Kisha shkuar në Vlorë për të bërë disa fotografi, për vendet ku do të ndërtoheshin disa objekte industriale. Por më këtë rast mua më qante zemra të bëja edhe fotografi që konsiderohen artistike sepse janë perëndime dielli dhe kanë ngjyra të gjalla. Disa vjet më parë, një suedez më kishte bërë një seri fotografish nudo shumë të bukura, të marra pikërisht në muzgun e Vlorës dhe . Duke kujtuar ato , unë doja ta konkurroja për të bërë ndoshta fotografi akoma më të bukura. Por më mungonte modeli, një djalë me trup të bukur, të cilin e ndesha krejt papritmas. Po fotografoja në ujin e ftohët kur shoh mbi një gurë një djalosh ,që sapo kishte dalë nga deti. Ishte i zeshkët me bulëza uji në lëkur që vezullonin nga rrezet e dielli. Format e tij të trupit ishin shumë harmonike dhe të buta, siç i preferoja unë dhe jo ashtu me muskuj të ashpër dhe kërcënues. Ai ishte gjysmë profil nga unë dhe ktheu kokën dhe kur më pa bëri një buzëqeshje kaq të ëmbël sa më mahniti.
I bëra me shenjë dhe ai u afrua. Si të quajnë? – e pyes. Zaçe,- më thotë. Sa vjeç je?. Sapo mbusha 18. Aha, sapo paske dalë nga veza. Ra pak heshtje, si në rastet kur ora është pa njëzet ose edhe njëzet. A pranon të më ndihmosh për të bërë disa fotografia, e pyeta. Ai , pa u menduar gjatë pranoi. Kështu e lamë që të takoheshim pas dite diku në Vlorë.
Ai ishte djalë i përpiktë dhe në orën e caktuar ishte në vend. U nisëm. Gjatë përdredhjeve të rrugës, po e vështroja Zaçen dhe po zbuloja se ishte shumë më i bukur se sa më ishte dukur çastin e parë. Megjithatë i zhveshur bënte më shumë figurë se sa me veshjen e tij të thjeshtë.
Kur arritëm në vendin që kisha zgjedhur, ishte akoma herët. Qielli kishte re gjë që premtonte se mund të kishte një perëndim magjepsë. U zhveshëm dhe u futëm në det. Uji ishte i ngrohët dhe kishe kënaqësi të qëndroje brenda në të. Kur dolëm u ulëm mbi gurët e ngrohtë të cilët të jepnin kënaqësi. Vërtet ishte çdo gjë bukur, e vetmja mangësi ishte se Zaçja ishte fjalë pak dhe nuk gjeja një argument që mund të bisedoja me të. Edhe për shkollën, kishte kaluar me shqelma ose ndoshta se kishte mbaruar fare. Por për i bukur ishte shumë i bukur veçanërisht buzëqeshja tij. Kur erdhi muzgu i thash të futej në det e pastaj të zinte vendet që më pëlqenin e të pozonte si duhej. Zaçja kishte një palë brekë blu, që nuk përshtateshin mirë me pozat prandaj i propozova t’i hiqte, por ai filloi te beje naze.
Po pse mor Zaçe nuk je larë ndonjë herë pa brekë? Jam larë tha, por jo për fotografi…
Pse kujton se janë fotografi për tu shitur. Unë i bëj thjeshte si etyde fotografike me temë nga deti…
Sidoqoftë nuk u morëm vesh. Unë bëra disa pejsazh me qiellin dhe me retë dhe kaq. Kur u kthyem nuk folëm po thuaj asnjë fjalë. U ndamë edhe kaq.
Të nesërmen do të shkoja në Llogora dhe pastaj do të zbrisja bregut. U ngrita herët dhe zbrita në restorant. Për çudinë time pash Zaçen që po qëndronte para makinës time. U bëra kureshtar, se ashtu siç u ndamë nuk duhet të ishte aty. I thash kamerierit të më pështillte në një bukë një omletë me djathë dhe e mora me vete.
