Ishte mёngjes dhe unё sapo kasha ngrёnё mёngjes. Nuk dija ç’tё bёja, njerёzit hynin e dilnin nga dhoma si gjithmonё. Isha shume i mёrzitur qё herёt/ E vetmja gjё qё mё bёri tё dal jashtё ishte njё diell nё qiell. Sipas astrologёve tanё kjo ndodhi e pёrsёriste veten çdo 120 vjet. Mё dukej mahnitёse dita ishte e verdhё! Duke u vёrdallosur nёpёr oborr thashё tё shkoja pёr tё kalёruar ndopak nga Liqeni i Bardhё e pa e zgjatur shumё u nisa drejt stallave pёr tё marrё njё kalopter. Vesha mbathjet, bluzёn e dorezat, i hipa Hёnores dhe drejt e te liqeni. Hёnorja ishte ende shumё e re pёr tё fluturuar kёshtu qё mu desh ca kohё pёr tё arritur deri tek porta e hyrjes tё pallatit. Rojet mё pikasёn qё larg dhe u pёrpoqёn tё mё dilnin para pёr tё mё ndaluar por unё i shkrepa njё shqelm Hёnores dhe aq mjaftoi qё ajo tё pёrpiqej tё paktёn t’i kapёrcente fluturimthi. Po qeshja me veten, teksa era e freskёt e mёngjesit mё shkiste mbi gёzof dhe ndjeja bishtin tё mё tendosej, aty I shkrepa njё “Uhuuuuuu …..”
Shpresoja tё mos gjeja tё tjerё aty ku po shkoja por siç do tё zbuloja shpejt kjo dёshirё do mё ikte shpejt. Me tё mbёrritur vura re qё nuk kishte askёnd, me sa dukej tё gjithё banorёt kishin shkuar tё beheshin gati pёr festimet nё pallat. Zbrita dhe ju afrova ujit, i bardhё si gjithnjё dhe shumё i qetё. E cika me gishtin e madh tё kёmbёs dhe nё cast mu rrёnqeth mishi. Tani qё isha aty mё zuri prapё mёrzia, u ula dhe po shihja kot. Barishtet ishin tё lagura nga vesa e mёngjesit, do preferoja mё shumё qё liqeni tё rrethohej nga rёra si ata pellgjet nga anёt e mia por gjithёsesi edhe pak jeshillёk nuk vriste njeri. Bёra gati tё gjuaja njё guralec kur pashё valё tё lehta qё po vinin drejt meje, u ula menjёhere poshte e po pёrpiqesha tё gjeja kush tjetёr ndodhej aty. Vura re se disa etra mё tutje, njё kokё doli nga uji. Ishte pa flokё, nё ato caste zemra filloi tё mё rrihte fort. “Thua tё jetё njё nga ata?” pyesja veten. Kur filloi tё dilte nga uji nuk kishte mё dyshime, ishte njё Lakertoz. Nuk ngjante aspak me ato qё mё tregonin nё pallat, ky ishte i hollё e i gjatё sa mua, por kurrizin e kishte mё jeshil se pjesёn pёrpara, kishte bisht tё shkurtёr, as njё pёllёmbё dhe syte tij ishin tё verdhё. Vazhdoja tё qёndroja i fshehur dhe e shihja se çfarё do bёnte. Iu afrua njё si tip kutie tё thurur me dru tё tharё, e hapi dhe nxorri njё cohё tё bardhё prej saj, e veshi si tё ishte veshje e priftёrinjve tanё. Nxorri diçka pёr tё ngrёnё, u ul, kёputi njё kafshatё dhe foli mё zё tё lartё “Po tё duash mund tё afrohesh e tё hash bashkё me mua”. Nё atё cast mu rrotullua koka, nga e dinte ai qё isha aty, mos kishin fuqi tё mbinatyrshme kёta? “Nxirre kokёn se e di qё je aty, apo do tё mё thuash qё njё kalopter i vogёl erdhi dhe u lidh vetё nё njё pemё pranё liqenit?” –Po! – ja ktheva me tё