Giorgos i pëlqente gjithnjë që të ishte i pari në të gjitha, si në shkollë ashtu edhe në aktivitetet sportive, për të mos folur për vajzat. Por midis nesh kjo ishte kthyer në një garë, të cilës ai i jipte shumë rëndësi sepse sipas tij unë isha i shëmtuar ndërsa ai ishte i bukur, i zoti, sportiv dhe i çiltër. Ai e kish marrë vesh se shoku i tij më i ngushtë, Roberti, një 19 vjeçar që ndiqte vitin e parë të universitetit, ishte në fakt dashnori im… Nuk dua ta mohoj se Giorgo i binte të gjithëve në sy: i gjatë 1 e 80, një trup të skalitur, por jo shumë muskuloz, flokë të zeza dhe sy ngjyrë akulli dhe një gjoks leshtorë, në një kohë kur moda adhuronte qime shkulurit. Giorgo mburrej për gjoksin e tij plot lesh dhe për koqet e tij të bëshme. Sillej si mik me tre djemtë e tjerë të klasës, kurse mua më kishte bërë si tabelë qitje: më shante shkërdhatë, që e kisha të vogël, megjithëse unë e kisha 2 cm. më shumë se 18 cm. e tij me të cilën mburrej. Të gjitha këto ishin pordhë tipike të gjimnazistave heteroseksual që përpiqen të mbysin atë që e kanë ndën vete. S’më bëhej vonë për të, aq më tepër nuk ia varrja për sa kohë që mballosesha me dashnorin tim Robertin. Nganjëherë më binte një shëpull bythëve, ndërsa herë tjetër, veçanrisht kur ishim në dhomën e zhveshjes, argëtohej duke më fërkuar karin i cili më ngrihej në çast. Mikele, a e sheh që je bythqirë? Sa ta prekish të ngrihet menjëherë! E me këtë pall që ke do të kishe qirë dynjan e pidhit…Xhorxhi e shihte që unë heshtja e donte me çdo kusht të më tërbonte, por s’ia dilte asnjëherë. Nga fundi i janarit më bëri një rëng që së pari më fundosi dhjetë pash nën dhe e pastaj më përdhosi si një kafshë. I erdhi në kokë idea e ndritur që t’i telefononte prindërve të mi për tu treguar se isha gej, që i kisha propozuar atij dhe ai s’dinte si të më hiqte qafe. S’mjaftoi kjo, por i tha edhe drejtorit të shkollës, i cili nuk hezitoi të më përjashtonte një javë nga shkolla, të më dërgonte tek një psikolog që ishte më bythqirë se unë, për tu kuruar dy herë në javë dhe mbi të gjitha të ma bënin notë e sjelljes 6 në simestrin e fundit, gjë që më rrezikonte të mbetesha në klasë. Për të mos folur pastaj për poshtërimin që ndjenja kur u ktheva në shkollë. Dëshprimi fillestar pak nga pak filloi të transformohej në një dëshirë të papërmbajtëshme për tu hakmarrë: për fat kam qënë gjithënjë optimist dhe e dija që Xhorxhi do të ma paguante herët a vonë.

Idenë e shpagimit ma solli në mendje Roberti, ose më mirë të themë një batutë e tij.

Mikele, mos u bëj merak se do të na bjeri rasti ta shpijem në ndonjë lokal ku mezi ç’presin të ta fusin në bythë!

Po kjo mund të dojë vite pritjesh , i thash.

S’ka gjë Mikel, le ta provojë kënaqësin e karit, pa ç’ka se do të presi disa vjet.

S’do të pres vite,- thash me vete,- por vetëm disa ditë! ndërkohë që mendja filloi të punonte duke tjerrë rrjetin e asaj që do të ndodhte.

Nuk desha ta ngatrroja Robertin, pasi ai me siguri do të tërhiqej ose do të përpiqej që të zbuste planin tim, ndërsa mua më digjte dëshira ta ndëshkoja atë bastard sa më rënd të mundja dhe për këtë dija se si duhet të veproja.

Im at, megjithëse me njëmije dyshime, i kish dhënë me qira një apartament katër shqiptarëve. Megjithse qiraja ishte e lartë, ato paguanin rregullisht me një të çdo muaji. Zakonisht më binte mua rradha të shkoja për të marrë qiran, gjë që kish bërë të njiheshim e të kishim një farë mirëbesimi ndaj njëri tjetrit. Atyre ju pëlqente të punonin e të jetonin në Itali ku ishin ambjentuar shpejt, por vështirësia ishte diçka tjetër. ju mungonte seksi! Njëri prej tyre, Lleshi, ishte bukurosh rreth të 24 vjetëve, flokë gështenj, i gjatë 1 e 80cm, me trup të bukur dhe pa qime në faqe. Dy të tjerët ishin të këndëshëm, Saliu 28 vjeç, 1 e 75 , zijosh, pak leshtor në gjoks dhe Enveri , 32 vjeç, bjond, 1 e 85 i gjatë, tip i hedhur, ndërsa i katërti që ishte mesatar me shtat, quhej Aljosha, 38 vjeç, 1 e 70 i gjatë, i fortë. zeshkan dhe leshtorë dhe po ta gjykoje nga fryrja e pantallonave duhet të ishte një dem i vërtet. Me një shkurt, si zakonisht shkova tek ato për të marrë qiran,, dhe e kapa flurthi ankesën e Aljoshës e të Enverit, se kishin mbetur thatë që prej kaq kohe. Ju thash se po të donin do tu gjenja unë dikë, që të bënin seks sa tu donte qejfi, por nuk e dija në se do të pranonin t’i binin një djali të moshës sime…Aljosha tha se nuk i duronte bythqirët, ndërsa Enveri tha se po t’ia vlente do ta bënte me kënaqësi. Lleshi ia krisi gazit për propozimin tim e pastaj filloi të kërkonte hollësira. Kështu që plani im kish gjetur përkrahje të favorshme dhe s’mbetej tjetër vetëm se të zbatohej.

Miku im është shumë i bukur, shkon me femra, por në fshehtësi i pëlqejnë djemtë, që janë meshkuj të vërtet, si p.sh ju. Me që është mjaft i rezervuar, ka nevojë që të bindet me forcë që të bëj seks. Nuk i pëlqen që ta rrahish, por që ta lidhësh e ta detyrosh të ta marrë në gojë kjo i pëlqen. I pëlqen të bëjë naze sikur reziston, por kur bën kështu do të thotë qimëni më shumë! Eshtë akoma i virgjër nga bytha, por mezi pret që të lahet në spermë.

Kjo s’prish punë se e hapim me gishta e po qe nevoja edhe me dorë, dha një mendim Saliu, që i kishte gishtat e gjatë dhe të fryrë.

Kështu që mund ta qijmë kollaj, pa pasur probleme, shtoi Aliosha.

Mund ta qini si t’ja u dojë qejfi, e rëndësishme është që t’i ndjej karët tuaj si në bythë edhe në gojë dhe kini kujdes që t’ia mbushni gojën plot. S’është i mësuar i shkreti por ka dëshirë të madhe që të mësojë se ç’do me thënë kar…

Me të thenë e me të bërë. Ramë dakort që ta prisnin të djelën e ardhëshme. Do të shkonin në shtëpinë time mbi kodrinë, që ishte e veçuar, kështu që Gorgion e dashur edhe po të bërtiste të mos e dëgjonte njeri. Që tani po e shijoja skenën, që do përgatitesha ta xhiroja me telekamera, pasi disa gjëra harrohen më pas.

Të shtunën në shkollë i thash Giorgos që kisha nevojë të bisedoja me të për të sqaruar disa gjëra dhe po të ishte i lirë i bisedonim qetësisht në shtëpinë time në kodër. Atij i shkoi mendja se po i ofroja bythën time mbi një pjatë argjendi, prandaj e pranoi menjëherë. Bile më tha të mos i tregoja njeriu, që të mos na shqetsonin. Më mirë të themë që të mos e shqetësonte njeri ndërsa të më qinte. Ky ishte plani i tij. Por për fat të keq plani im ishte më i organizuar.

