Kjo histori filloi krejt rastësisht. Një miku im i huaj më tha se kish parë në një gay net adresën e një djaloshi shqiptarë që e quanin Miri. Ka shumë djem që i drejtohen neteve të huaja, për faktin se nuk ka nje gay.net shqiptare, ose për shumë arsye parapëlqejnë të huajt me shpresë se ndonjëri prej tyre do të tregohet aq zemërgjërë sa t’i marrë në vendin e tyre. Sigurisht vendin e parë në këtë mes e zënë amerikanët e pastaj të tjerët. Kurse Miri ishte me më pak pretendime. Duke mos gjetur partner të vendit, ose duke u druajtur prej tyre, kërkonte të huaj në zonat përreth.
I bërë kurreshtar e kontrollova netin dhe e gjeta. I bera një mesazh dhe ai u përgjigj menjëherë. Të them të drejtën nuk shpresoja të më shkruante, pasi druajtjet mund të bënin punën e tyre. Si zakonisht informacionet e para ishin rreth moshes, preferencave dhe në se e kishte kompjuterin në shtëpi apo përdorte internet kafen. Fatkeqsisht ai nuk kishte kompjuter, gjë që tregonte gjendjen e tij ekonomike. Megjithatë ato që kishte i shpenzonte në internet, gjë që tregonte se ishte i apasionuar pas tij. Pastaj problemi mbeti tek fotografitë. Asnjeri nuk merrte guximin të dërgonte fotografinë i pari. Megjithese Tirana është zmadhuar mjaft, perseri egziston mundësia e njohjes. Pastaj asnjëri nuk është i sigurtë në se partneri i tij është gej i vërtet apo një kallp që kërkon të tallet. Sidoqofte secili punon me intuitë, për të vlersuar tjetrin. Për mua Miri ishte djalë i zgjuar, gjë që dukej nga përgjigjet e tij; Ishte i ri sepse vihej re nga pretendimet dhe se fundi nuk ngutej, gjë që tregonte se nuk ishte i djegur për seks. Kjo ose nga që ish mësuar ti binte me dorë, ose nga që kishte një mik të unazës së tij ose në të kundër një unazë për mikun e tij. Megjithatë ishte kurreshtar dhe këmbëngulës për të njohur të tjerët, por shumë pak besues ndaj tyre. Unë nuk kisha arritur të kuptoj ende në se ai ishte i prirur nga qejfi apo nga interesi. Për këtë qëllim shkruajta një tregim ku një bisnesmen që ish pasuruar kohët e fundit i bën dhurata të kushtueshme të adhuruarit të tij dhe ia dergova paraprakisht Mirit.
Përgjigja nuk vonoi të vijë. “ Më shkrive fare me ato që thua. E ku ka të tillë që të dhurojnë zinxhirë floriri apo celularë…” Kjo tregonte se Miri nuk ishte nga ata që e bëjnë për qëllime materiale. Ose së paku nuk kish patur rastin të provonte një gjë të tillë. Fjala solli fjalën dhe Miri po bëhej gjithënjë e më kurreshtarë. Pyetjet ishin: je i pasur? S’je i pasur? Je i bukur? S’je i bukur? Je i ri ? S’je i ri? Dhe kështu vazhduam për disa kohë.
Një ditë u lidhëm në çat. Kisha futur adresën e tij dhe kur e hapa gjeta se ai ndodhej në rrjetë. Ai po bisedonte me dikë tjetër, pastaj u lidhëm. Të themë të drejtën fillimisht qe një bisedë e këndëshme, pastaj ai filloi të bëhej nervoz. Ndoshta ndikonte edhe koha që harxhohej dhe që ishte baraz para, por kjo nuk e justifikonte që ndonjëherë ishte fyes, gjë që sigurisht të mërziste. Dhe biseda rrodhi e tillë qënë fund u ndamë të zëmëruar.
