Nardi kishte ishte rritur në një qytet të vogël të Shqipërisë qendrore. Edhe atë e kishte përfshirë jeta monotone e këtij qyteti, që nuk të ofronte asnjë argëtim. Mësimeve nuk ia thoshte shumë, por ishte dhe një tip i heshtur, që nuk angazhohej me shokët, kështu që ato e linin më një anë. Por një meritë e kishte: ishte djalë zeshkan , i bukur, me sy të shndritshëm si thëngjij , që kur t’i ngjiste të përcëllonte.
Pallati, ku banonin, e humbi qetësinë e tij, pasi banorët e katit të sipërm vendosën t’i shtonin edhe një kat, që të zgjeroheshin. Kështu erdhën punëtorët dhe makineritë për të shtruar tullat, llaçin dhe betonin. Puna po ecte shpejt dhe Nardi gjeti me se të merrej, pasi shkonte shpesh në majë të banesës, për të admiruar pamjen nga sipër. Aty ishte një punëtorë nja 35vjeç, me mjekër të parruar dhe i çrregullt, por tip, që e shikonte vazhdimisht me bisht të syrit djaloshin bukurosh. Një ditë që ishin vetëm, pasi po prisnin të vinte betoni, ai e pyeti Nardin: I ke duart e pastra? Po,- i tha Nardi. Atëherë po vjen të ma kapësh një herë me dorë…
Nardi mbeti i turpëruar dhe nuk dinte çfarë të bënte, kurse ai ia dha të qeshurit. Pastaj u afrua dhe pa shumë ceremoni i dha një të kapme bythëve të bukura të Nardit.
Sa i mirë që je more djalë,- dhe filloi ta fërkonte. Nardit i lezetoi, por megjithatë u largua.
Kur do ta bëjmë ndonjë ditë së bashku?- i tha punëtori. Nardi nuk u përgjigj. Ai e ndjente veten të turpëruar, por dhe kureshtar.
Hajde ta provosh se do të kënaqesh,-i tha punëtori dhe e kapi përsëri për bythe.
-Rri se s’ka lezet…-i thotë Nardi
-Lezet e shkuar lezetit. Eja pak këtu në qoshe sa të të puth pak e do të shohësh si të vjen lezeti…
Nardi hezitoi, por kur ai e nxori dhe Nardi pa një kar shumë simpatik, filloi ta brej kureshtja. Ai si pa dashje u afrua dhe punëtori ia mori dorën dhe e vuri mbi karin e tij.
Fërkoje pak!…-i tha. Dhe Nardi ia fërkoi, sa poshtë lart sa e tërboi fare punëtorin. Kur filloi ta ndjej që po i vinte, punëtori ia uli tutat dhe ia mbështeti në vrimë, por nuk arriti ta fuste se iu derdh.
Eh!- tha punëtori, ma shkove kot. Nardit i ishin mbushur felet gjithë spermë dhe një pjesë i kishte rënë brenda tutave. Nardi u fshi si mundi me një gazetë dhe iku, duke u betuar që nuk do të kthehej më kurrë aty.
Kaluan disa ditë dhe Nardi nuk ishte parë aty pari. Por një ditë, që po prisnin përsëri betonin, ai mori guximin e hipi. Aty ishin nja dy punëtorë që kishin hapur pakon e ushqimit dhe po hanin. Miku i Nardit sapo e pa qeshi me djallëzi, sikur donte t’i thonte: Erdhe Ë?
Bujrëm!-i tha, por Nardi nuk pranoi. Pas pak ato kishin ngrëne dhe shoku zbriti të mbushte shishen me ujë dhe të lante duart, kështu që mbetën përsëri të dy.
Hajde ta bëjmë shpejt se nuk kemi kohë. Nardi e kishte në majë të gjuhës kundërshtimin, por ai e tërhoqi tek rrëza dhe atje i uli tutat dhe e bëri të përkulet sa vendi të hapej dhe të bëhej i dukshëm. Pastaj leu gishtin e mesit me pështymë dhe e hapi pak vrimën. Nardi nuk po lëvizte fare. Pastaj punëtori e pështymosi mirë karin e tij dhe e afroi tek vrima. Takimi i parë me vrimën i dha kënaqësi Nardit, por kjo nuk vazhdoi shumë se kur ai e shtyu dhe koka e karit hapi vrimën, atëherë Nardi sa su hodh përpjetë nga dhimbja…
Nxirre,nxire! Thoshte Nardi, kurse punëtori i lutesh: Duro pak se mbaroi! Dhe Nardi e duroi. KNardi u fut edhe më thellë… punëtori po çmendej nga kënaqësia, kurse Nardi nga dhimbja. Pritën pak të dy dhe më së fundi Nardi sikur filloi të qetësohej…
Kështu Nardi mësoi se ç’ishte akti seksual me meshkuj. Megjithatë ai shkoi edhe herë të tjera, por tanimë tek një kabinë ku ato mbanin veglat. Aty takoheshin pas orarit të punës dhe qiheshin mirë e mirë, duke mbetur të dy të kënaqur.