Rreth orës 2 Giorxho arriti tek shtëpia ime, i ra ziles dhe derën ia hapi Leshi. Çudia fillestare sikur iu vaniti kur pa se sa simpatik ishte Lleshi, megjithëse i kishte rrobat e ndotura, karakteristikë për ato që bëjnë punë krahu.

Mirë dita. Mos je Giorgio? Po të prisnim, eja hyr, i tha Lleshi gjithë buzëqeshje.

Po Mikele ku është? Më fal po ti kush je?

Ishte pak me dyshim që Mikele mungonte e në vend të tij ndodhej ky djalë bukurosh. I hodhi një sy pantallonave e pa gungën e fryrë të shqiptarit dhe i erdhi për të qeshur. Në qofte se Mikele nuk ishte përse thotë që po të prisnim në shumës. Diçka s’po arrinte ta kuptonte, por pas pak realiteti e bëri ti kuptojë të gjitha: pa tre hamshorë të ulur në sallon që po pinin birra. Edhe ato ishin të veshur si murator me rroba të ndotura. I shkoi mendja se ishte e djelë dhe askush nuk shkonte në punë sikur ti jipnin edhe dyfishin e pagës… Çfarë po ndodhte kështu?

Ndërkohë Saliu ishte ngritur dhe po i afrohej Giorgios, ndërsa thëthinte kanoçen e tij të birrës. Ai po e shikonte ngultas djaloshin që qëndronte serioz.

Kushedi sa pidhna të vijnë vërdallë! tha papritmas Saliu.

Giorgio sikur u qetsua duke lëshuar një ofshamë lehtësimi.

Si të themë, të gjithave i pëlqen kari im!

Kapadaillëku i tij nuk e kishte braktisur ende, ndoshta edhe për tu dukur një mashkull i egër, siç mendonte se ishin edhe vet shqiptarët. Kjo vogëlsi e eksitoi më shumë Enverin, kari i të cilit filloi të ngrihej. ndërsa Aliosha po fërkonte duart, duke menduar për bythën e virgjër të këtij djaloshi.

Të shkon mendja se duam karin tënd, vijoi Saliu. Me sa duket do të kesh një derr palle të bëshme, apo jo?

Tetëmbëdhjetë centimetër, të madh e të bukur, që rri gati për të qëlluar e për të çarë.

Ndoshta kjo është e mirë për femrat, por kur është fjala për meshkuj ato janë më kërkues ndaj karit. Duke thënë këto ai uli pantallonat dhe e nxorri pallën e tij 22cm. të gjatë me koqet e rruara e të fryra. Ja ky është tamam për italiant, meshkujt e kam fjalën, të cilët e duan sa në gojë në bythë e sa në bythë në gojë. Apo s’i pëlqen fara, që unë e kam me bollëk dhe ato e thithin të gjithën. Mashkuj themë, se ato nuk janë meshkuj por putana, të cilët duan kar si të jenë femra e shkuar femrave.

Giorgio donte t’ia mbathte, por pamja e këtij kari e kishte hipnotizuar, me një përzierje tmerri dhe dëshire seksuale, e cila e bllokonte dhe e bënte të mos guxojë të merrte me mend se çfarë mund të ndodhte me të.

Ndërkohë Enveri i kish zbuluar prapanicën e tij e po ja fërkonte, ndërsa Aliosha po zhvishej që ta ndjente veten më të lirë kur ta bënte. Kur i pa karin Enverit që ishte mbi 20cm. atëhere Giorgio e kuptoi që do të dilte prej andej ose i vdekur ose i palluar. “ Do t’i pëlqente të lëpinte njërin, por kjo e rrezikonte të përfundonte i shkërdhyer nga gjithë ato kar përbindësha!” mendoi dhe pikërisht kur desh të përshëndeste e të largohej, Aljosha i dolli para me kar të ngrehur që drejtohej drejtë tij.

Po ti, bukurosh a ke provuar ndonjëherë të hash kar të tillë? Shihe këtë timin sa i madh e i bukur është. I ka 25cm. që kur të futet në byth vërtet të jep dhimbje, por të kënaq ama!.

Lleshi dhe Saliu e kapën Giorgion dhe e detyruan të përkulet përpara kësaj hyjnije me përmasa të përbindëshme.

Tani do të qi në gojë, hajde, jepi, hapi ato buzë mishtore, dhe gëlltite të gjithin, se ndryshe të hy në shqelma.

I gjori Giorgi ndodhej përballë një koke shumë të madhe, të kuqe zjarr, që pulsonte më shumë se zemra e tij dhe ndjeu se si nofulla e tij po i hapej nga Lleshi, i cili ia futi karin e mikut të tij.

Merre të gjithin dhe lëpije mirë, hajt jepi shkërdhatë e mos bëj sikur s’të pëlqen.

Giorgio filloi t’ia lëpinte atë kokë që se kish parë as në ëndër, por Lleshi e shtyu që ti futej në gojë i gjithë llozi, duke e bërë Giorgion që t’i merrej fryma. Me dashje apo pa dashje ai filloi ta pomponte karin e Alioshës sa më shpejtë që të ishte e mundur. Ndërkohë Enveri po e xhvishte duke ia fërkuar karin e bukur dhe të ngritur të tij.

Shihe Aljosha edhe kësaj kurvës italiane e qënka ngritur, kjo do të thotë se s’ka të ngopur me kar dhe ne do t’ia japim!

Giorgio u dridh, por frika e tij ishte e gjitha mbrenda kokës së tij, ndërsa shqisat i kishte të gjitha të nxitura nga këto katër karë të gjatë e të trashë që me rradhë do ti qinin gojën e ndoshta edhe bythën.

Salio, mbushja gojën ti tani, se unë po kënaqem me bythën e tij të virgjër.

Aljosha filloi të rëmojë bythën e ngushtë të Giorgios , në të cilën nuk mund të kaloje as edhe gishtin e vogël.

E paska të ngushtë dreqi e duhet ndrequr ca. Pastaj pështyu mbi dy gishtat e tij dhe e leu vrimen, pastaj i leu përsëri me pyshtymë dhe i futi gishtin në bythën e Giorgios. Çfarë dhimbje të tmerrshme ndjeu ai, por nuk mund të thërriste nga që kishte karin e Saliut që i arrinte deri në fyt. Aljosha i futi dy gishtat në byth, pastaj tre e së fundi katër. Ndërsa vrima i hapej Giorgio lotonte nga dhimbja. Ndërkohë Aliosha ia fute gishtat akoma më thellë që ta zmadhonte e ta qetësonte vrimën kokëfortë.

Po të dhembë, hë kurvicë? Tani do të dhëmbë akoma më shumë, por edhe do të kënaqesh akoma më shumë kur në vend të gishtave të kesh karin tim. Ndërkohë Aliosha i nxori gishtat nga vrima e bythës dhe i afroi kokën e karit të tij që ishte bërë akoma më i tmerrshëm pas thithjeve që i kishte bërë Giorgio. Ndërsa po e shtynte për t’ia futur, vrima po bëhej më e bindur dhe më e shlirë, sikur Giorgio të ishte një pasues i masokismit, për më tepër kur 10 cm të mira të karit të Alioshës ishin zhdukur papritmas në bythën e tij.

Është e kotë të themi se Giorgio po qante me dënesë, por disa grimasa të Saliut e bënë të kthehet në pompimet e tij. Tani Aljosha po përpiqej të gjente vend në bythën e Giorgios edhe për 15cm e tjera që i kishin mbetur jashtë, duke i fundos tërësisht në prapanicë.

Mjaft ia fute se është i virgjër e s’ja fut dot të gjithin se e çanë më dysh! i tha Lleshi.

Kjo kurvica e do karin sa në gojë aq edhe në bythë që të marrë vesh se kush komandon këtu. Do ja fus të gjithin që ju ta keni më të lehtë kur ta qini, kundërshtoi Aljosha.