Që nga ajo kohë nuk u lidhëm më. Sigurisht ai do ta kishte bllokuar adresen time të messangerit dhe kështu që nuk e mirrja vesh kur ndodhej në rrjetë. Kaluan kështu disa muaj. Një ditë, nga disa punime që po bëheshin pranë nesh, gabimisht kishin goditur kabllin telefonik dhe kështu që mbetëm pa lidhje. Kjo më bëri që të shkoja në internet kafe për të parë korrespondencën time. Kur një ditë pranë meje vijnë dy djemë. Njëri i gjatë, i mbushur, me flokë të shkurtër bjond të errët dhe tjetri më i ri, i hollë dhe një fytyrë të ëmbël engjëllore. I pari ishte veshur me një pal pantallona të shkurtëra, të cilat i zbulonin këmbët e bukura dhe leshtore. Kurse tjetri ishte në blu xhins Levis 501 të falsifikuara. U ulën përkrah meje dhe filluan të shihnin ndoshta korrespondencën e tyre. I pari rrinte i shkujdesur , me këmbë të hapura të cilat i ngushtonin pantallonat për ta bërë të dukshëm kapitalin e tij mbresëlënës, kurse i riu rrinte si skllav i tij , duke parë çfarë bënte prijësi i tij. Mirë thonë se në çdo miqësi është njëri që komandon.
Që nga çasti që ato u ulën pranë meje e gjithë vemendja ime u përqëndrua tek ata dhe nuk po lexoja asgjë nga ato që kisha përpara. Sytë padashur herë mbeteshin tek fytyra e tij simpatike, por më të shumtën e rastit tek pantallonat në të cilat vizatohej sagoma e karit të tij të bëshëm. Në këtë trubullirë pa dashur në mendje erdhi një sinjal telepatik. “ Ky është Miri” thash me vete. “ Dhe ky tjetri duhet të jetë unaza e mikut të tij.”
“Miri, Miri!” – po e thërrisnja me mendje. Ai sikur më dëgjoi ngriti sytë për një çast dhe më pa. Sytë tanë u ndeshën, por si të zënë në faj të dy i larguam shpëjt , duke bërë sikur merreshim me atë që kishim përpara.
Kur mbarova punë me internetin, desha të ngrihesha, por s’më bëhej të iknja. Një mendje më thonte ta prisnja jashtë, pasi edhe ai nuk do të vonohej shumë, por fundja si do ti drejtohesha. Ashtu papëritmas dhe i pakontrroluar mora guximin dhe i thërras: “Miri!”
Ai ngriti sytë nga unë dhe qëndroi një çast në heshtje, pa më dhënë përgjigje.
“ Si je?” e pyes.
“ Me mua e ke? Më falni po s’po ju njoh?”
“ Jam Arbi.”
Në çast vura re një ndryshim në fytyrën e tij. Sado të dëshëronte të fshihej, ky vështrim e tradhëtoi. Ai qëndroj pak si për të më vlerësuar e pastaj buzëqeshi. Kjo tegonte se më kishte pëlqyer.
“Ke dhe shumë për të parë?”
“ Ja mbarova.” Dha edhe shenimin e fundit, që e përfundoi në një mënyrë teatrale dhe u ngrit. Pas tij u ngrit edhe djaloshi, i cili po më shikonte me kërshëri.Në ajrin e freskët të mbrëmjes ndjehesha më mirë pas vapës që bënte mbrenda.
“ Ja më së fundi u njohëm,” i them unë.
“ Po kush të tha se jam Miri se…”
“ S’ka rëndësi se kush je dhe si thirresh. E rëndësishme është se je djalë magjepës.”
“ Si ta kuptoj këtë?”
“ Si një kompliment.”
“ Qenke mjeshtër për të bërë komplimente.”
“ Pse si meriton?”
Ai qeshi me llastim.
“ Kështu ti na qenke Arbi, që doje të fshiheshe dhe të shpëtoje nga une. Por deri tani nuk më ka shpëtuar njeri, vetëm kur kam dashur unë…”
“ Kështu thua? Me sa duket më vure në listë…”
“ E pse jo. Themë se ia vlenë…”
Po ecnim pa adresë. Djaloshi na ndiqte nga prapa pa ndërhyrë në bisedë. Tani po më sqaroheshin marredhenjet e tyre dhe të themë të drejtën i pata zili.
