Engjëlli dhe Djalli - Tregim Erotik

Kishin kaluar vite, shekuj, mijëvjecarë qëkur nga rrathët më të lartë të qiellit, njëri nga engjëjt ishte dëbuar… Që atëherë atij i ishin prerë krahët dhe njihej nga cdokush me emrin Djall. Ai ishte sjellë në Tokë, Ashtu sic vite më vonë edhe armiku i tij i betuar, Adami ishte dërguar me gruan e tij. Tani ishin të barabartë, në kushte të barabarta. Edhe pse kishte fuqi të jashtëzakonshme, Djalli preferonte të dukej si njeri dhe askush nuk e dinte se cili ishte në të vërtetë. Futej shpesh mes njerëzve, shumë herë në shumë vende njëkohësisht. I pëlqente të ngatërronte punët e të tjerëve. Adhuronte të testonte qëndruashmërine e njerëzve. Dhe kënaqej pa masë kur ata binin pre e tij dhe deheshin në dëfrime, shpesh edhe kafshërorë… Dëfrime, të cilat edhe atj i pëlqenin shumë… Por ai ishte Djalli dhe ata ishin njerëz.. Ai nuk kishte kontakt të afërt me asnjë nga miliarda njerëz që kishin banuar e banonin ende në tokë. Ashtu sic hynte papritur në jetët e tyre, po ashtu papritur edhe zhdukej, si një gjahtar që sapo mbaron punë me një viktimë, vihet menjëherë në kërkim të presë së radhës…
Por ndërkohë që ai kryente trazirat e tija normalisht, në rrathët e qiellit sërish po ndodhte një gjë e parashikuar…
Pas kaq kohësh që nga dëbimi i Djallit, për herë të parë u ripërmend emri i tij.. Dhe ndërkohë që të gjithë e urrenin, njëri nga engjëjt tha se në fund të fundit, nuk ishte ndonjë gjë e jashtëzakonshme që Djalli nuk ishte përulur para njeriut, sepse ata vërtet ishin më të lartë sesa njerëzit.. Dhe pa e ditur ky engjëll i rid he i brishte, po ripërsëriste pa vetëdije të njëjtat fjalë që Djalli kish thënë dikur.. Fjalë që u pasuan nga i njejti reagim, nga i njejti ndeshkim… Dhe engjëlli i ri u dëbua në Tokë, iu hoqën krahët dhe mori formën e njeriut… Formën më të bukur që kishte pasur ndonjëhere ndonjë njeri.. Ishte i bardhe me lëkurë të butë si mëndafsh, me sy të kaltër, Flokë të verdhë e të dendur kacurrela, i gjatë e i hollë… Një njeri të cilin të gjithë meshkujt e kishin zili dhe të gjitha femrat e ëndërronin…
Por fuqitë mbinjerëzore të Djallit po ndjenin dicka. Ai e kuptoi që ishte dëbuar dikush tjetër. I vinte inat sepse ishte i lumtur me vetminë dhe punën e tij. Prandaj u nis menjëherë drejt Engjellit, per t’i dhënë një ndëshkim akoma më të rëndë sesa dëbimi nga qielli… Ai do ta dëbonte edhe nga siperfaqja e Tokës, duke e groposur në thellësi të saj Engjëllin pasi ta kishte vrarë…
Nuk kaluan shumë kohë dhe të dy erdhën ballë për ballë… Ishte si një përballja perëndish.. Të dy aq të bukur… por edhe aq të ndryshëm.. Ndërkohë që Engjëlli ishte aq i brishtë, Djalli i shte më trupmadh, me trup të fuqishëm e muskuloz, me lëkurë më të errët, me sy të zinj dhe flokë të zinj të gjatë… Edhe atij i pëlqente kjo formë që kishte zzgjedhur kohët e fundit..
-Pse ke ardhur në Tokë?-e pyeti Engjëllin, i cili e njohu menjëherë Djallin që i kishte dalë përballë.
-Më dëbuan sepse të mbrojta ty,- iu përgjigj Engjëlli me pafajësine e tij.
