E kisha lënë të takohesha me një shok dhe ai nuk po donte të vinte. Dielli i mëngjesit ishte përvëlues, sepse dita kishte filluar me vapë. U mërzita duke pritur e pastaj, sikur më erdhën mend. Aty pranë ishte një kafe dhe unë vendosa të prisja aty. Zgjodha një qoshe ku shikohej televizori dhe ku nuk më arrinin rrezet e diellit. Po shikoja disa komente futbolli të skuadrave që ishin ndeshur një natë më parë, kur përpara meje u duk kamerieri me një buzëqeshje të ngrohet në fytyrë. Porosita një kapuçino, pasi kafen e kisha pirë në shtëpi. Pas pak kafeja erdhi. Kamerieri me të njejtën buzëqeshje dhe me nje elegancë profesionale e serviri kapucionon dhe në fund pyeti në se kisha nevojë për gjë tjetër. I porosita një shishe të ftohtë ujë me gaz, e cila erdhi menjëherë. Më fal, i thash, desha të them se paske një buzëqeshje shume të bukur, gjë që se ndesh shpesh tek kamerierët e tjerë…
Është pjesë e profesionit,- më tha ai. Një kamerier profesionist duhet të mësojë mirë si të sillet dhe si të serviri. Ai djalosh me pamje normale, dhe buzëqeshjen e vizatuar në buzë, të bënte për vete. Sa vjeç je , -e pyes.
23- më përgjigjet. Seç më erdhi një mendim në kokë dhe shtova: A mund të bëhesh mik? Ai me qetësinë më të madhe më thotë: E pse jo…
Do kisha dëshirë të pinim një kafe së bashku dhe të bisedonim pak, sepse ke aftësinë të tërheqësh vëmendjen dhe t’i bësh të tjerët për vete. Ai qeshi. Edhe kjo është pjesë e zanatit më tha.
Kur del nga puna? Në orën 2 pas dite. Por ka një problem. Unë edhe sot jam në këtë lokal, sepse nesër do të nisem për Greqi…
E paske gjet kohën. Kriza Greke… unë atje kam qenë dhe erdha për nja dy muaj sa të stabilizohej pak gjendja atje. Kështu po më kape sot mirë, ndryshe vështirë do të jetë.
Më jep nr e telefonit i them dhe ai këputi një copë të vogël letre nga ajo e tryezës dhe shkroi numurin e tij. Në fund shënoi- Afrimi. Shtrënguam duart. Unë u afrova pak dhe i thash:Besoj u kuptuam. Ai buzëqeshi dhe pohoj me kokë. Kisha shume dëshirë ta përqafoja, por u drojta nga ato pak klientë qe ndodheshin skutave të lokalit.
Ku të shkoja? Kujt ti thoja të më huante shtëpinë për ndonjë orë. Hotelet nuk i kam aspak qejf, sepse me duket se janë njerëz shumë kureshtar. Më së fundi vendosa ta marr në shtëpinë time. Do ti thoja që ishte një shok dhe pastaj do na linin të qetë në dhomën time. Pak para orës dy e thirra në telefon. Ai u përgjigj menjëherë. I thash ku e prisja dhe në orën e caktuar ai erdhi. Pa uniformën e kamerierit dukej më i mirë. Sa më pa buzëqeshi në distancë. Kur u afrua i thash se nuk besoja se ai do të vinte. E përse jo?- u çudit ai. Ne ram dakord që do të bisedonim…
I tregova që do të shkonim në shtëpinë time. Aty kisha dhomën time dhe kështu mund të rinim të qetë. Sigurisht unë nuk i thash se ai ishte i pari që po fusja në atë dhomë.