madhe dhe nё cast e uureva veten mё shumё se asnjёherё mё parё. Ai qeshi me tё madhe. Nuk mё ngelej gjё tjetёr veçse tё dilja prej nga ku isha fshehur, kokulur. Ai sapo mё pa u çua nё kёmbё dhe u afroua si i emocionuar. – E di, nё fakt nuk e vura re kalopterin fare derisa mu shpuan hundёt nga njё ere e keqe. –Pёr cilёn ERЁ e ke fjalёn? Unё nuk vij erё! – ja ktheva me inat. Po i shihja kokёn e tij vezake dhe aty ku duhej tё ishte hunda kishte vetёm dy tё çara tё vogla qё hapeshin e mbylleshin vazhdimisht. Me ato ai mё kishte nuhatur qё larg? U ul dhe afёr kembёve tё mia rrudhi fytyrёn. – Bo sa erё tё keqe tё vijnё! Palё kjo pjesa kёtu prapa … – u vёrtit rreth meje dhe si pa kuptuar po mё nuhaste tё ndenjuart. – Oooh! Ç’bёn more se mё vrare. –Mё fal! Pse çfarё bёra? –Si çfarё bёre, mё shkele bishtin ja çfarё bёre! Nuk po e kuptoja fare kёtё individ, mё rrinte pёrballё e mё shihte si i hutuar, nuk po e merrja vesh as nёse ishte femёr apo mashkull, se tё ishte ashtu ja kasha zgёrlaqur njё grusht qё ta mbante mёnd pёr gjithё jetёn. –A mund ta di se sit ё quajnё? –mё pyёti. –Alakin, po ty? –Mua mё quajnё Portos! – e tha duke u krekosur. –Pra ky i bie tё jetё emёr djali, apo jo? ; Ai qeshi me tё madhe dhe tha njё “Po” tё madhe. –Po pse nuk e kuptova qё isha mashkull, unё jam edhe 23 vjeç, duhet tё dalloj mirё! –Jo nuk e dallova sepse spo e merrja vesh duke tё parё, e sheh kёtё? – dhe i tregoja me gisht nga mbathjet e mia qё kishin njё tё fryrё tё vogёl, – pёr ne, meshkujt kanё organin e tyre gjenital qё i dallon nga femra qё ёshtё … pak mё I future se kaq pot hemi. Kurse ti, s’merret vesh. Pasi u mendua pakёz foli – Epo ne nuk i kemi organet nё shesh si ju Lemurianёt, ja psh organi im shfaqet nga njё xhep kёtu nё lekurё – dhe po e drejtonte me gisht.
Nuk kasha parё kurrё mё parё njё lemurian nga aq afёr, ishte shumё i bukur. Nuk dija ç’ti thoja, doja tё qёndronte mё shumё, tё flisnim mё shumё. Sytё e tij kafe ndrinin nёn rrezet e diellit, flokёt e tija gёshtenjё, ajo hunda e bukur apo i gjithё trupi i tij! –Hёm, si thua tё hash mёngjes me ua? – e pyeta. –Jo kam ngrёnё, pastaj duhet tё kthehem nё shtёpi. – u pёrgjigj ai. – Po mirё, mё shoqёro mua se jam shumё kurioz tё di mё shumё gjёra rreth jush. Shpresoja shumё tё kasha hedhur karremin e duhur. –Nё rregull – tha Alakini. Aty s’mё mbajti vendi fare! – Hajde ulu kёtu, kёshtu nuk do tё tё laget gёzofi. I tregova copёn prej kashte qё kisha shtruar pёrdhe. Ai u ul dhe vazhdonte tё mё shihte. –Mё pyet. – i thashё. –Po mirё, ti je ndonjё i rёndёsishёm pёr popullin tёnd? – pyeti menjёherё. –Unё jam thjesht njё dikushi pёr ta, por jo i rёndёsishёm. Unё jam paksa ndryshe nga gjithё shokёt e mi, dua tё them, nuk ndjek rrjedhёn e pёrgjithshme. –Eh kujt ja thua – shtoi ai. Nё ato caste u emocionova shumё, ndoshta edhe ai ishte