Në fakt Djalli nuk e priste këtë përgjigje, e cila ia turbulloi shpejt mendimet dhe ia shkatërroi idenë për ta vrarë Engjëllin. Ai ishte i pari engjëll në miliarda vjet që e kishte mbrojtur. Nuk e kishte provuar ndonjëherë kë të ndjenjë, por u prek dhe një pikëz loti i shkau nga sytë.
Një lot që i bashkoi dhe i bëri shokë të mirë. Engjëlli ishte i pafajshëm dhe nuk i pëlqenin punët e Djallit, prandaj ai ia la ato në dorë njerëzve për ca kohë dhe u tërhoq nga puna e tij e përditshem. Njerëzit ishin mjaft të djallëzuar dhe e përballonin me lehtësi punën e Djallit.
Dhe ndër bisedat e ndryshme që bënin, i tregonin njëri-tjetrit se cfarë ndodhnin në tokë e qiell.
Derisa një ditë Djalli i vendosi t’i tregonte atë punë që ai kishte më përzemër. T’i shtynte njerëzit drejt deshirave trupore. Por nuk ia tregonte dot Engjellit këto. Ai ishte ipaster dhe dëgjonte me kureshtje, nje kureshtje që u kthye në admirim e më në fund në dashuri. Djalli më në fund kishte gjëtur një person që mund t’i afrohej pas miliarda viteve vetmi. Dhe nuk e refuzonte dot dashurine e Engjëllit.
Dhe një ditë pafajësia dhe pastërtia e Engjellit u shkri me pasionin dhe zjarrin e Djallit në një puthje. Një puthje përtej imagjinares, një puthje hyjnore. Putheshin me passion duke thithur plot dëshirë buzët e njëri tjetrit, Djalli sepse më në fund kishte gjetur një partner, dhe Engjëlli sepse po provonte për herë të parë një kënaqësi të tillë.
Djalli i shkëputi buzët etij nga të Engjëllit, pasi e kishte shijuar mirë gojën dhe gjuhëne tij të ëmbël, dhe vazhdoi ti puthte plot passion qafën, duke ia kafshuar lehtë herë pas here. Pastaj ted y hoqën rrobat. Trupai i Djallit ishte vërtet për tu admiruar, aq i fuqishëm e muskuloz. Po ashtu edhe trupi i Engjëllit ishte i mahnitshëm, elegant dhe i brishte. Djalli vijoi të shkonte më poshtë dukë e lëpirë e puthur Engjëllin në cdo centimetër të trupit. Derisa arriti në organin e engjëllit, organin më të bukur që kishte parë ndonjëhere. Engjëlli kishte kart ë gjatë por të hollë, ashtu sic kishte tërë trupin. Djalli nisi tia merrte në goje plot zjarr duke i dhuruar engjëllit nje kënaqësi që nuk e kishte provuar dhe imagjinuar kurrë. Kari i Engjëllit forcohej e rritej Brenda gojës së Djallit, derisa i preku fytin. Engjëlli nuk dinte se si bëheshin këto punë, por Djalli ishte e i mirëinformuar. Ai, pa pritur asnjë lëvizje nga Engjëlli, nisi ta merrte edhe më thellë Karin e Engjëllit në gojë, duke e lëvizur kokën gjithnjë e më shpejt, dhe ndjent kokën e karit të Engjëllit ti përplasej në fyt. Por pastaj e ngadalësoi dhe duke e parë Engjëllin në sy, e pyeti sëse kishte dëshirë ta provonte edhe ai. Edhe pse heitonte të bënte një gjë që nuk dinte, Engjëlli pranoi duke tundur lehtë kokën në shenjë miratimi. Djalli u cua dhe e uli Engjëllin në gjunjë. I përkëdheli kacurrelat e verdha dhe e ledhatoi në fytyrë. Engjëlli hapi gojën ngadalë dhe e mori në gojë kokën e karit të Djallit dukë e lëpirë lehtë. Djalli nisi të shtynte Karin e tij, që ndryshe nga i Engjëllit, ishte i trashe dhe akoma më i madh. Atij iu forcua kari shpejt dhe Djalli nisi ta shtynte më tërbim Karin e tij të fuqishëm në fytin e Engjëllit, të cilit ia kishtë shtrënguar kokën nga pas dhe ia tërhiqte me presion drejt vetes. Engjëli nuk pati vështirësi në mbajtjen e karit të djallit. Fundja ata nuk ishin njerëz dhe nuk ndjenin njëlloj si njerëzit. Ato ndjenin më pak dhimbje dhe më shumë kënaqësi. Topet e djallit i përplaseshit fort në mjekër. Shija e karit të Djallit e tërboi dhe po e shijonte cdo centimetër në gojën e tij.
