Atë natë bënte shumë ftohët. Ngrica kishte pushtuar vendin. Të gjitha pellgjet kishin ngrirë dhe një erë e ftohët të fshikte fytyrën. Kisha ngritur jakat e palltos dhe isha mbërthyer për të gjetur pak ngrohtësirë, por balli më ishte bërë gurë e veshët më dukej sikur do të më binin. U ngjita shkallve të apartamentit me një frymë dhe në koridor të katit tonë pash një ushtar tepër simpatik, i cili me armën në krah po bënte rojeNjë fqinj i joni kishte ngjitur me shpejtësi shkallët e karrierës dhe tani kishte një roje tek dera, që me këtë rast na ruante edhe ne. Ç’do natë vinte nga një ushtar i ri, por herë pas here ato përsëriteshin, kështu që duke këmbyer ndonjë cigare ishim bërë miq me disa. Atë mbrëmje ishte një nga duhanxhinjt që njihja.
-Paske për të ngrirë fare, -i them. Dhe ai mblodhi supet sikur do të thonte: “Detyra.”
U futa në apartamentin tim dhe një afsh i nxehtë me pushtoi. Kaloriferin e kisha harruar të hapur kur ikën dritat dhe ai kishte punuar gjatë gjithë kohës, që prej ardhjes së tyre. Në shtëpi jetoja vetëm. Që kur im vëlla u martua blemë këtë apartament të vogël e kështu secili ishte në punën e vet.
Vesha tutat që mbaja për shtëpi, hapa televizorin, shkova në aneks e vura çajin dhe po përgadisja diçka për të ngrënë.
Këtë kohë dëgjova zilen të tingëllonte. Se merrja me mend kush mund të kish marrë guximin të dilte për vizita në këtë të ftohët. Nga syri spiun pash se ishte ushtari i rojes që qëndronte para derës sime. Hapa derën dhe po shihja se çfarë kërkonte.
-Ke një shkrepse, sa te ndez cigaren, – më thotë.
-Futu brenda, se u ftoh dhoma.
Ai hezitoi se s’mund të linte rojen, por unë e inkurajova, duke i thënë se s’kish për të ndodhur gjë për ato pak minuta dhe ai u fut.
-Eja të pish një çaj të nxehtë që të ngrohesh pak.
I mbusha një gotë çaj dhe pjatën e përgaditur për darkë ia ofrova atij. Ai refuzoi por pas pak u bind. Kishte ngrirë kaq shumë sa me të vërtet kishte nevojë të ngrohej pak. I afrova kaloriferin dhe pasi u ngroh pak iu kthye të ngrënave dhe i fshiu të gjitha. Po e sodisnja tek hante ashtu me oreks ushtari dhe u binda që ishte një djalë me te vërtet i bukur.
Gjatë gjithë kohës ai kish mbajtur automatikun mbi sup, sikur kish frikë të ndahej prej tij.
-Nga je? – e pyes.
– Nga Berati- përgjigjet.
– A ta kanë thënë se je djalë i bukur?
Ai u skuq dhe duke buzëqeshur thotë:
– Ashtu të dukem?
– Jo vetëm më dukesh por ashtu je. Kushedi si shkrihen vajzat pas teje, apo tani që nuk është kombinati nuk keni më kujt t’ia vini.
Ai u turpërua akoma më shumë.
– Nuk shkoj pas vajzave, -shtoi ai.
– Atëhere shkon pas djemëve.
Qeshi akoma më shumë.
-Jooo, joo, – tha i turpëruar.
– E ke të madh?
– Më duket se po tallesh me mua.
– E kam seriozisht.
– Mesatar- thotë ai.
– Ke qejf ta bëjmë një herë?
Ai shikoi me habi dhe me dyshim se mos tallesha. Pastaj si për tu justifikuar tha:
– Jo se duhet të shkoj. Dhe u ngrit në këmbë.
-Një pesë minutash është, s’do bëhet kijameti.
Ai sikur po lëkundej. Zgjata dorën dhe e mbështeta mbi karin e tij. E kishte të fryrë nga dëshira e fshehur.
– E ke dru dhe heziton.
Ai nuk u përgjigj.
– Ngrihu të mbarojmë punë shpejt se nuk kemi kohë!
Fika dritën që të mos dukeshim nga dritaret dhe ula tutat. Ai zbërtheu pantallonat dhe e nxori. Kishte një kar të bukur e të formuar, mbi mesataren. Mbi tryezë ishte pjata me gjalp të freskët. Mora pak prej saj dhe leva vrimën, duke u përpjekur ta hap sa të mundja.Pastaj hapa këmbët dhe u mbështeta mbi tryezë.
Ai u afrua. Ia kapa dhe e vendosa në vrimën time. Ai u shty pak dhe koka e karit krijojë hapsirën e duhur për tu futur brenda. Pas pak ndjeva mishin e tij të ftohtë të ngjitej pas bythëve të mija të ngrohta. E ndjeu kënaqësinë e filloi të shtyhej, pastaj të pomponte duke e rritur forcën gjithënjë e më shumë. Nuk vonoi që të ndjenja spermën e tij të ngrohtë të më përplasej në thellësi të vrimës. Pasi ndenji pak pa lëvizur, e nxorri. Mbi tryezë kishte piceta letre. Ai mori një dhe u fshi. Atëhere vura re se e kish bërë me automatik në krah.
– U ngrohe?- e pyes Ai qeshi.
– Dije ta bëje bukur, – i themë. – Dukesh që e ke bërë edhe herë të tjera.
– Jo të betohem, Por sonte kisha nevojë të ngrohesha, se do të rri edhe disa orë aty përjashta.
– Kur të kesh rojen tjetër bjeri ziles.
– Do t’i bije, por kur të kemë liridalje. Duhet më shumë kohë ta bëjmë rehatë.
Tek dera u puthëm dhe ai doli në koridor. Kur mbylla derën u kujtova që kish harruar për të ndezur cigaren e dëshëruar.
Ndoshta kujtohet dhe vjen prap.