Kur iu fut i gjithi, Giorgio ndjeu një goditje e fuqishme në zorrë dhe pastaj një përmbytje me farë. Aljosha e nxori karin e përlyer nga fara, duke ia lënë vendin Saliut që t’ia fuste edhe ai.

Hajde kurvicë, ma pastro karin, se ka të njejtën farë që të kam lënë mbrenda bythës tënde që tani po kullon edhe jashtë. Shkërdhatë! Bytha jote po e nxjerr farën jashtë në vend që ta mbajë mbrenda. Po tani Saliu do ta mbushi akoma më shumë.

Ndërsa Giorgio po i pastronte karin, duke ia lëpirë farën të cilën e gëlltiste, i mbajtur për qafe me të dyja duart e Aljoshës, Saliu ia kishte futur, me lehtësi duke përfituar nga vrima e hapur dhe sperma që e lubrifikonte atë. Saliu e qiu gjatë, ndërkohë që duhej t’ia lëpinte Enverit, i cili ia derdhi bollshëm në gojë dhe e detyroi ta gëlltiste të gjithën. Pastaj i erdhi rradha Lleshit, që ja derdhi në fytyrë, dhe që e detyroi ta lyente të gjithë fytyrën me të. Ndërkohë Saliu u shkarkua në bythën e Giorgios, duke e mbushur edhe një herë atë me farë të bollëshme. Por Aliosha ishte përsëri i gatshëm t’ia fuste rishtazi në gojë duke e përmbytur me një stuhi fare që ia prodhonin koqe pa pushim. Ndërsa ai pomponte karin e Alioshes, Enveri, Lleshi dhe Saliu po e qinin për të dytën herë duke ia mbushur bythën në mënyrë të pa përmbajtëshme, gjë që bëri ti mbuloheshin kofshët nga rrjedha e saj .

Hë mor shkërdhatë a të pëlqeu si qijnë shqiptarët? Por ky është vetëm fillimi! Ve bast se e ke ende të ngrehur…e paske të bukur e të madh, po këtu s’ka kush ta lëpijë, prandaj bjeri me dorë, kuptove? Ti me ne ke rolin e putanës dhe jo të mashkullit, e ke të qartë? i bërtiti Saliu, duke e tmerruar Giorgion, i cili instiktivisht i ra me dorë. Bytha i digjte tmerrësisht, po ashtu edhe goja, e donte sa më parë të shkonte në banjo, por ku ia mbante.

Shiko: e dimë ku rri , prandaj kujdes se mos bësh ndonjë shaka. Tani shko në shtëpi, lahu e përgatitu për sonte, i tha Enveri.

Sonte…si sonte, doni ta bëni prap me mua? E kam bythën në flakë dhe s’duroj dot që të më qini përsëri…

Mbylle gojën shkërdhatë! Me një grimasë kërcnuese, Aljosha e bëri Giorgion të heshtë.

Shiko Giorgio-filloi të shpjegohej Lleshi- sonte do të dërgojmë në një vend ku fitohen para: gjysmat ti e gjysmat ne. Do fitosh shumë se je i vetëm , pasi asnjë nga shqiptarët nuk qihet, kështu që do të kesh shumë klienta. s’do kesh grushta as dhimbje, vetëm seks, qejf dhe para, ndërkohë që i përkëdhelte fytyrën dhe flokët. Sonte në orën 9, na prit para stacionit të autobuzit se do vijmë të të marrim dhe në orën 1 do të jesh përsëri në shtëpi.

Ndërkohë Giorgio po vishej automatikisht, pa vënë re këmbët e tij gjithë farë si edhe leshin e gjoksit të ngjitur nga lëngu.Pasi u vesh , duke mbajtur kokën ulur, u drejtua nga porta. pastaj u kthye dhe i pa në fytyrë për ti kundërshtuar, por…

Mirë atëhere në orën 9, me kushtë që klientët ti zgjedh vet ose…

Klientët janë ato që paguajnë dhe mos prit njëzetvjeçar djalosh. Por mendo më mirë për ca plakush pesdhjetvjeçar gjithë qime e dhjamë. Janë ato që paguajnëmirë dhe të qijnë pa ceremoni, i shpjegoi Saliu.

Giorgio u përcoll dhe duke iu nënshtrua fatit iku.

Në videon që e xhirova fshehurazi të gjithëve- çfarë shpikje fantastike janë këto mikrokamerat- shprehja e tij vërtet ishte e përulur, por njëherësh edhe e një kënaqësie të fshehtë…merre me mend që e eksitonte ideja që për njëqind copë mijëshe ta pallonte kush të donte këtë mut.

Por do ta ruaj për herën tjetër se si do ta kaloi natën e parë në rrugë…pasi besoj se do të ketë sukses dhe klientë të shumtë.

Ishte pragu i Vitit të Ri dhe kisha vendosur të kishim festën më me famë botërore që kishim bërë nodnjëherë me këtë rast. Këtë vit kisha vendosur të ishte pak më ndryshe, edhe pse....

Ju e shihni, unë jetoj dy jetë të veçanta në një të tillë. Nga njëra anë, është djali, i cili shkon nga çdo fundjavë veshur me rroba të shtrënguara pas trupit në baret përgjatë bregdetit, duke u përpjekur për të gjetur ndonjë djalë për tu marrë me të... një figurë të mirënjohur në komunitetin homoseksual, nga ana tjetër, është studenti i shkollës teknike, mashkullor, i drejtë. Askush në shkollë nuk më ka akuzuar ndonjëherë apo edhe të ketë dyshuar se unë mund të kem qenë homoseksual. Unë kam qenë vetëm një nga "tipat".

Në vitet e fundit, unë kam organizuar shumë festa në pritje të Vitit të Ri për miqtë e mi homoseksualë.... mjaft të suksesshme, mund të shtoja. Shpesh, ata do të ktheheshin në orgji... porse ishin në rregull për mua. Nga dy apo tre, madje edhe nga katër apo pesë, njerëzit zhdukeshin për një kohë në dhomën e gjumit dhe rishfaqeshin pas pak me veshje të prishura. Dhomat e gjumit shiheshin të përdoreshin shumë në këto festa, dhe kam bërë disa udhëtime atje vetëm çdo vit.
Këtë vit ajo do të ishte ndryshe. E dija se nuk mund të përzieja miqtë e mi heteroseksualë me ata homoseksualë.... kjo do të çonte në katastrofë. Do të thosha vërtet se disa prej tyre janë si mbretëresha. E kisha marrë vendimin që kjo festë do të ishte vetëm për njerëzit në shkollë.
Festa shkoi shumë mirë, të gjithë "tipat" kishin shumë kohë dhe më falënderuan mua si e kisha organizuar atë. Të dy fuçitë e birrës u boshatisën krejtësisht dhe gota e shishe shampanje gjendeshin kudo. Një nga miqtë e mi duke u larguar më tha: "Më mirë mos e lërë Xhoin të shkojë vet me makinë për në shtëpi , ai është me të vërtetë i dehur ... Mendoj se do ta kalojë natën jashtë!" I thashë se do të shihja çfarë do të bëja me Xhoin.

