Në se përfytyroj malësinë, ndërtoj imazhin e maleve të mjegulluar, ujëvarave mbi të cilat pasqyrohet një botë legjendash që tashme po shkojnë gjithnjë e më tepër në largësi. Por koha e solli që gjithçka të tronditet e të ndryshojë. Magjja e maleve sikur ndryshoi, duke ia lenë vendin qytetit të zhurmshëm e të përdalë.
Ah, sa më ka marrë malli, për bjeshkët, më thotë një djalë, dhe e besoj se ashtu është.
Dhe kur thotë këtë ka parasysh Gjergj Elez Alinë, Mujin dhe Halilin e shumë histori legjendash, të cilat sa vijnë e po harrohen.
Kisha dëshirë të njihja një djalë legjendash dhe ja e solli rasti te takoja një të tillë. Ku do të thoni ju. Si zakonisht takimet më interesante bëhen në autobusë. Thonë se po të të shohin me vështrim të përqendruar në kokë, do të veproi telepatia dhe personi do të kthej kokën. Kështu edhe unë ktheva kokën, për tu ndeshur me vështrimin e nj= djali me flokë të verdha dhe sy të kaltër. Thonë se ilirët kanë qenë të tillë, por pastaj raca është përzier dhe ajo origjinale ka mbetur vetëm kreshtave të maleve. Dhe ai mu duk i tillë. U pamë për disa çaste e pastaj unë hoqa vështrimin. Por më rinte mendja tek ai djalë me të vërtet i lakmueshëm, si nga pamja ashtu edhe nga fiziku. Kur afroi stacioni, u afrova tek dera dhe po mbahesha tek hekuri, kur ndjej se dikush u kap tek hekuri i derës, duke përfshirë edhe një pjesë të dorës sime. Unë nuk reagova dhe ai nuk e lëvizi dorën. Në stacion zbrita dhe mendova se pas meje do të ishte ai, por shoh anash dhe ai nuk ishte. Atëherë kthehem dhe e shoh se ishte ende ne autobus. Unë ndalova duke parë tek ai, dhe kjo e bëri të zbres dhe të eci me nje hap të gjatë përkrah meje. Ishte veshur me një xhaketë lëkure, kurse poshtë pantallona kilota me çizme të zeza. Flokët i kishte të prera shkurt. Fytyrë të mprehtë dhe pamje mjaft simpatike. Unë e shtriva hapin që t’i afrohesha dhe i thash: paske hapin shumë të gjatë. Ai ngadalësoi dhe u kthye e më dha dorën pa më thënë asgjë. E pyeta nga je, megjithëse kisha një ide për këtë. Nga Tropoja,- më tha. Ke kohë që je në Tiranë? Nja 6 muaj më tha. Paske ardhur tani. Jam me disa kushërinj e po përpiqemi të sistemohemi. Sa vjeç je? 22. Qenke fare i ri… Jo dhe aq. Kur e marrin pushkën në krah andej nga ju? Që 16 vjeç. Atëherë paske të drejtë… Ke ndonjë problem gjakësie? Jo nuk kam.
Po ti nga je? më pyeti. Nga Tirana. Shumë mirë. Ju keni më pak telashe nga ne…
Po kalonim përpara një kafeneje, kur ai më pyeti në se pranoja të pinim një kafe…
Unë pranova. U futëm brenda. Aty vetëm një tryezë pranë dritares ishte e zënë, kurse ne shkuam në këndin më të thellë, ku kishte një kënd që duhet të zbrisje nja 3 shkallë dhe ishte një tavolinë e vetmuar. Unë u ula me drejtim nga dera, kurse ai u ul përkrah meje nga e djathta. Kamerieri erdhi shpejt dhe unë porosita nga një kafe dhe nga një Skotch Wiski.
Ç’e deshe,- tha tropojani. Vërtet, ju pini pije të buta. Jo,jo se thash për këtë.
Si te quajnë? E pyeta.
Vigan,- më tha. Emër i bukur. Po ty? Arbi, i them. Edhe i joti emër i bukur.
Kafet erdhën shpejt. Ngritëm wiskin dhe e pyeta: perse ta pimë?
Për miqësinë, më thotë. Të pëlqen të bëhemi miq?
Në këtë çast vë re se në krahun tim tek pantallonat bëhet një zgjatje e konsiderueshme. Ai nuk u kujdes ta mbulonte.
Po më duket që jeni zhvilluar këtu në Tiranë…
Jo krejtësisht këtu…
Pse ka dhe në Tropojë?…
Kur është fjala për qejf ka kudo, por me vështirësi…
Si me vështirësi?
Edhe tek ne kanë filluar të vijnë turistë të cilët kanë qejf…
Domethënë e paske provuar.
Ngandonjëherë…
Po këtu në Tiranë. Edhe këtu, ngandonjëherë.