si mua. E ndjeja se si zemra po mё pomponte aq fortё sa gati-gati mu duk vetja si gjakngrohtё! – Ore mos po lёshon gjё erё ti tani? – mё pyeti pas pak sekondash. –Jo, çfarё ere? Unё? –Po po, ti. Mё ngjan sikur po lёshon njё si era trёndafil. Ai u afrua dhe po mё nuhaste afёr gjoksit, fillova tё merrja frymё thellё, hunda e tij po zhvendosej drejt krahёve dhe unё nuk mund ta pёrmbaja mё veten, isha shumё i eksituar. Ai sapo u largua dhe po me thoshte se sa erё tё mirё qё vija nuk kishte se si mos t’i tёrhiqej vёmendja prej atij shkopit qё ngrinte lart pelerinёn time. –Po tani ç’pate? – mё pyeti. E si ti pёrgjigjesha asaj pyetjeje? –Asgjё, thjesht … tё thashё qё unё jam pak ndryshe nga tё tjerёt… -Pra unё tё pёlqej? – pyeti aty pёr aty. Mё vinte t’I kafshoja bishtin e t’ja fuste vrapit por nё vend tё saj i thashё “Po”. –Po mirё, a mund ta shoh meqёnёse tё doli jashtё xhepit tani? Ai u afrua dhe mё zbuloi pёr tё ngelur si i habitur. U mbulova dhe e pieta se çfarё kishte. –Asgjё thjesht, ёshtё kaq i ngjashёm me mua. –Si me ty? – e pyeta. –Po, ja … si tё ta them … ohu varja, pot a tregoj. Hoqi ato tё mbathurat e lёkurёs qё kishte poshtё nё formё V-je dhe filloi tё fёrkonte njё sit ё dalёn e tij, unё po e shihja si i habitur e njёkohёsisht po bёhesha akoma me dru. Kur ai erdhi mё nё formё e kuptova habinё e tij, organet tona ngjanin shumё, vetёm se ai e kishte si tё kuqerretё e unё me verdhacak. –Pse po e bёn kёtё? – I thashe. –Sepse edhe unё jam shumё ndryshe nga ata tё sojit tim. Nёse mё kupton ku e kam fjalёn, – e aty mё shkeli syrin. U çova nё kёmbё dhe u zhvesha, organet tona preknin njёri-tjetrin. Ai hoqi bluzen e vet gjithashtu dhe u afrua mё, po pёrpiqej tё mё puthte. Buzёt tona u bashkuan dhe nё cast njё mori ndjenjash vёrshuan nё mendjen time, buzet e tija ishin tё ngroha, gjuha e tij ishte e gjёrё, hunda e tij ishte si e lagur. Po pllaquriteshim, e ai mё hodhi krahёt nga mbrapa duke mё tёrhequr mё shumё drejt vetes. U shtriva me kurriz dhe ai po rrinte mbi mua, mё nuahste nё gjoks dhe aty afёr barkut filloi tё mё lёpinte. Ajo gjuhё e nxehte, mё drithёronte tё tёrin, ulej edhe mё poshtё, filloit tё mё lёpinte kёshtu organin tim. Unё rёnkoja lehtshёm, shpejt e morri nё gojё dhe filloi ta thithte, lart e poshtё e tёrhiqte kokёn dhe ma grricte lehtas me dhёmbёt e tij, ishte e mrekullueshme. Po mё mpihej qafa, ai vazhdonte tё ma thithte, ndёrsa unё thjesht mund tё shtriqja duart lart. Pas pak me njёrn dorё filloi tё mё lёvizte bishtin , e dija se ç’donte, ja morra dhe e vura tek vrima qё kёrkonte. Filloi tё fuste njёrin gisht, mё dogji shumё e unё rёnkova nё dhimbja, ai nё cast ngrit kokёn dhe e kuptoi, u afrua dhe vazhdoi tё mё puthte. Kёsaj here doja unё tё shijoja atё salçiçe tё kuqe tё tijen, u ula dhe fillova tja thihtja, ishte e nxehtё, çoja dorёn