Të gjithë ishin larguar, me përjashtim të Xhoit. Ne ishim shokë shumë të mirë... ai ulej përballë meje në klasë. Bisedonim shpesh dhe studionim së bashku herë pas here në shtëpinë e tij apo timen. Ai po shtrihej në divan, sytë mezi i hapeshin. E pyeta nëse mund të ngiste makinën dhe ai më tha se nuk mendonte se kjo do të ishte një ide e mirë. I thashë se mund të qëndronte në dhomën e gjumit për një kohë. Xhoi eci drejt dhomës së gjumit ndërsa unë fillova të pastroja pak.
Pas sistemimit të rrëmujës më të madhe, mendova të qetësohesha disi edhe për vete. Po ecja drejt dhomës time. Xhoi i shtrirë në një nga dy shtretërit ishte zbërthyer tërësisht. Kopsat e poshtme të këmishës së tij ishin zbërthyer dhe këmisha kishte dalë nga xhinset, kështu që munda t’i shikoja barkun. Mu kujtua gjithë koha që kishim kaluar bashkë në shkollë, duke e vështruar atë nga prapa. Më pëlqente kur mbante veshur një këmishë të ngushtë me mëngë të shkurtra që lejonte t’i dukej bicepsi i tij i bukur dhe forma e kraharorit. Pantallonat i mbante gjithmonë pak më të mëdha, kështu që nuk mundesha të imagjinoja vërtet çfarë mase mishtore kishte brenda tyre.
Siç po e shihja në dritën që vinte nga një llambë të vogël në cep të dhomës, mu kujtua se sa kam dashur gjithmonë të mendoja që ai dukej si një lepur. Ai kishte një hundë mjaft të madhe dhe dy dhëmbë të mëdhenj që dukeshin nga goja e tij gjysmë e hapur. Xhoi nuk ishte djali më i pashëm që kisha njohur, por ai ishte një djalë vërtet i këndshëm dhe një mik mjaft i mirë.
Duke qenë shumë i dehur dhe mjaft i ngarkuar nga kujtimet e të gjithë festave të viteve të kaluara të prag-Vitit të Ri, vendosa se nuk do të ishte dëm të vija dorën time mbi barkun e Xhoit ndërsa ai ishte i zbuluar dhe mua më pëlqente shumë barku i tij muskuloz. Lëviza në drejtim të krevatit dhe shumë-shumë butë vura dorën time mbi barkun e tij. Nuk kishte asnjë reagim, kështu që e dija se do të isha i sigurt të eksploroja pak. E putha me shumë kujdes atë në buzë. Aroma e trupit të tij dhe muskujt e tendosur të barkut më dhanë një nxehtësi. Me ngadalë dhe shumë butësisht zbërtheja kopsat e këmishës së tij një nga një, duke i zbuluar gjoksin. Kishte një fashë të vogël leshtore në qendër të gjoksit të tij ndërsa pjesa tjetër ishte e pastër. U habita se si e kisha menduar gjoksin e tij, e dija se ai po punonte për një kohë të shkurtër.
Dëgjoja me kujdes për tu siguruar se frymëmarrja e tij nuk ndryshonte, sepse nuk doja që ai të zgjohej dhe të më shihte ndërsa po bëja këtë, për miqësitë e mia, për të mos përmendur që reputacioni im në shkollë do të shkatërrohej. Kisha arritur të qetësoja karin tim të ngrirë, nuk mund të besoja se sa në vështirësi isha. Fërkova lehtë kraharorin dhe barkun e Xhoit për pak kohë, por e dija se nuk duhet të shkoja më tej. Por e dëshiroja shumë. Më qetësisht se një mi, zbërtheva kopsën mbi xhinset e tij dhe rrëshqita poshtë zinxhirin. U tërhoqa me panik prapa, ndërsa u befasova kur pashë se ai nuk kishte veshur të brendshme. Por duke qenë i dehur, nuk u befasova kur pashë karin e tij të lëshuar si spageti i butë, i shtrirë e i rrethuar nga një shkurre leshtore kaçurrel ngjyrë kafe.
Fillova butësisht të luaj me karin e tij. Nuk kishte asnjë reagim. Asnjë nga kari e tij dhe as nga ndonjë pjesë tjetër të trupit të tij.
Ishte me të vërtetë jashtë. I hapa sa më shumë pantallonat e tij dhe i tërhoqa poshtë ato sa më shumë munda, pa dashur të lëvizja Xhoin. Afrova gojën time drejt tij dhe mora tërë karin e tij mes buzëve të mia. Shija e tij, bashkë me erën e trupit ma bënë trupin tim me mornica, kur për mua të rrija pranë tij në shkollë ishte dërrmuese. Lirova karin tim dhe fillova ta fërkoja ndërkohë që thithja me buzë të tijin.
Kari i tij filloi të rritet në gojën time. E ndjeja se bëhej gjithmonë e më e vështirë çdo lëvizje e gjuhës time. Fillova të shqetësohem se mos ai zgjohej, kështu që fillova ta thith më butësisht. Në pak minuta, mishi i tij i butë u rrit në një shtyllë gjigande 20 cm. Ai lëvizi pak, por nuk dukej të zgjohej, kështu që unë nuk u ndala. Duke fërkuar karin tim e ndjeja se do të më vinte sperma shumë shpejt. Isha gati të shpërtheja, prandaj u ngrita dhe vura karin tim direkt mbi karin e Xhoit. Gjithë sperma që vërshoi nga kari im u shpërnda mbi karin dhe shkurren e tij pubike. Pasi spazmat e mia u ulën, rifillova të thith shkopin e tij ende të fortë. Shijova spermën time dhe munda të shoh lëngun e para-derdhjes në kokën e karit të Xhoit. Pyeta veten nëse dikush pa vetëdije mund të prishej, por para se të mendoja për një kohë të gjatë, më erdhi në mendje përgjigjja. Currili i ngrohtë i Xhoit, sperma e shijshme e tij në gojën time që priste. Gufim pas gufimi, Xhoi u derdh. Unë gëlltita çdo rënie të spermës ndërsa kari im sërisht u bë shkëmb i fortë.
Me të vërtetë doja të provoja për ta kthyer atë përmbys dhe ta qija. Unë fillova ta shtyjë atë nga pak. Ai po fliste nëpër dhëmbë dhe dukej të rrotullohej. Vendosa të merrja shanset e mjaftueshme dhe kisha marrë tashmë më shumë se sa kisha merituar. Mbërtheva zinxhirin dhe kopsat e Xhoit duke pyetur veten se çfarë do të bëhej nga sperma ime e hedhur mbi gjithë leshin që rrethonte karin e tij...
Në mëngjes, ose duhet të them pasdite, u zgjuam shumë vonë. Pyeta Xhoin nëse ai kishte kaluar mirë në festë, por atij nuk i kujtohej mirë. I thashë gjithçka për mënyrën se si kishte kaluar dhe gjumin që kishte bërë për 12 orë të tëra. Tha se vërtet "donte të bënte një pshurrje" dhe u drejtua për në banjo. Kur u kthye më tha: "Zot, unë s’kam patur një ëndërr të lagësht prej vitesh, por pantallonat e mia ishin të mbërthyera!" E pyeta nëse ai kujtonte se me çfarë kishte të bënte ëndrra. Ai mendoi për një moment se u ndez një e kuqe e ndritshme dhe dukej shumë i gatshëm të fliste për këtë. Mbeta mjaft mirë vetëm.
I thashë: "Kjo duhet të ketë qenë veç një ëndërr!". Xhoi tha, "Po, me të vërtetë ishte ...."