U futëm pa bërë zhurmë në shtëpi. Mbylla derën e dhomës për çdo të papritur. Pastaj u vumë përball njëri -terit dhe u ngjeshëm ashtu siç ishim në këmbë. Ndërkohë,, po shkopsitnim veshjet të cilat pas pak kohe na “braktisën” totalisht. Afrimi kishte një kar të bukur të çirkonfesuar, që e bënte kokën të formonte një statujë si ato të falusit që gdhendeshin në kohët e lashta. Afrimi po më buzëqeshte, pastaj afroi kokën dhe i mbështeti buzët e tij të njomura mbi të mijat. U puthëm një copë herë, pastaj ndigjova zërin e ti që po më pëshpëriste ngadalë në vesh, se nuk kishte shumë kohë në dispozicion. Prandaj na mbetej vetëm që të kryenim aktin dhe të përfitonim sa më shumë kënaqësi prej tij.
Ke prezervativë? E pyeta. Jo më tha. Kërkova në një çantë timen ku mbaja gjëra vetjake dhe për fat kisha. Ai e veshi me kujdes dhe pastaj u afrua të penetronte në vrimë. Kishte një kar të zhvilluar mirë, por jo të trashë. Kjo e bënte atë të preferuar. Vrima e zbutur me gel, u hap shpejt dhe lejojë pallën e tij të futej pa vështirësi brenda. Megjithatë nuk dua ta mohoj se kjo u krye jo pa dhembje. Ai shkoi deri në fund e pastaj pyeti në se kisha ndonjë shqetësim. Vazhdo i them dhe ai vazhdoi. Kishte një të qirë shumë të lezeçme. Dukej që ishte i praktikuar dhe se e dinte “zanatin” . e beri disa herë nxjerrjen e pallës nga vrima dhe shtyrjen përpara me forcë. Kjo i jepte kënaqësi, kurse unë e duroja me vetëmohim. U sollëm për disa kohë duke bërë seks deri sa më në fund iu derdh. Ndenji një kohë mbi mua e pastaj sikur u kujtua që nuk kishte kohë dhe u vesh me shpejtësi dhe u bë gati të dilte. Por unë e ndalova. Si e more vesh për mua. Qe gjë e lehte kur më the në se mund të bëhesha “mik”. Të pash, më pëlqeve, edhe une kisha dy muaj pa bërë gjë… Po atje? Mjafton të fillosh me njërin dhe pastaj të rekomandojnë vet tek njeri tjetri. Kështu bëjnë edhe këtu besoj… Për punë preferohen të vjetrit. Ato janë kyç kasaforte. Kurse për qejf mund të shkosh me të rinjtë.
Me thuaj të drejtën me cilin bëhet më qejf.
Shiko! Qejfi është diçka relative. Me më të moshuarit preferoj një dhomë të errët. Atyre ju hyn kollaj dhe nuk kam probleme. Fundja vrima është njëlloj dhe ato ta dinë vlerën dhe krijojnë gjithfarë variacionesh. Kurse të rinjtë kanë pretendime. Nuk janë kurrë të sigurtë. Pa le kur bijen në dashuri dhe bëhen xhelozë. Po si i gjenë? Disa herë nga rastësia siç ndodhi me ne. Duhet pak guxim për t’i dhënë të kuptosh partnerit që po të pëlqen. Pastaj ne facebook …por aty janë shumë që gënjejnë. Disa kërkojnë të tallen. Dhe nuk e di kurrë se kush ndodhet në anën tjetër të telit. Edhe për të tjerët pak a shumë si këtu. Shumë kamerier kërkojnë të bëhen miq dhe me ta mund të lidhesh më lehtë. Ato janë në vijën e parë të frontit të seksit. Kërkojnë persona të rëndësishëm prandaj kur tregon interes për to të pyesin se me çfarë merresh. Provoje dhe do të shohësh se do të dali fjala ime.
Ta them pa komplimente, se më kënaqe shumë, sa keq që do të ikësh. Do komunikojmë me chat në msn. Pastaj unë vi herë pas here. Kam nr tënd të telefonit dhe lidhemi.
Kështu bëhesh mik me të gjithë.
Ç’të bësh, këto i ka profesioni…