Pas disa kohe familja e Nardit u transferua në Tiranë. Këtu kishte plot djem, por Nardi përsëri nuk kishte shokë. Një ditë u njoh me një djalë, i cili ishte nja dy vjet më i madh se ai. Ato u bënë miq shumë shpejt. Ai e ftoi në shtëpinë e tij, pasi ishte vetëm dhe të gjithë ishin nëpër punëra. Aty Nardi provoj karin e shokut,i cili ishte me përmasa më normale, kështu që i shijoj shumë. Kjo e bëri që ta kërkonte shokun shpesh dhe sa t’i jepej rasti ta bënin së bashku. Por kjo nuk zgjati shumë, sepse shokun e arrestuan se kishte shpërndarë drogë, e pas disa ditë frike, u qetësua. Bile dëgjoi nga djemtë e lagjes se në burg të rinjtë i qijnë të gjithë e kështu që ju bëhej vrima si kamare. Nardi filloi të mendohej se si do të ndjehej shoku i tij kur t’ia fusnin të burgosurit me radhe…
Me që nuk donin që Nardi të rrinte kot, i ati i gjeti një punë në një magazinë. Aty ai ndihmonte për sistemimin e mallrave ne depon me shumicë. Dhe Nardi filloi të ndjehej mire, se kishte me se të kalonte ditën dhe diçka merrte dhe kështu që kishte ndonjë para nëpër duar.
Një ditë erdhi në kabinetin tim. E kishin dërguar për të kërkuar diçka. Aty e pash për herë të parë sa i mirë që ishte. E pyeta për emrin dhe pse nuk kishte vazhduar shkollën dhe ai dha një përgjigje të vagët. Por fundja ç’më duhej mua, pasi ishte punë e tij. Por nga që ishte shumë i mirë nuk mu durua pa e puthur. Por ai u tërhoq dhe u largua.
Nuk dalka gjë prej tij… mendova dhe gjërat u harruan. Një ditë koha ishte shumë e keqe. Binte shiu me rrebesh dhe vetëtimat çanin qiellin e errët. Isha ulur në tryezën e punës, por s’më punohej. Mbështeta këmbët në tryezë dhe po admiroja nga dritarja pamjen e zymtë. Megjithatë seç kishte diçka madhështore në rrebeshin që po zhvillohej jashtë. Kishte rënë dera dhe unë nuk e kisha dëgjuar, kur ndjeva të hapej dhe të futej Nardi, i mbështjell me një mushama ushtarake që po rrjedhtë lum. Të them të drejtën u çudita, pasi ai mund të ishte i fundit që do ta përçoja nëpër mend në atë çast.
I thash ta hiqte mushamanë dhe ta linte banjo. Kur doli po rrinte në këmbë pa bërë asnjë veprim.
Mirë mor Nardi, ç’e mirë të solli? Ai rrinte kokë ulur dhe nuk përgjigjej. Atëherë s’më mbete tjetër vetëm se ta provokoja. U afrova dhe u mbështeta pas tij. Asnjë reagim…sa i bukur që je mor Nardi, të ha të gjallë. Ai po më shikonte ngultas sikur donte të thonte: mos e zgjat më por jepi. Desha ta puth por ai më largoi dhe tregoi me shenjë nga dera që ishte pa çelës.
Ke qejf ta bëjmë?
E ashtu… dhe pohoi me kokë.
Ktheva çelësin dhe e mora Nardin mbi moketin e dhomës. I ngula buzët mbi të tijat dhe fillova ta thithja. Në këtë çast një vetëtimë zbardhi dhomën. Ai sikur kishte frikë dhe u ngjit keqas pas meje. I kisha kaluar të dy duart pas bythëve të tij dhe po e fërkoja dhe i shtrëngoja, gjë që më jepte shumë kënaqësi. Uli pantallonat!,- i them dhe ai filloi të zhvishej. Tani, prekja e feleve të tij bëhej më elektrizuese, se ato ishin të ngrohta dhe të buta. Ndërsa kari ishte i ngritur vetëm përgjysmë. Por fundja mua më interesonte diçka tjetër e kështu që i thash të shtrihej dhe ai ashtu bëri. Ia hapa felet dhe i thash ti mbante ashtu me të dyja duart. E leva karin tim me mjaft pështymë dhe i mbështeta kokën në vrimën “e shqyer “ sipas mendimit tim… një bubullimë e fuqishme shpërtheu, si të ishin zotat e Olimpit që po zhvirgjëroheshin . Për mua ai ishte Apoloni, megjithëse nuk i kishte flokët kaçurrela. Me gjëmimin e bubullimave kari filloj të hynte në Edenin e parajsës. Nuk e mendoja kurrë se ai ishte kaq i këndshëm dhe vrima e tij aq e magjishme sa të trondiste të gjithë kënaqësitë.
Me Nardin u qimë mirë e mirë. Ai kishte edhe eksperienca të tjera kështu që mund ta pyesja për të bërë krahasime. Sidoqoftë mua më kënaqi së tepërmi.
Kështu me Nardin u bëmë miq. Unë nuk kisha rastin ta takoja, por ishte ai që vinte herë pas here për tu qirë. Kur ndodhte që gjente ndonjë shok timin, atëherë kërkonte ndonjë gjë të parëndësishme dhe pastaj zhdukej.
Kështu vazhduam disa vjet. Kisha dëgjuar që i ishin vënë prapa edhe shokë të tjerë, por ai nuk ia kishte dhënë asnjërit. Nuk di të shpjegoj këtë besnikëri të tij, por me sa duket kishte besim tek unë dhe ç’është e vërteta nuk e kisha përmendur as direkt dhe as tërthorazi emrin e tij.
Por si çdo gjë që ka një fund edhe flirti me Nardin një ditë mbaroi. Duket dikush ia mbushi mendjen se do të fitonin shumë dhe ai mori rrugën e emigrimit me një shok të lagjes, apo me mikun e tij të vjetër punëtorë, që tashmë kishte dalë nga burgu dhe thurte plane të mëdha për të ardhmen në qendër të të cilave ndodhej bukuroshi Nardi…
Bukuroshi Nardi - Tregim Erotik
- Saimir Hoxha
- 2 Gusht, 2010
- No Comments
Ke një tregim?
Dëshiron të ndash me të tjerët experiencën tënde? Nis tregimin tënd erotik dhe do e publikojmë atë në këtë faqe.