Bledi ishte i ulur ne autobuz, kur ne stacion hipi nje zoteri i veshur mire, me nje çader elegante ne dore. Bledi u ngrit dhe i ofroi vendin e tij.
-Jo, nuk eshte nevoja. Por Bledi nguli kembe she ai u ul. Bledit i kishte rene ne sy edhe here tjeter zotria fisnik me moshen e pjekurise, qe vishej gjithenje elegante, por vetem sonte po e shihte nga afer.
-Mos kujto se me ben nder, i tha zoteria. Ti me kujton moshen time, gje qe me ben te hidherohem. Bledi i kerkoj ndjese, por nuk i kishte shkuar mendja per kete.
Kur Bledi arriti ne stacionin e tij, pa se aty do te zbriste edhe zoteria. Po binte nje shi i holle dhe ai hapi çadren e tij dhe e ftoi te hynte ne te qe te mos lagej. Gjate rruges po bisedonin per te rinjte dhe si ka nderuar koha, pasi djemte kane endra te tjera. Bledi filloi te behet kurreshtar. E kuptonte se muhabetet rrihnin tek seksi gje qe Bledit i ngjallnin interes. Kur arriten tek shtepia e zoterise shiu nuk kishte pushuar ende. Desheron te vish lart, sa te pushoi shiu. Bledi e kishte me medyshje, por kurreshtja e nxiste te shkonte lart.
Apartamenti ishte i rregulluar bukur. Kishte shume gjera antikuare gje qe tregonte per nje person te kulturuar dhe mbi te gjitha ishte nje piano e bukur. Juve i bini pianos? -pyeti Bledi. Zoteria qeshi dhe pohoi. Eshte miku im me i mire, sepse me ben shoqeri ne vetmine time.
Po nuk keni miq?
Sigurisht qe kam, por nuk rrine gjithenje ketu.
Ai e ftoi Bledin te ulej dhe i ofroi nje gote per t'i shebyer vetvetes ne nje tryeze me pije nga me te ndryshmet. Bledi zgjodhi nje limoncino sepse nga ngjyra iu duk me interesante.
Zotria po e shihte me ngulm dhe Bledit çuditrisht filloi t'i n grihej. Me sa duket zotria e vuri re , nga qe i tha: Dukesh djale shume seksi.
Nga pak, si te gjithe te rinjt...
Me thuaj sinqerisht ke provuar ta besh ndonjehere me djem?
Bledi mbeti. Ai ishte gay dhe i kishte qejf te dyja, por nuk iu duke me vend qe biseda te hapej me nje njeri te moshuar.
Shiko miku im, ketu çdo gje mbetet midis nesh.
Bledi po e shihte fetyren e tij te paste qe shfaqte nje bukuri te dikurshme, gjurmat e se ciles ravijzoheshin ende ne fytyren e tij. Atehere i lindi ideja e nje provokimi per te pare se ku do ta shpinte kjo bisede.
Po i tha, e kam bere me djem.
Je aktiv apo pasiv?
Une i bej te dyja...
Aha, i provoke te gjitha kenaqesit...
Po ju i keni provuar?
Sigurisht, por ne se do te dish nje sekret te vogel, i provoj ende, kur me bije rasti...
Bledi kishte mbetur si i ngrire. NUk i kishte shkuar mendja se miku i ri i provonte ende kenaqesite. Pas ndejten pak ne heshtje, zotria e prishi qetesine. Mos ki frike, se une nuk sulmoj njeri, per me teper ne po bisedojme dhe une nuk te kam bere asnje propozim...
Bledi u be akoma me kurreshtar. Ne mendje po i perziheshin shume mendime te cilat nuk dinte si ti shmangte. Te ngrihej dhe te ikte, duke i dhene fund bisedes, por nga ana tjeter ishte kurreshtja. Filluan t'i lindnin pyetje,po sikur te pranonte ta qinte a do te ishte kenaqesi te shkonte me nje burre te moshuar? Pak nga pak kishte filluar te kthente mendjen dhe me se fundi i tha: Ke deshire ta provojme bashke.Zoteria buzeqeshi. Me shkoi mendja se do te pranoje.Ai u ngrit she puna e pare ishte te fikte driten.
Pse se le ndezur i tha Bledi.
Sepse nuk dua te shohesh moshen time. Ne erresire çdo gje do te duket normale. Ai u afrua dhe i preku karin. Bledi pat pak veshtiresi qe ti ngrihej. Ai u ul ne gjunje dhe filloi t'i zberthente pantallonat. Pastaj ia terhoqi dhe ato i rane poshte. Bledi shpejtoj te ulte te mbathurat, pasi kishte nja dy dite qe si kishte nderruar dhe mund te mbanin ere. Ai duket e ndjeu dhe i tha i tha Bledit qe ta benin drejte e te mos humbnin kohe.Ai i zgjati Bledit nje prezervative, te cilen ai e vendosi me shpejtesi. Zotria u çvesh dhe u shtri ne divan. Bledi e kishte nja 20 cm te gjate. Ai i preku mollezat dhe iu duke se ishin mjaft elastike dhe te kendeshme. Ai i hapi, gjeti vrimen dhe i hodhi peshtyme, pastaj mbeshteti koken e karit te beshem dhe e shtyri. Vrima ishte mjaft elastike sepse u hap dhe e lejoje karin e tij qe te futej ne thellesi. çuditrisht Bledit i pelqeu vrima, per me teper kur zotria filloi ta mblidhte , duke e bere me te kendeshme shtegtimin ne thellesi. Bledi nuk donte te fuste duart, sepse se si i vinte te prekte karin e zotrise. Por filloi ta palloje dhe pa se nuk ishte keq, pasi nuk gjente ndonje dallim ne kenaqesi. I vetmi dallim ishte se nuk kishte probleme me hapjen e vrimes dhe dhimbjet qe krijoheshin nga nje kar si ai i Bledit. Bledi filloi ta palloje me force dhe dukej se kenaqesia ishte e perbashket. U desh nje cope here qe te qiheshin , e me se fundi i erdhi kenaqesia e spermes qe derdhej me furi ne kokezen e prezervativit. Bledi e mbajti nje cope here mbrenda. Po mendonte. Nuk qe keq, bile aspak keq, por nje kenaqesi, kjo qe provoje. Me se fundi e nxori dhe hoqi prezervativin. Drita qe vinte nga rruga e kishte ndriçuar dhomen. Bledi ndersa po fshihej i tha: Po ty te ngrihet? Zotrias u kthye dhe i tregoj karine tij nja 18 cm te fryre fort. Bledi mbeti.
Ke qejf ta provosh? -pyeti zoteria.
Pse jo,fundja ai ekishte te gjate e te forte.
Zoteria veshi prezervativen dhe filloi te perpunonte vrimen e Bledit. Kur mendoj se ishte çliruar mire, i afroi koken dhe me shume mjeshteri filloi ta fuste brenda. Bledi po e ndjente kenaqesine e futjes qe per me teper nuk po i dhimbte. Pastaj zotria filloi ta palloje dhe Bledi nuk po bente dallim se kush ishte pas tij nje djalosh i ri apo nje i moshuar. Ai ia mbajti mjaft mire pallimin deri sa iu derdh. Kur po rinin adhtu siper njeri tjetrit Bledi po mendonte se edhe kjo kishte qene kenaqesi.
Ndresa po visheshin Bledi e pyeti: Munt te me thoni se sa vjeç jeni?
Bledi, mos me pyet per kete.
Pse, mua me perket ta di...
Shiko, po ta them nuk do te vish here tjeter.
Keshtu , si po ma mbani te fshehet, theme se nuk do te vi me. Fundja kurreshtjen e kreva dhe s'me lidh gje tjeter me.
Nuk prish pune, pasi ka djem te tjere qe me vijne dhe jane te kenaqur duke u qir me mua.
Mire pra, me qe do ta dish,po ta them: une jam 78 vjeç.
Bledi mbeti me goje hapur. Kishte menduar se zotria ishte maksimuni 65 vjeç, por 78 ishte teper, shume teper... Bledi, pasi u çlirua nga habija i tha: Shiko, une u kenaqa sonte, keshtu sa here qe te duash me thuaj dhe une do te vij. Ke nje te qire shume te kendeshme, por si ke arritur deri ne ate moshe dhe te ngrihet akoma?
Pikerisht nga kjo, qe e konsideroj veten te ri, duke vepruar si te rinjt...
Po deri kur do te vazhdosh keshtu?
Nuk e di, deri sa te me ngrihet.
Me fal, por ju jeni per tu propozuar per librin e rekordeve Gines.
Ndoshta, por kam lexuar se grate kane lindur deri 96 vjeç, kurse burrat kane qire mbi 100 vjeç.
Qeshem te dy. E kisha zili. A do te kem fatin edhe une ta rezistoj kaq gjate ne seks? mendoi Bledi.
U ndame si miq, pasi qe te dy kishim mbetur shume te kenaqur.