Kur iu afrova makinës nuk i fola asnjë fjalë. Ai po më shikonte, sikur priste një shenjë nga unë. Unë shova alarmin në distancë hapa derën e mbrapsmë dhe vura çantën që kisha me vete dhe u ula tek timoni. Ai u përkul që ta shija dhe duke e parë pamjen e tij lutëse i them. Zaçe, unë do të shkoj nga bregu dhe nuk do të kthehem në mbrëmje. Të thonë gjë në shtëpi? Ai pa u përgjigjur, hapi derën dhe u fut brenda. Më vinte për të qeshur, por e mbajta veten. I dhashë bukën me omëletë të cilën nuk e refuzoi dhe filloi ta hante menjëherë.
U nisëm. Nuk do ta besoni se sa i lumtur dukej. Edhe unë nuk po kuptoja arsyen. Rrugës sikur iu hap zëri e filloi të bëj pak muhabet.. Më tha se kishte marrë një palë rrobe banjo slipe, ndoshta kishte menduar se ashtu trupi do ti dukej më bukur. Fjala solli fjalën dhe e pyeta mos kishte ndonjë vajzë dhe ai më tha jo.
Atëherë paske ndonjë djalë – i thash për provokim. Ai po qeshte nën hundë. Thuaj të drejtën, ti je djalë i bukur, a ta kanë kërkuar ndonjë herë?
Jo!- tha Zaçja. Mirë, ja po ta kërkoj unë. Ai po rinte kokë ulur dhe nuk dha asnjë përgjigje. Me që nuk flet atëherë po e marrë si pranim. Ai përsëri nuk po fliste. Atëherë zgjata dorën dhe e kapa përpara. Ai u mblodh kruspull, por karin e kishte të ngrehur ama.
E mor Zaçe e paske të ngrehur dhe paske goxha kar. Hë mos u shit kaq i turpshëm se nuk je. Zaçe, më thuaj të drejtën përse erdhe. Mbrëmë u prishëm se nuk doje të dilje gollomesh, kurse sot vrapove pa u gdhirë të më dilje përpara.
Nuk desha të prishja miqësinë me ty. Kur u njohën dje, mu duke si i huaj dhe mendova se me që më zgjodhe për fotografitë vlekërkam diçka. Por kur më the ashtu menjëherë që të zhvishesha, se si mu duk, u turpërova.
Po tani a nuk ndjehesh i turpëruar me që po vjen me mua?
E mendova me vete mbrëmë dhe thash se fundja secili mendohet të krijojë një të ardhme për veten…
Rrugës bëmë shumë fotografi. I dhashë dhe Zaçes një aparat që të mësonte të fotografonte edhe ai. Dhe ke parë ti që kishte sy. Kur erdhi muzgu dhe u bëmë gati për fotot që shpresoja të realizoja Zaçja pa pritur ti thoja gjë ai uli të mbathurat dhe bëri të dali në kar i madh dhe i bukur. Unë mbeta pa fjalë që nuk e prisja që gjërat do të ndryshonin kështu. Pasi bëmë fotot që doja, u veshëm e shkuam tek lokali ku hëngrëm darkë e pimë nga ndonjë birrë. Pastaj shkuam në hotel. Morëm një dhomë dyshe dhe u futëm të bënim ndonjë dush për të hequr djersën dhe kripën e detit. Isha ende i menduar sepse nuk dija si të veproja. Deri ku mund të shkoja me Zaçen dhe sa i gatshëm mund të ishte ai. Unë nuk doja të
Ishim të shtrirë mbi shtrat. Po rrinim me dritë të fikur. Nga dritarja vinin reflekset e dritave që pasqyroheshin nga çimentoja e plazhit. Çarçafi na fuste vapë dhe na ngatërronte prandaj e hodha mënjanë. Nuk e di si më vinte. Më dukej sikur po shfrytëzoja rastin për ta qirë , megjithëse atë nuk e kishte detyruar njeri.
Zaçe! Mos më thuaj se nuk e ke bërë ndonjë herë,-fillova unë.
Jo nuk e kam bërë. Ma kanë kërkuar por unë nuk kam bërë.