Pastaj Djalli e ngriti Engjëllin në këmbë dhe i tha të kthehej mbrapsh. Engjëlli iu bind menjëherë, duke qenë i bindur se edhe kjo do ishte një kënaqësi më vete. U kthye mbrapsht dhe ia drejtoi bythën Djallit, i cili ia hapi më shumë këmbët që ta kishte punën më të lehtë. Nisi tia lëpintë vrimën Engjëllit, i etur për shijen e saj të mrekullueshme dhe duke ia depërtuar gjithnjë e më shumë gjuhën Brenda. Pas kësaj, Djalli u ngrit në këmbë dhe eshtrëngoi Karin e vet me dorë, duke vështruar me admirim vrimën e Engjëllit. Nuk kishin nëvojë për prezervativ, ata nuk i zinte asnjë sëmundje.
Dhe e futi kokën e tij të majme të karit ne vrimën e Engjëllit e më pas e shtyu ngadalë. Kënaqësia ishte e pakrahasueshme për të dy. Djalli vazhdoi më tej duke përparuar si i tërbuar, i karakterizuar nga fuqia dhe pasioni i tij, duke e shtyre me shumë forcë Karin Brenda Engjëllit, të cilit is kishte vënë të dyja duart rreth belit. Pastaj njërën dorë ia vuri në shpatull, duke e tërhequr Engjëllin drejt vetes. Ishte një akt seksual i fuqishëm dhe mjaft i shpejtë në ritëm. Por Djalli nuk kishte të lodhur. Vendosi të ndryshojë pozicion, duke e kthyer në shpinë Engjëllin dhe ia ngriti këmbët lart, duke i vendosur mbi shpatullat e veta. Kishte shumë dëshirë ta shihte partnerin e tij në fytyrë ndërkohë që e pallonte si i cmendur. Vazhdoi ta qinte me pot e njejtin ritëm të shfrenuar, dhe herë here e puthte Engjëllin në buze, herë e thithte fort buzën e tij te poshtme, e herë e kafshonte…
Pastaj ndjeu se kishte arritur kulmin e kënaqësisë dhe e nxorri Karin nga vrima e Engjëllit. Donte tia derdhte përsipër sepse ishte edhe vetë shumë kurioz se si do të ishte derdhja e tij e parë. Por nuk mbeti aspak i zhgënjyer nga aftësitë dhe fuqitë e veta. Sperma i doli si një shatërvan mbi trupin bardhosh të Engjëllit, duke e spërkatur edhe në buze, në fytyrë, në flokë…
Pastaj edhe engjëlli e derdhi spermën e tij, po aq të fuqishme…
Djalli iu ngjit përsipër, duke e përlyer edhe trupin e tij zeshkan me masën e madhe të spermës në trupin e Engjëllit. E më pas e puthi, duke shijuar buzet ë Engjëllit dhe spermën e të dyve, një shijë te paharrueshme, e cila e nxiti qe tia lëpinte gjithë trupin Engjëllit, duke shijuar cdo pikë të atij lëngu mahnitës, një pjesë të mirë të së cilit e kaloi në gojën e Engjëllit, duke u puthur sit ë cmendur…
Më pas u shtrinë përtokë të dy.. Të kënaqur në kulm… E pasi morën pak frymë vrapuan ashtu të zhveshur drejt liqenit aty pranë, ku u hodhën menjëherë…
Kishin kaluar shumë kohë kështu.. Të kesh një jetë të pafundme ishtë kënaqësi më vete.. E bënin ku të donin, kur të donin… Dhe duheshin si të marrë… Një Engjëll dhe jë Djall… Një Djall… Apo mos ndoshta dy të tillë???