Unë kam një laptop timin me të cilin kaloj kohën e lirë. Megjithëse është një model i lirë, përsëri kënaqem me të. Të them të drejtën, ju a them në sekret, që kur pash një film të Bel Ami-s ku dy djem biond e shumë të bukur po bënin seks me njëri tjetrin, më rri mendja aty e përpiqem të gjejë filma të tjerë. Por të gjithë sitet seksi, të lejojnë një fragment filmi e pastaj kërkojnë që të paguash, gjë që nuk është e lehtë, jo vetëm për parat, por edhe për mënyrën e pagesës. Disa site janë më të lira si Red Tube por ja që më rri mendja tek sitet e zgjedhura me super pornostarë.
Në lagje kemi një internet kafe dhe aty mblidhen djem të bukur,kinga, gjë që më tërheq. Ulem në një qoshe dhe i shoh me bisht të syrit, duke ëndërruar që kishte ndonjëri prej tyre, por kisha frikë të ndjehesha se nuk është e lehtë të lidhesh me ndonjërin pa e njohur mirë. Por mbi të gjithë më pëlqente djali që punonte aty bashkimi, sepse jo vetëm ishte i bukur, por kishte edhe një trup sportiv për tu admiruar. Me të ishim njohur se shkoja shpesh, dhe ndonjëherë, kur nuk kisha para më lejonte të luaja falas, por unë nuk i mbetesha borxh, se e paguaja herën tjetër.
Ai rrinte para në ekrani dhe kontrollonte oraret e angazhimit të kompjuterëve. Në herë e pyeta, në se ai mund të shihte se çfarë shikonin djemtë dhe ai me në buzëqeshje ironike, më tha se po. Pastaj u afrua pak e më thotë nën zë se kishte plot djem që shihnin filma porno gay. Kjo më trembi sepse kisha frikë se mos kishte zbuluar edhe preferencat e mija. Ai si për të më qetësuar tha, se secili kishte të drejtë të pëlqente atë që donte. Ndonjëherë, ndonjëri më vjen e më kruhet dhe unë e marr vesh se ka dëshirë ta provojë...
Dhe pastaj?... pyeta me sy të shqyer nga kureshtja.
-Pastaj... ia plotësoj dëshirën. Kisha mbajtur frymën nga kureshtja dhe ajo sa s’po më mbyste, prandaj shpejtova të shfryja me zhurmë që u dëgjua edhe nga Bashkimi.
-Ç’pate?- më pyeti.
-Hiç, - i them. Me këtë rast i thash natën dhe ika.
Rrugës qortova veten përse nuk qëndrova pak më gjatë. Bashkimi ishte djalë më i madh se unë dhe miqësia me të më pëlqente.
Një natë, ndërsa po kthehesha në shtëpi, e gjeta Bashkimin duke pastruar dyqanin.
-Hë, po e mbyllke, i them.
-Po, shkoi vonë e për më tepër nuk ka klientë. Eja do të vish të shohim gjëra të bukura në kompjuter?
Hyra, më shumë nga kureshtja se sa nga dëshira. Ai, i ktheu çelësin derës dhe fiku dritat. Kur fikeshin dritat, dritaret e veshura me një rrjetë fotografie nuk lejonin të shikoje brenda.

-Kompjuteri duket më mirë në errësirë. – u justifikua ai. Pastaj më thirri të shkonim në një qoshe të maskuar dhe aty hapi kompjuterin. Ulu! Më tha. Unë kisha filluar të dridhem nga emocioni. Vallë, çfarë do të ndodhte më tej?
Ai përplasi dorën mbi kofshën time dhe e shtrëngoi fort. Mua më dhëmbi por e durova. Më së fundi tu mbush mendja ta provosh. Ndërsa fliste ai fërkonte kofshën time, gjë që më ngjallte mornica nga kënaqësia. A e di sa kam që të ruaj, ndoshta nga hera e parë që ke ardhur këtu. Më pëlqeve fort, por edhe ti më hidhje vështrime, pastaj sa herë të kam kapur në kompjuterin qendrorë, duke parë porno filma dhe po të ruaja,se kur do të piqeshe për të më rënë në prehër.
Në ekran ishte një çift djemsh që po përgatiteshin për tu qirë.
-Hë si thua e bëjmë edhe ne? Sa herë je qirë?
-Asnjëherë, i thash. Kjo është hera e parë.
-Ke qejf që ta bëjmë bashkë që të provosh se çfarë është e qira?
Unë pranova. Ai më mori dorën dhe e vuri mbi karin e tij tashmë të ngrehur. Ishte një kar i bëshëm dhe i fortë. Prekja e tij ishte emocionuese. Ishte hera e parë që prekja një kar të rrituri që nuk ishte imja. Ai u afrua dhe më puthi. Buzët më digjnin nga thithjet e tij, por kjo më jepte kënaqësi.
-Kur bej seks më pëlqen të flas fjalë të ndyra, sepse ato ma rrisin epshin dhe kënaqësinë e të qirit. Si ke qejf ta fillojmë. Do ta marrësh në gojë? Apo do që në fillim të shkërdhej vrimën.
Nuk isha mësuar me një trajtim të tillë, por nga ana tjetër e kisha pritur kaq shumë këtë çast sa që nuk doja ta humbja. Fundja si fillim po e marrë në gojë mendova. Kjo ndoshta është më e lehtë, se sa ta marrësh në vrimë se kisha dëgjuar se kjo është më e dhembshme. Ai e nxori. Më bëri të ulesha në gjunjë dhe ma shtyri kokën drejt karit të tij. Kari mu duk i bukur sepse ishte i bërë synet. Po nuhasja dhe nuk ndjeja asnjë erë. Atëherë nxora gjuhën dhe e preka me kujdes në majë.
-Hape gojën!- më tha Bashkimi. Unë e hapa dhe ai e futi. Në fillim mu duk sikur më mbyti, prandaj e nxora. Ai më shtyu kokën përsëri dhe kari u fut deri në gryke. Kësaj here mu duk më lehtë. Bashkimi më drejtonte dhe unë e thithja gjithmonë e më shumë. Pasi e bëmë këtë lojë një copë herë Bashkimi më thotë se tani kishte ardhur çasti që të ma fuste në vrimë.
-Kam frikë se më dhemb.
Do ta bëj me kujdes qe ta hash me kënaqësi.
Vrimën e hapi me gisht. E mbushi me shumë pështymë dhe gjithmonë duke e hapur me gisht. Edhe mua mu duk sikur u hap, por kur Bashkimi e shtyri karin në vrimë një dhimbje e mprehët më pushtoi. Ofshana nja dy herë por sidoqoftë rezistova. Ai e shtynte shumë ngadalë, duke i shtuar pështymë herë pas here, deri sa e futi deri në fund. Vrima duhet të ishte hapur mirë e megjithatë më dukej sikur kisha një tra nga pas.
-U qetësove?- më pyeti.
-Ende jo. Ai priti me durim për pak kohë, pastaj tha se po i vinte dhe nuk donte ta humbte kënaqësinë kot. Kështu filloi të më pallojë duke ofsharë. Unë nuk nxirrja fjalë nga goja. Tani sikur po filloja të mësohesha. Kari diçka prekte në thellësi dhe kjo më jepte kënaqësi. Më së fundi ndjeva se si sperma e tij po kalonte nëpër kanal për tu derdhur me forcë në thellësi. Pastaj ai e nxori. U pastruam me shami letre dhe ndërsa po visheshim Bashkimi më tha,që sapo të shkoja në shtëpi të shkoja në banjë që të dilte sperma dhe mos të mbeteshin shenja në brekë.Vrima me digjte ende, por isha i kenaqur qe me se fundi e provova.
Që nga ajo natë e bëmë edhe shumë herë të tjera, deri sa Bashkimi vendosi të ikte në Greqi. Kur ma tha, me shkuan lot. Isha mësuar me të. Ai më ngushëllonte. Më tha se do të ndihmonte që të punoja mbrëmjeve në vend të tij e të kontrolloja linjat e djemve të bukur që të zbuloja kush ishte gay. Dhe unë pranova. Djem kishte plot por asnjeri nuk më kenaqte si Bashkimi.Ai ishte super mashkull.