Po me mua pse u afrove?
Me ty ishte ndryshe.
Si ndryshe. Ai heshti pak. Pastaj tha: A di ti, ty sapo të pash të pëlqeva shume. Mu duke si i huaj…
Re në dashuri me mua. me shikimin e parë?…
Tallu tani si të duash, por kështu më ndodhi.
Do të të them se edhe me mua ndodhi diçka e tillë…U rrotullova mbi krevat dhe hodha këmbën mbi të. Karin e kishte të ngrehur. Zgjata dorën që ta kapja. Në fillim sikur desh të tërhiqej, por pastaj ija tha mendja. Fillova t’ia fërkoja sa lartë poshtë e pastaj ta rrotulloja. U zgjata dorën i poshtë që ç’ja merrja në gojë, por ai nuk desh. E kuptova se me përgatitjen e tij seksuale kjo ishte e avancuar, sepse edhe unë do të kërkoja të ma merrte në gojë gjë të cilën ai nuk e dëshironte. Atëherë i hipa krejtësisht sipër dhe fillova të fërkohesha mbi trupin e tij. E ndjeja që atij po i pëlqente sepse filloi të më fërkonte bythën dhe të më shtrëngonte pas vetes. Pasi u fërkuam një copë herë atëherë dëgjova të më thotë: Do ta furish tani?
Ktheu!- i them. Dhe ai u kthye. Fute jastëkun nën bark që të hapet vrima më mirë, dhe ai e bëri. U afrova e fillova ti goditja felet me karin tim, dhe e vija re se i jepte kënaqësi. Pas disa lodrash të tillë më së fundi ai tha: fute të shkretën se më torturove. Në errësirë nuk dallohej buzëqeshja ime , por edhe unë thash se si për herë të parë mirë është edhe kështu.
Nuk isha i përgatitur, prandaj nuk kisha as prezervativë dhe as lub. Megjithatë gjysma e shqiptarëve e bëjnë me pështymë, prandaj e bëra edhe unë. E shikoja trupin e bukur të shtrirë përpara meje dhe kjo më jepte dëshirën që ta zotëroja sa më parë, prandaj afrova kokën pranë vrimës që po e kërkoja me gisht në errësirë dhe fillova ta shtyje. Zaçeja nuk po ndjehesh. Të dhemb ?- e pyeta. Vazhdo!- më tha duke e duruar me vetëmohim. Unë e nxora…I shtova përsëri një shuk pështyme dhe provova ta fus pëgëri. Përsëri heshtje. Zaçja po e duronte ndërkohë që kari futej gjithën e më thellë.
Hë Zaçe?.. Ec, ec përpara.
Kur u mbështeta mbi Zaçen mu duk vetja si në parajsë. E përmblodha me duar dhe ai përdridhte këmbët me të mijat , duke me dhenë shumë kënaqësi. Atëherë mendova se kishte ardhur koha që ta palloja sa më mirë. Fillova të palloja sa më fort, sa edhe Zaçja e ndjente se kishte një hekur brenda…
Me qij fort!- më tha. Jepi , se po më pëlqen shumë… edhe unë vazhdoja megjithëse po më merrej fryma nga vrulli. Zemra më rrihte fort, ndërsa kari bënte pompimet e tij vigane. Pas një copë here e ndjeva se po më afrohej. Kisha shumë kënaqësi kur e derdhja brenda, por tani mendova se do te ishte më mirë ta derdhja jashtë. Kështu e nxora dhe fara fluturoj dhe u përplas në mur.
Sa keq,- mendova. Të nesërmen do ta shihnin pastrueset. E mora me letër sa munda , por aty ishin gjithat pika, si kujtim i qirjes së parë të një djali të këndshëm vlonjate.
Nuk u ndamë për disa ditë. Zaçja erdhi edhe në Tiranë dhe kështu e kaluam mire së bashku, deri sa u largua për jashtë shtetit. Por nuk e di në se vazhdojë ta bëjë edhe andej, se me siguri preferenca të shumta do të ketë pasur.