Roni shkonte përgjithësisht vonë në shkollë. Kjo jo vetëm se ishte pak i ngadalshëm, por njëherësh edhe sepse, rrugës kishte disa dyqane që shisnin veshje firmato të cilat Ronit i pëlqenin shume. Ai ndalonte tek vitrina dhe i shikonte. Shitësi e inkurajonte që të vinte brenda dhe ti provonte dhe ato i rrinin me të vërtet për mrekulli. Por Roni e kishte familjen të thjeshte dhe kështu nuk mund të hahej me shokët . Aty do të ishte mirë të ishte pazari i gabit se atje blenë plaçka me çmim të lirë. Po me shitësin ishin bërë miq. Ai e përshëndetët sa herë që kalonte, bile një herë i kishte propozuar t’i dhuronte një xhiakoventë okazion që ishte me çmim të lirë pasi kishte mbetur kopje unike. Por Roni nuk e kishte pranuar.
Një ditë, kur po dilte nga shtëpia, e ama e porositi të merrte çadrën se dita dukej e vrenjtur e mund të binte shi. Por këtë gjë e kanë shumë inat nxënësit, sepse i duket një ngarkesë koti. Roni kishte bërë vetëm një copë rrugë, kur shiu filloi me rrebesh të madh. Në atë zonë nuk kishte dyqane, ose edhe ato që ishin nuk ishin hapur akoma. Roni ia dha vrapit por kur arriti në bllokun e formatove ishte bërë peshk.
Ai arriti deri tek dyqanet dhe gjeti çel atë të” mikut”të tij, dhe u fut brenda.
Po si qenke bërë mor djalë. – tha ai.. -Kështu do të ftohesh, por eja të thahesh. Ai mbylli derën e dyqanit me çelës dhe shkuan në fund ku ndodhej një zyrë ne tavolinë dhe një divan.
Hiqe bluzën,- i tha Ronit. Ai e hoqi dhe zbuloi kurmin e tij të bukur. Shitësi ndezi një ventilator me ajër të nxehtë dhe filloi të thajë bluzën. Krahëve i holli një peshqirë të vogël.
Hiqi edhe pantallonat,-i tha. Roni hezitoi pak, pastaj mendoj, fundja ishte djalë dhe pa e zgjatur i hoqi. Të mbathurat i kishte slipe dhe brenda tyre dukej sagoma e karit të tij, i cili ishte mjaft i bëshëm për një të ri. Shitësi i kishte ngulur sytë dhe sa s’po ia hante… Roni e vu re, por ende nuk po kuptonte se ai e dëshironte megjithë shpirte.. Shitësi u afrua dhe filloi ta fshijë, pastaj zgjati dorën dhe e kapi për kari. Roni u hodh përpjetë: Ç’bën o dalldisur, ç’bën? Shitësi qeshi. Mos u shit kaq evlia. Je goxha djalë modern, dhe një i tillë nuk i shmang kënaqeshit…
Dhe çfarë ti do që të kënaqesh me bythën time?…
Kush të tha? S’ka ndonjë të keqe të ta fërkosh pak, ose ta thithësh… Apo se paske të bukur…
Roni po hezitonte, por fundja ishte ai që donte. Shitësi ishte pak i vjetër. Duhet të ishte afër të gjashtëdhjetave, por ishte i mbajtur mirë dhe dukej më i ri.
Po , çfarë do prej meje? Pyeti Roni.
Të ta përkëdhel pak. Roni , ende po mbante duart tek slipet dhe pastaj i tha, mirë, por merre shpejt.
Shitësi u ul në gjunjë dhe filloi ta kafshonte jashtë brekëve. Ronit i kërceu menjëherë përpjetë. Ai nuk kishte përvojë seksuale përveç onanizmit, kështu kjo ju duk mjaft eksituese. Pastaj ai ia uli brekët e filloi t’ia preki me gjuhë duke e bërë karin e Ronit që të shumëfishohet. Roni filloi ta ndjeje me të vërtetë kënaqësinë. Por kjo nuk kishte qenë asgjë përpara thithjes dhe gëlltitjes deri në thellësi të karit të tij.
Redi filloi ta ndjente kënaqësinë pa masë. E bënë disa herë këtë punë, pastaj shitësi u ngrit dhe tha. Tani më qij ne vrimë! Fundja kjo është qirja e vërtetë.
Ai uli pantallonat dhe Roni, fillimisht me hezitim e pastaj më me guxim u afrua dhe i hipi sipër shitësit.
Lyeje pak me pështymë! – i tha ai. Roni bëri siç e porositën dhe pastaj filloi ta fus. Vrima e hapur nga koha i la vend Ronit që të shkonte në thellësi. Ai , tani po e ndjente seç do të thotë të qish. Filloi ta pallonte shitësin shtruar. Edhe ai po e ndjente shumë kënaqësinë të cilën nuk ngurronte ta shprehte. Ai ngriti kokën dhe donte ta puthte Ronin, por atij se si i vinte dhe e puthi vetëm një herë. Kur ia derdhi, Ronit iu duke sikur arriti parajsën.
Ndërsa po mbërthehej, i tha: Roni, paske të qirë qiellore. Më kënaqe kaq shumë, sepse më kujtove rininë kur isha sa ju dhe kënaqesha me shokët e mi.
Ato të qinin? Herë ata , herë unë. Kështu e kanë këto punë.
Në shkollë ishte vonë, por u justifikua me shiun, lagjen dhe kthimin në shtëpi për tu ndërruar.
Të nesërmen Roni doli herët. Kur arriti tek dyqani e ngadalësoi hapin. U afrua tek deri dhe gjeti një grua që po provonte një pardesy. Vish e hiq, sa i ra në nerva Ronit. “Po ik moj dreq”, “blije dhe zhduku”, por ajo vijonte me të sajën. Më së fundi e bleu. Kur po dilte Roni po e shante me çfarë i vinte për menç. Shitësi e pa Ronin dhe i tha të vinte. Roni u fut dhe menjëherë i tha: jam vonë, ta bëjmë pak shpejt. Përsëri dera u mbyll dhe ato u futën në zyrë. Shitësi e kapi dhe e puthi. Roni nuk bëri fjalë, bile sikur i pëlqeu. Shitësi e kapi për kari dhe ia fërkoi. Pastaj i zbërtheu pantallonat dhe pas pak ishin mbi divan. Roni po pomponte dhe shitësi po lumturohej duke thëne: Je i mrekullueshëm . Ah çfarë kënaqësie. Fute më thellë, më thellë. Shitësi tërhiqte fort nga të dyja anët felet, për të hapur më shumë vend për karin e Ronit që të futej. Roni ishte bërë si i tërbuar. Tani kishte filluar të ndjente lezetin e të qirit. Kur mbaroi u vesh shpejtë dhe u përgatit që t’ia jepte vrapit për të shkuar përpara se të fillonte mësimi. Pastaj u kthye dhe i tha shitësit. A mund ta bëjmë kur të kthehem nga shkolla?…