Ishte mёngjes dhe unё sapo kasha ngrёnё mёngjes. Nuk dija ç’tё bёja, njerёzit hynin e dilnin nga dhoma si gjithmonё. Isha shume i mёrzitur qё herёt/ E vetmja gjё qё mё bёri tё dal jashtё ishte njё diell nё qiell. Sipas astrologёve tanё kjo ndodhi e pёrsёriste veten çdo 120 vjet. Mё dukej mahnitёse dita ishte e verdhё! Duke u vёrdallosur nёpёr oborr thashё tё shkoja pёr tё kalёruar ndopak nga Liqeni i Bardhё e pa e zgjatur shumё u nisa drejt stallave pёr tё marrё njё kalopter. Vesha mbathjet, bluzёn e dorezat, i hipa Hёnores dhe drejt e te liqeni. Hёnorja ishte ende shumё e re pёr tё fluturuar kёshtu qё mu desh ca kohё pёr tё arritur deri tek porta e hyrjes tё pallatit. Rojet mё pikasёn qё larg dhe u pёrpoqёn tё mё dilnin para pёr tё mё ndaluar por unё i shkrepa njё shqelm Hёnores dhe aq mjaftoi qё ajo tё pёrpiqej tё paktёn t’i kapёrcente fluturimthi. Po qeshja me veten, teksa era e freskёt e mёngjesit mё shkiste mbi gёzof dhe ndjeja bishtin tё mё tendosej, aty I shkrepa njё “Uhuuuuuu …..”
Shpresoja tё mos gjeja tё tjerё aty ku po shkoja por siç do tё zbuloja shpejt kjo dёshirё do mё ikte shpejt. Me tё mbёrritur vura re qё nuk kishte askёnd, me sa dukej tё gjithё banorёt kishin shkuar tё beheshin gati pёr festimet nё pallat. Zbrita dhe ju afrova ujit, i bardhё si gjithnjё dhe shumё i qetё. E cika me gishtin e madh tё kёmbёs dhe nё cast mu rrёnqeth mishi. Tani qё isha aty mё zuri prapё mёrzia, u ula dhe po shihja kot. Barishtet ishin tё lagura nga vesa e mёngjesit, do preferoja mё shumё qё liqeni tё rrethohej nga rёra si ata pellgjet nga anёt e mia por gjithёsesi edhe pak jeshillёk nuk vriste njeri. Bёra gati tё gjuaja njё guralec kur pashё valё tё lehta qё po vinin drejt meje, u ula menjёhere poshte e po pёrpiqesha tё gjeja kush tjetёr ndodhej aty. Vura re se disa etra mё tutje, njё kokё doli nga uji. Ishte pa flokё, nё ato caste zemra filloi tё mё rrihte fort. “Thua tё jetё njё nga ata?” pyesja veten. Kur filloi tё dilte nga uji nuk kishte mё dyshime, ishte njё Lakertoz. Nuk ngjante aspak me ato qё mё tregonin nё pallat, ky ishte i hollё e i gjatё sa mua, por kurrizin e kishte mё jeshil se pjesёn pёrpara, kishte bisht tё shkurtёr, as njё pёllёmbё dhe syte tij ishin tё verdhё. Vazhdoja tё qёndroja i fshehur dhe e shihja se çfarё do bёnte. Iu afrua njё si tip kutie tё thurur me dru tё tharё, e hapi dhe nxorri njё cohё tё bardhё prej saj, e veshi si tё ishte veshje e priftёrinjve tanё. Nxorri diçka pёr tё ngrёnё, u ul, kёputi njё kafshatё dhe foli mё zё tё lartё “Po tё duash mund tё afrohesh e tё hash bashkё me mua”. Nё atё cast mu rrotullua koka, nga e dinte ai qё isha aty, mos kishin fuqi tё mbinatyrshme kёta? “Nxirre kokёn se e di qё je aty, apo do tё mё thuash qё njё kalopter i vogёl erdhi dhe u lidh vetё nё njё pemё pranё liqenit?” –Po! – ja ktheva me tё madhe dhe nё cast e uureva veten mё shumё se asnjёherё mё parё. Ai qeshi me tё madhe. Nuk mё ngelej gjё tjetёr veçse tё dilja prej nga ku isha fshehur, kokulur. Ai sapo mё pa u çua nё kёmbё dhe u afroua si i emocionuar. – E di, nё fakt nuk e vura re kalopterin fare derisa mu shpuan hundёt nga njё ere e keqe. –Pёr cilёn ERЁ e ke fjalёn? Unё nuk vij erё! – ja ktheva me inat. Po i shihja kokёn e tij vezake dhe aty ku duhej tё ishte hunda kishte vetёm dy tё çara tё vogla qё hapeshin e mbylleshin vazhdimisht. Me ato ai mё kishte nuhatur qё larg? U ul dhe afёr kembёve tё mia rrudhi fytyrёn. – Bo sa erё tё keqe tё vijnё! Palё kjo pjesa kёtu prapa … - u vёrtit rreth meje dhe si pa kuptuar po mё nuhaste tё ndenjuart. – Oooh! Ç’bёn more se mё vrare. –Mё fal! Pse çfarё bёra? –Si çfarё bёre, mё shkele bishtin ja çfarё bёre! Nuk po e kuptoja fare kёtё individ, mё rrinte pёrballё e mё shihte si i hutuar, nuk po e merrja vesh as nёse ishte femёr apo mashkull, se tё ishte ashtu ja kasha zgёrlaqur njё grusht qё ta mbante mёnd pёr gjithё jetёn. –A mund ta di se sit ё quajnё? –mё pyёti. –Alakin, po ty? –Mua mё quajnё Portos! – e tha duke u krekosur. –Pra ky i bie tё jetё emёr djali, apo jo? ; Ai qeshi me tё madhe dhe tha njё “Po” tё madhe. –Po pse nuk e kuptova qё isha mashkull, unё jam edhe 23 vjeç, duhet tё dalloj mirё! –Jo nuk e dallova sepse spo e merrja vesh duke tё parё, e sheh kёtё? – dhe i tregoja me gisht nga mbathjet e mia qё kishin njё tё fryrё tё vogёl, - pёr ne, meshkujt kanё organin e tyre gjenital qё i dallon nga femra qё ёshtё … pak mё I future se kaq pot hemi. Kurse ti, s’merret vesh. Pasi u mendua pakёz foli – Epo ne nuk i kemi organet nё shesh si ju Lemurianёt, ja psh organi im shfaqet nga njё xhep kёtu nё lekurё – dhe po e drejtonte me gisht.
Nuk kasha parё kurrё mё parё njё lemurian nga aq afёr, ishte shumё i bukur. Nuk dija ç’ti thoja, doja tё qёndronte mё shumё, tё flisnim mё shumё. Sytё e tij kafe ndrinin nёn rrezet e diellit, flokёt e tija gёshtenjё, ajo hunda e bukur apo i gjithё trupi i tij! –Hёm, si thua tё hash mёngjes me ua? – e pyeta. –Jo kam ngrёnё, pastaj duhet tё kthehem nё shtёpi. – u pёrgjigj ai. – Po mirё, mё shoqёro mua se jam shumё kurioz tё di mё shumё gjёra rreth jush. Shpresoja shumё tё kasha hedhur karremin e duhur. –Nё rregull – tha Alakini. Aty s’mё mbajti vendi fare! – Hajde ulu kёtu, kёshtu nuk do tё tё laget gёzofi. I tregova copёn prej kashte qё kisha shtruar pёrdhe. Ai u ul dhe vazhdonte tё mё shihte. –Mё pyet. – i thashё. –Po mirё, ti je ndonjё i rёndёsishёm pёr popullin tёnd? – pyeti menjёherё. –Unё jam thjesht njё dikushi pёr ta, por jo i rёndёsishёm. Unё jam paksa ndryshe nga gjithё shokёt e mi, dua tё them, nuk ndjek rrjedhёn e pёrgjithshme. –Eh kujt ja thua – shtoi ai. Nё ato caste u emocionova shumё, ndoshta edhe ai ishte si mua. E ndjeja se si zemra po mё pomponte aq fortё sa gati-gati mu duk vetja si gjakngrohtё! – Ore mos po lёshon gjё erё ti tani? – mё pyeti pas pak