“ Ulemi të pijmë diçka?” – propozova unë.
U ulëm në të parin lokal që rastisi.
“ S’na e prezantove këtë mikun tënd.”
“ Lëre atë…”
“ Ke frikë mos ta vjedh?”
“ Pse të vjenë çudi. Të gjithë i vjedhin gjërat e mira dhe unë nuk dua ta humb.”
Qeshëm.
“ Thuaj të drejtën si më njohe?”
“ Intuita…Pastaj gjithë ai eksibizionizëm…”
“ E pash që nuk mi ndaje sytë e prandaj mendova të të shokoja pak.”
“ Apo nuk kishe gjithë atë pallë…”
“ E vure re?”
“ Sigurisht, pasi ti atë po përpiqeshe të tregoje…”
“ Ku do të shkojmë?”
“ Po deshe mund të shkojme tek une se jam vetëm.”
“ Mrrekulli. Të mos humbim kohë…”
Pasi paguam u drejtuam për në shtëpinë time.
Rrugës e ndjenja veten të eksituar, por vija re se ashtu ishte edhe ai. Mezi po prisnim të futeshim brenda.
“ Po djaloshi me ne do të vijë?”
“ Le të vijë se ka ç’të mësojë…”
“ Sa u futëm brenda, kontrollova në se kishte ujë. Vapa e bënte të nevojëshme freskimin. U zhveshëm. Ashtu nudo trupi i tij dukej akoma më i bukur. Por e papritur ishte djaloshi, i cili kishte një bukuri mahnitëse.
“ Sa vjeç je?” e pyes.
“ Tetëmbëdhjetë…” thotë ai. Ishte një nga ato tinsët për tu ëndërruar. Po Miri si do ta kish gjetur. Me sa duket ishte një nga të listës që nuk e linte ti shpëtonte nga dora.
U futëm të tre në vaskë. Ishim pak ngushtë, por sipër njëri tjetërit ndjeheshim më këndëshëm. pasi mbarojë vala e parë e larjes, Miri më thotë:
“ Ke qejf ta marrësh në gojë?”
Pa ia zgjatur ia mora. Kari i tij ashtu i forcuar si ishte ta mbushte gojën. Vetëm disa thithje mjaftuan që Miri të tërbohej.
“ Dalim!” më thotë, “ se nuk duroj dot.”
U thamë dhe shkuam në shtratin tim.
“ Si do ta bëjmë?”
“ Ta fus një herë, pastaj duke parë e duke bërë.”
U shtriva me shpinë në krevat dhe Miri menjëherë zyri pozicionin e tij, duke më ngritur këmbët dhe duke u përgatitur për ta futur. Djaloshi u shtri përkrah meje e filloi të ma lëpinte kaq ëmbël sa më dukej se po shkrinte të gjithë mjeshtërinë e tij. I eksituar nga dy anë nuk durova gjatë dhe mu derdh , duke i mbushur gojën me spermë djaloshit, i cili e pështyu mbi trupin tim. Ndërsa Miri vazhdonte vrullshëm pompimet. gjë që tregonte se se kishte të gjatë. Pas pak kishte mbaruar edhe ai. I vetmi që kish mbetur pa u prishur ishte djaloshi. Për ti bërë qejfin ia mora në gojë dhe duke e thithur e lëpirë e bëra që ti derdhej edhe atij. Kishte një farë pak të athët por të këndëshme.
Bëmë edhe një larje të dytë që të pastroheshim. Kur u veshëm Miri më thotë:
“ Do të mbetemi miq?”
“ Sigurisht.”
“ Kur do të takohemi prapë?”
I dhash numrin e telefonit dhe të celularit.
“ Me këto ke mundësi të më gjesh kudo.”
Duke i premtuar se do të shiheshim shpejt u ndamë. Por ai u kthye prap.
“ Po djaloshin mund ta marrë?”
“ Sigurisht. Ende nuk i ka provuar të gjitha nga unë.
Miri u zgërdhi pak e pastaj shtoi.
“ Ka provuar këtë timin dhe besoj se është i mjaftueshëm për të…”