Po ke vend?
Kemi një dhomë me qira këtu afër…
Ftesa ishte e qartë, por isha në dilemë se si duhet të veproja. Ngritëm gotat edhe një herë, si për të fituar kohë.
Mos u mendo shumë, më thotë Vigani. Më duket se u morëm vesh. Shkojmë e bisedojmë në shtëpi.
Unë pagova pijet dhe u nisëm. Vërtet apartamenti nuk kishte qene larg. Ato kishin marrë me qira kuzhinën, kurse dikush tjetër kishte dhomën. Në kuzhinë kishin vene tre krevate, që e ngushtonin mjaft vendin, por së paku kishin çezmën dhe mund të gatuanin.
Kur arritëm në dhomë Vigani filloi të zhvishej. Në dhomë ishte ftohët dhe ai ndezi një reflektor për ta nxehur dhomën pak.
Puna e parë Vigani zhveshi pantallonat dhe brekët dhe e mbajti këmishën e cila e mbulonte kapitalin e ti, që ishte i ngritur.
E merr në gojë? -pyeti. Ta provoj…
Vigani shkoi tek levomani. Ai ishte i bërë synet dhe e kishte mjaft të pastër, por sidoqoftë e lau përsëri të gjithë zonën e karit dhe boleve që ishin mjaftë fryra.
Shiko Vigan, ma prishe mendjen vetëm se ishe i ri dhe i bukur. Ai qeshi: I ri me eksperiencë. Unë kam atë kushëririn që sapo i ka mbush 18-tat. E bën edhe ai? Po përpiqet të ambientohet. Po i treti sa është? 20vj. Pse s’thua që qenkat të gjithë sapo të dalë nga veza. E keni ardhur për tu specializuar këtu në Tiranë?
Kemi dëshirë mos shkojmë diku ne Evropë e kështu po përgatitemi për të gjitha vështirësitë…
Vigani u afrua dhe u ul pranë meje. Ai më shtrëngoi fort e filloi të më puthi me epsh. I thash si të thithte fort dhe ai e bëri. Me dorë i fërkoja gjoksin e pastaj duke e rrëshqitur poshtë, i preka gjënë e tij mjaft të madhe. Ula kokën dhe fillova t’ia lëpija me zjarr. Ai e ndjeu kënaqësinë dhe mbështeti dorën në kokë dhe po më nxiste ta thëthija sa më shumë. Kari i tij i zhveshur rrëshqiste lehtë deri në thellësi. Nganjëherë më dukej se po mbytesha, kështu e nxirrja, por ai dëshironte ta fuste përsëri. Pasi i kisha lëpirë bolet dhe karin më së miri, atëherë Vigani më pyeti në se dëshiroja të ma fuste. Pasi i thash po, ai veshi prezervativin , më hipi sipër dhe filloi ta fuste. Koka e karit të tij ishte mjaft e madhe , kështu edhe hapja qe e vrullshme. Ndjeva një dhimbje të mprehtë, kur kari po futej në thellësi.
Prit pak!- i them. Qenke përbindësh. Mos ki frike se e bëj ngadalë. Filloi ta lëvizte ngadalë, megjithatë dhimbja s’po binte.
Ngadalë se do mësohesh. Herën tjetër do ta kesh më lehtë. Pra kishte planifikuar edhe herën tjetër. Sigurisht që kushtet ishin të mira se së paku kishin një dhomë. Kur u qetësova, Vigani filloj të palloj rëndëshëm. Fut e nxirr, e sidomos ishte parajsë kur e fuste deri në fund dhe diçka takonte atje në thellësi.
Kështu shkoj një kohë deri sa iu derdh. Ai mbeti një kohë sipërmeje. Trupi i tij i ngrohtë më jepte kënaqësi.
Ke qejf ta mbaj gjatë brenda?
Si të duash.
Si të kesh qejf ti, më thotë. Mirë mbaje dhe ai e mbajti. Mbetëm një copë herë sipër njëri tjetrit. Pastaj e nxori. Pasi u pastruam, më thotë, ke qejf ta bësh edhe me kushurinjt e mi. Janë djem të mrekullueshëm.
Hezitova një copë herë, më së fundi gjykova: me Viganin nuk shkoi keq, ndoshta edhe me ta nuk do të shkonte keq.
E lamë të takoheshim edhe herë tjetër, por që do të ishim vetëm për vetëm me kushurinjt dhe jo të gjithë njëherësh, se ashtu nuk më shijonte. Më dha nr e celularit dhe e lamë që ta lajmëroja kur të dëshiroja. Ai kishte gjithmonë qejf. Puna ishte që të kisha edhe unë. Sidoqoftë do ta lajmëroja së shpejti…
Planifikoje kohën. Mos harro që jemi tre…