se sa here qe flija gjume ,engjejt vinin dhe benin dashuri me mua,pasi cdo mengjes buzet i kisha te njoma dhe te embla mjalte.Ndoshta ky shpirt i kulluar ke qene ti dhe prej atyre takimeve tona te fshehta ne endrrat e mija,me ne fund vendose te vije si per surprize tek mua.
Ende nuk i harroj ato momente…
Syte e tua…Ah!Kristale!
Me to filloi te me cante kraharorin,si te them te me pickonte ne zemer.Kjo eshte nder te tjera nje ftese per te afruar buzet e etura te floket e zinj dhe te prere shkurt.
Ja puth floket dhe pastaj te veshi i leshoj pak fryme te ngrohte dritheruese dhe pa e lene te marre fryme e puth ,e puth tek qafa,supet,poshte mjekres…
Nderkoh ai kerkon te me puthe syte emi.Me mjeshteri dhe ndjenje ja puth dhe i kafshoj lehte supet,gushen ,kerthizen.Eshte ndukje e lehte dhe e bute,nga ato qe nuk lene shenje dhembesh mbi lekure,ku dritherima qe ai ndjen ne trupin e tij eshte shume eksitues,i embel,i nxehte ose te pakten nje emocion unikal!
Buzet tona
Para disa vjetësh, kishte ardhur për vizitë një e huaj, e cila kish dëgjuar shumë gjëra për pasigurinë në Shqipëri, kështu që isha i detyruar ta shoqëroja për ta shpënë në takimet e saj dhe shpesh rrinja ta prisnja për ta kthyer përsëri në hotel. Një mbrëmje një nga organizatat mikëpritëse do të jipte një darkë tek “Colloseum” përballë Parkut Rinia dhe e lamë që të vija për ta marrë në orën 10. Atë mbrëmje ishte fresk dhe u pendova që nuk vesha xhakoventen, por dola me një triko të hollë, por fundja nuk do të vonohesha e kështu, që nuk do ta ndjenja shumë të ftohtën. Por darka kish filluar vonë dhe ishte larg të mbaruarës. Ato më ftuan të ulesha, por kjo ide nuk më pëlqeu, pasi më dukej vetja mik i paftuar. Kështu që vendosa ta prisnja tek parmaku i parkut. Atë mbrëmje kishte pak njerëz që endeshin. Ndoshta i ftohti i kishte bërë të mblidheshin shpejt nëpër shtëpi. Isha ulur prej një copë herë e po tymosnja cigaren time, kur para meje qëndroi një djalë i cili kërkojë që t’ia ndiznja. Pasi e thithi nja dy herë më pyeti sa ishte ora. I thash që po shkonte 10 e një çerek.
-Qenkam vonuar, -tha ai. Do të takoja dikë, por ai ose nuk ka ardhur ose është vonuar më shumë se unë.
- Edhe unë po pres dikë e po deshe ulu të presim bashkë.
Ai më hodhi një vështrim si për të më vlerësuar dhe u ul pranë meje. Kishte veshur një xhekovente të hollë dhe me siguri që e ndjente të ftohtim më shumë se unë.
Nga dritat e pakta, që vinin nga ana tjetër e rrugës dallova një djalë rreth të njëzetave, pak i shkurtër, por me trup të rregullt e fytyrë të