Me atë u njoha në stacionin e autobusit. Ai ishte kaq i bukur sa mua më ngjitën sytë. Ai e vuri re këtë dhe bëri një hap prapa, sikur desh të me lironte vend në hapësirën boshe të stacionit.
-Po më liron vendin?- i them. Ai kuptoi ironin dhe buzëqeshi. S’më dukesh te jesh nga Tirana, – i them.
Jo, tha ai. E me tha se vinte nga një qytet i vogël, për të kaluar pushimet tek njerëzit e tij. Por vapa ia kishte prishur ditët e pushimit,megjithëse kishin shkuar disa ditë ne plazh ose tek pishinat. Fliste e më shikonte me ata sy të kaltër të kristaltë. Me siguri do te mendoni se janë përshkrime letrare. S’ka gjë, mendojeni si te doni, por unë kisha rënë pre e magjisë së syve të tij.
Në autobus zumë vend në radhën e fundit, kështu ishim pak si të izoluar. E pyeta sa do rrinte e më tha sa të fillonin shkollat. Atëherë e pyeta në se e dinte sa i bukur ishte. Ai uli pak kokën si i turpëruar, por këtë mund ta merrje edhe si një gjest aprovimi. I mbështeta dorën mbi të tijën dhe ai nuk kundërshtoi. Nga që nuk luajti atëherë zgjata gishtin e vogël për të prekur kapitalin e tij, që ishte i ngrehur. Ai e ktheu pak dorën, si për të thënë:kujdes… Dhe unë e hoqa dorën fare. Kur arritëm në qendër ai ndaloi e po me shikonte sikur do të thonte po tani? Qëlloi se kishim rrugën bashkë kështu e vazhduam bisedën. Atë e quanin Alesio. Mos ke lindur gjë në Itali. Jo,- tha ai, por e kishte pëlqyer xhaxhai i tyre që ndodhej jashtë. Por edhe atij i pëlqente.
Si po të duket Tirana, -i them… Si jashtë shtetit. Kishte ardhur këtu edhe herë të tjera dhe gjithnjë bënte më shumë përshtypje. Atje tek ne s’ke çfarë bën. Sikur të ikën jeta kot…
Po së paku ke kohë të mësosh më mirë se në Tiranë. Ah, po,po për të mësuar është më mirë.
Po pse nuk keni ardhur në Tiranë si shumë të tjerë. Unë jam në vitin e fundit dhe atje notat janë më të mira se këtu në Tiranë. Të mbaroj edhe këtë vit dhe vitin tjetër këtu do të jem për universitetin. Për çfarë do studiosh? Nuk e di, do të mendoj këtë vit. U futëm tek blloku dhe i thash të pinim nga një kafe. Me që dielli po binte, edhe klientët po shtoheshin. Ndenjëm një copë herë duke pritur dhe kamerieri s’po vinte… Unë fillova të nervozohem. Ja do vij, -po thonte Alesio. Janë të gjithë bythqir dhe aty e kanë mendjen. Mos i akuzo kot! Do t’i provojmë që kam të drejtë? Ai ngeli në mëdyshje. Në atë çast kamerieri erdhi , duke kërkuar ndjese, për vonesën. Kamerieri ishte djalë i shkurtër por i mbushur. Mbi të gjitha kishte byth shumë të bukura. Porositëm dhe ndërsa kamerieri desh të ikte i thash të afrohej. Ai po më shihte me kureshtje. Qenke djalë shumë i këndshëm, kur e mbaron turnin. Ai pa nga ana e Alesios dhe e vuri re sa i bukur ishte. Ti me çfarë pune merresh? Unë jam biznesmen. Ai më pa dhe e besoi. Në orën 1.30 më tha. Ku? Ja këtu. Ndoshta vonohem pak, varet nga klientela…
Alesio kishte mbetur gojë hapur. Mos u merakos Alesio, se jo ti por edhe këtu të Tiranës nuk e besojnë po t’ja u thuash. Këtu jemi në Evropë s’ka llafe…
Kisha dëshirë të rija me të por ai tha se vajti vonë e duhet të ikte tek kushërinjtë, por mund të takoheshim të nesërmen.
Të nesërmen thash se nuk do të vinte. Nuk e ndjenja veten te qetë. Diçka më brente. Kur e pash të vinte. Vërtet u vonua nja 10 minuta, por erdhi.
Më fal se u vonova,-më tha. Bëre mirë që erdhe se do të më kishte ndaluar zemra. Ai qeshi. E them pa të tallur.
Ku do të shkojmë?
Në shtëpinë time… Ai më pa në mënyrë pyetëse. Që të rrimë të qetë.