nёpёr gjoksin e tij, kёsaj here ishte ai qe ma kapi dhe mё drejtoi vrimёn e tij, gishtat e mi ishin shumё mё tё hollё se tё tijёt dhe kur fillova tja fusja ai i jepte akoma mё pёrpra, thellё nё fytin tim, karit tё tij. U bёnё dy gishta … tre. Vazhduam keshtu pёr disa minuta derisa ai me kapi kokёn me duar, mё pa drejt e nё sy dhe mё tha “-Unё nuk tё njoh ty!” “As une nuk tё njoh – iu pёrgjigja” . U stepa pak, dhe i ktheva me kurriz, u shtriva, ai duhej ta kuptonte se çfare duhej bёrё tani. Me kapi ne bel dhe me ngriti, po qёndroja me gjunjё, nuk e kisha provuar kurrё me parё kёtё pozicion. Ai u afrua dhe filloi tё fuste pak e nga pak organin e tij, ishte njё ndjenjё hyjnore, ne çdo lezije tё tijёn ndieja ate shkop te nxehte qe me çmendte fare! Ai filloi tё lёvizte me shpejt, bishti i tij leshator u fut pёrposhte dhe me kilikoste barkun. Çova kokёn para dhe pas çdo “ohhh…” nxirrja njё “ahhhh….”. Po kёnaqesha shume, nga ana tjeter, thontё e tija po dilnin nga putrat dhe me gёrvishtnin nё kurriz, me ishte ngrehur shumё. Çdo goditje e ij nё thellёsinё timё mё jёptё ndjesinё se nga çasti nё çast do prishesha. Pёrpiqesha tё ktheja kokёn sadopak pёr tё parё, por ritmi ishte shtuar kaq shumё sa ishte e pamundur te rendisje edhe dy gёrma jo mё veprimet, ai filloi te nxirrte si te lehura tё lehta, po mё verboheshin sytё. Nё sfond diejt po afroheshin gjithnjё e mё shumё me njёri tjetrin. Vrima po me hapej edhe mё shumё, pёr disa sek mendova kёtё por nё fakt kari i tij po zgjerohej edhe mё, ai ngjishte edhe mё fortё, e dija mirё çfarё do tё thoshtё kjo. “Edhe pak dhe so prishem! –thashe unё” Thonjte e tij mu ngulёn mё thellё nё lёkurё, ai po vinte gjithashtu.
Ishte njё djesi e paprovuar mё parё, mё ishin kontraktuar tё gjithё muskujt e trupit, mё dhimbnin tё gjitha e prapё se prapё kisha njё dёshirё tё pafundme pёr tё qirё edhe mё fort. Diejt po afroheshin, drita po bёhej gjithnjё edhe mё e verdhё …. “Edhe pak dhe so prishem!” …. çfarё ai po prishet? Jepi Alakin mё fortё, nuk duhet ta harrojё ktё çast. I shtova tё rrahurat, po mё enjtej shumё mesa dukej do prishesha edhe unё. Filloi tё mё merrej fryma, e gjithё qafa u mpi, njё dritё e verbёr mё ra nё sy dhe “Ahhhhhhh….. hhhhh….. hhhhh…… – e vetmja gjё qё mund tё thoja” ndjevadicka te ftohtё qё me lagu bishtin, u kёputa fare, u shtriva nё bar dhe mbylla sytё. Dёgjova njё zё tё thellё qё mё pёshpёriti “Alakin u kёnaqa shumё, por mё duhet tё iki tani, shpresoj te jesh po kaq i mirё diellin tjetёr.” Ktheva syte dhe pashe siluetёn e tij tё hollё qё gjarpёronte drejt liqenit, iu afrua bregut kёrceu dhe u zdhuk nё thelёёsitё e tij.
Nje Diell - Tregim Erotik
- Saimir Hoxha
- 1 Shkurt, 2011
- No Comments
Ke një tregim?
Dëshiron të ndash me të tjerët experiencën tënde? Nis tregimin tënd erotik dhe do e publikojmë atë në këtë faqe.