Shtëpinë mëngjeseve e kisha të lirë. Ai i hoqi sandalet dhe po rrinte në këmbë në mes të dhomës. Unë e tërhoqa të uleshe në divan. Kur u ulëm ai po rrinte kokë ulur.
Na thuaj ndonjë fjalë!…
Ç’të them… I vura dorën mbi kofshë. Kësaj here ai nuk ma shtyu dorën si në autobus. –Unë nuk e kam bërë ndonjëherë –më tha. Shiko Alesio, askush s’të detyron ta bësh. Po të pëlqeu mund të ledhatohemi pak e pastaj dalim. Unë nuk ia kisha hequr ende dorën nga kofsha dhe ai nuk kishte kundërshtuar për një gjë të tillë. Ke qejf të ta marrë pak rrushin në gojë?… Ai nuk tha asgjë. Zgjata dorën më thellë dhe i kapa karin e tij në ngrehur. Duhet ta kishte nja 16cm. Prekja e eksitojë dhe bëri ta përshkonte një të dridhur.
Më lejon të të puth? Ai zgjati buzët. Unë i futa midis të mijave. Ishin disa buzë të buta, të cilat sapo i thithje pak zhyteshin në thellësi.
Mos më lesh shenja ,-më tha.
Nga e di ti se thithjet të lenë shenja.
Epo ato i di kushdo… Vazhduam të puthemi. Unë i hapa këmishën e fillova ta puth në gushë, në qafë e pastaj ti fusja gjuhën në vesh, gjë që e guduliste shumë. Ai e hoqi këmishën dhe unë fillova ti puthja gjoksin, sisët kërthizën dhe pastaj mbështeta buzët mbi gungën e pantallonave e fillova ta kafshoja ngadalë. Ai po tërbohej. Ia ula pantallonat së bashku me brekët dhe i nxora karin e tij të bukur.
Uli dhe ti , më tha dhe unë sikur nuk prisja fjalë tjetër i ula menjëherë. Ai zgjati dorën dhe e kapi karin tim, duke e lëvizur lart e poshtë. Më ishte ngrehur keqas. Megjithatë një fjalë e vjetër thotë, në se do ti biesh një djali të ri , në fillim lejoji atij të bëjë çfarë të dojë me ty, pastaj atij mund t’i lind dëshira që ta provojë edhe ai.
Unë ula kokën dhe ia mora në gojë. Ai u tërbua fare. U shtriva me shpinë në divan dhe i thash Alesios të hipte sipër meje. Ai ashtu bëri dhe filloi të fërkohej, të fuste karin e tij midis shalëve dhe të më puthte pa fund.
Mirë Alesio, qenke i zoti në seks. Ke qejf që ta fusësh?…
Po, pranoi ai. Si ke qejf? Ai po hezitonte. Prit të kthehem me shpinë. Veshe këtë, i them duke i zgjatur prezervativin e lubrifikuar. I tregova si ta vishte e pastaj i thash ta lyente vrimën me shume pështymë. Dhe ai i bëri e pastaj e afroi kokën e karit të tij dhe filloj që ta shtyjë. Shpresoja që të mos më dhembte dhe vërtet ashtu ndodhi. Kari i tij përparoi lehtësisht në vrimë dhe ai arriti shpejt në fund. Por Alesio duket dinte diçka nga kjo punë, sepse më hapi felet me duar dhe u shty sa mundi përpara. Filloi të pompoi me zjarr, duke më dhënë edhe mua shumë kënaqësi. Ai gulçonte nga kënaqësia e pompimeve, deri sa më në fund iu derdh. Ai e lëshoi veten mbi mua pa e nxjerr karin nga vrima. Pastaj u ngrit e më thotë: Qenke i mrekullueshëm. Kështu ishe edhe ti. Ndenjëm për një kohë të shtrirë, pastaj u ngrit mbi rryl e më pyeti: Po unë çfarë duhet të bëj?
Çfarë të dëshirosh. Ndoshta iu duk gjeja më e lehtë dhe ai u përkul dhe e mori në gojë. Më bëri përshtypje se ai e fuste mjaft thellë në grykë dhe më kënaqi pa masë. Kur do më derdhej e lajmërova dhe ai e nxori nga goja dhe fara u derdh jashtë.
Të marmen në gojë e dike mirë,- i thash. E kemi bërë me një shok, por nuk jemi qirë, sepse një herë që e provuam na dhëmbi dhe kështu e lam.
Alesio, më duket se Evropa paska shkuar shumë larg.
Epo edhe tek ne ka plot emigrantë që shkojnë e vijnë. Po nga ato që janë vendas nuk ka. Mundet, por ruhen shumë.
Atë mbrëmje duke kërkuar në Gay.alb gjeta një djalë që ishte nga ai qytet dhe kërkonte djalë aktiv.
Ou, thash. Paskam ç’ti them nesër Alesios…