sekondash. –Jo, çfarё ere? Unё? –Po po, ti. Mё ngjan sikur po lёshon njё si era trёndafil. Ai u afrua dhe po mё nuhaste afёr gjoksit, fillova tё merrja frymё thellё, hunda e tij po zhvendosej drejt krahёve dhe unё nuk mund ta pёrmbaja mё veten, isha shumё i eksituar. Ai sapo u largua dhe po me thoshte se sa erё tё mirё qё vija nuk kishte se si mos t’i tёrhiqej vёmendja prej atij shkopit qё ngrinte lart pelerinёn time. –Po tani ç’pate? – mё pyeti. E si ti pёrgjigjesha asaj pyetjeje? –Asgjё, thjesht … tё thashё qё unё jam pak ndryshe nga tё tjerёt… -Pra unё tё pёlqej? – pyeti aty pёr aty. Mё vinte t’I kafshoja bishtin e t’ja fuste vrapit por nё vend tё saj i thashё “Po”. –Po mirё, a mund ta shoh meqёnёse tё doli jashtё xhepit tani? Ai u afrua dhe mё zbuloi pёr tё ngelur si i habitur. U mbulova dhe e pieta se çfarё kishte. –Asgjё thjesht, ёshtё kaq i ngjashёm me mua. –Si me ty? – e pyeta. –Po, ja … si tё ta them … ohu varja, pot a tregoj. Hoqi ato tё mbathurat e lёkurёs qё kishte poshtё nё formё V-je dhe filloi tё fёrkonte njё sit ё dalёn e tij, unё po e shihja si i habitur e njёkohёsisht po bёhesha akoma me dru. Kur ai erdhi mё nё formё e kuptova habinё e tij, organet tona ngjanin shumё, vetёm se ai e kishte si tё kuqerretё e unё me verdhacak. –Pse po e bёn kёtё? – I thashe. –Sepse edhe unё jam shumё ndryshe nga ata tё sojit tim. Nёse mё kupton ku e kam fjalёn, - e aty mё shkeli syrin. U çova nё kёmbё dhe u zhvesha, organet tona preknin njёri-tjetrin. Ai hoqi bluzen e vet gjithashtu dhe u afrua mё, po pёrpiqej tё mё puthte. Buzёt tona u bashkuan dhe nё cast njё mori ndjenjash vёrshuan nё mendjen time, buzet e tija ishin tё ngroha, gjuha e tij ishte e gjёrё, hunda e tij ishte si e lagur. Po pllaquriteshim, e ai mё hodhi krahёt nga mbrapa duke mё tёrhequr mё shumё drejt vetes. U shtriva me kurriz dhe ai po rrinte mbi mua, mё nuahste nё gjoks dhe aty afёr barkut filloi tё mё lёpinte. Ajo gjuhё e nxehte, mё drithёronte tё tёrin, ulej edhe mё poshtё, filloit tё mё lёpinte kёshtu organin tim. Unё rёnkoja lehtshёm, shpejt e morri nё gojё dhe filloi ta thithte, lart e poshtё e tёrhiqte kokёn dhe ma grricte lehtas me dhёmbёt e tij, ishte e mrekullueshme. Po mё mpihej qafa, ai vazhdonte tё ma thithte, ndёrsa unё thjesht mund tё shtriqja duart lart. Pas pak me njёrn dorё filloi tё mё lёvizte bishtin , e dija se ç’donte, ja morra dhe e vura tek vrima qё kёrkonte. Filloi tё fuste njёrin gisht, mё dogji shumё e unё rёnkova nё dhimbja, ai nё cast ngrit kokёn dhe e kuptoi, u afrua dhe vazhdoi tё mё puthte. Kёsaj here doja unё tё shijoja atё salçiçe tё kuqe tё tijen, u ula dhe fillova tja thihtja, ishte e nxehtё, çoja dorёn nёpёr gjoksin e tij, kёsaj here ishte ai qe ma kapi dhe mё drejtoi vrimёn e tij, gishtat e mi ishin shumё mё tё hollё se tё tijёt dhe kur fillova tja fusja ai i jepte akoma mё pёrpra, thellё nё fytin tim, karit tё tij. U bёnё dy gishta … tre. Vazhduam keshtu pёr disa minuta derisa ai me kapi kokёn me duar, mё pa drejt e nё sy dhe mё tha “-Unё nuk tё njoh ty!” “As une nuk tё njoh – iu pёrgjigja” . U stepa pak, dhe i ktheva me kurriz, u shtriva, ai duhej ta kuptonte se çfare duhej bёrё tani. Me kapi ne bel dhe me ngriti, po qёndroja me gjunjё, nuk e kisha provuar kurrё me parё kёtё pozicion. Ai u afrua dhe filloi tё fuste pak e nga pak organin e tij, ishte njё ndjenjё hyjnore, ne çdo lezije tё tijёn ndieja ate shkop te nxehte qe me çmendte fare! Ai filloi tё lёvizte me shpejt, bishti i tij leshator u fut pёrposhte dhe me kilikoste barkun. Çova kokёn para dhe pas çdo “ohhh...” nxirrja njё “ahhhh....”. Po kёnaqesha shume, nga ana tjeter, thontё e tija po dilnin nga putrat dhe me gёrvishtnin nё kurriz, me ishte ngrehur shumё. Çdo goditje e ij nё thellёsinё timё mё jёptё ndjesinё se nga çasti nё çast do prishesha. Pёrpiqesha tё ktheja kokёn sadopak pёr tё parё, por ritmi ishte shtuar kaq shumё sa ishte e pamundur te rendisje edhe dy gёrma jo mё veprimet, ai filloi te nxirrte si te lehura tё lehta, po mё verboheshin sytё. Nё sfond diejt po afroheshin gjithnjё e mё shumё me njёri tjetrin. Vrima po me hapej edhe mё shumё, pёr disa sek mendova kёtё por nё fakt kari i tij po zgjerohej edhe mё, ai ngjishte edhe mё fortё, e dija mirё çfarё do tё thoshtё kjo. “Edhe pak dhe so prishem! –thashe unё” Thonjte e tij mu ngulёn mё thellё nё lёkurё, ai po vinte gjithashtu.
Ishte njё djesi e paprovuar mё parё, mё ishin kontraktuar tё gjithё muskujt e trupit, mё dhimbnin tё gjitha e prapё se prapё kisha njё dёshirё tё pafundme pёr tё qirё edhe mё fort. Diejt po afroheshin, drita po bёhej gjithnjё edhe mё e verdhё .... “Edhe pak dhe so prishem!” .... çfarё ai po prishet? Jepi Alakin mё fortё, nuk duhet ta harrojё ktё çast. I shtova tё rrahurat, po mё enjtej shumё mesa dukej do prishesha edhe unё. Filloi tё mё merrej fryma, e gjithё qafa u mpi, njё dritё e verbёr mё ra nё sy dhe “Ahhhhhhh..... hhhhh..... hhhhh...... – e vetmja gjё qё mund tё thoja” ndjevadicka te ftohtё qё me lagu bishtin, u kёputa fare, u shtriva nё bar dhe mbylla sytё. Dёgjova njё zё tё thellё qё mё pёshpёriti “Alakin u kёnaqa shumё, por mё duhet tё iki tani, shpresoj te jesh po kaq i mirё diellin tjetёr.” Ktheva syte dhe pashe siluetёn e tij tё hollё qё gjarpёronte drejt liqenit, iu afrua bregut kёrceu dhe u zdhuk nё thelёёsitё e tij.

Kafeja e Operës ishte e mbushur me njerëz. Me sa duket njerëzit po pinin kafen e mëngjesit. Duke dredhur midis tavolinave, vura re një djalë që po më shihte me një buzëqeshje ndjellëse dhe u bëra kureshtar. Kur u afruam dhe po vazhdonim të shihnim njëri tjetrin, unë mora guximin ta përshëndes. Ai ndaloi sikurse edhe unë dhe i dhamë dorën njëri tjetrit.
-Mos njihemi gjë? e pyeta.
-Po,- më tha,- jemi takuar në autobus.
-Mos je ti i Universitetit Evropian?
-Po, unë jam-
Unë të kam marrë disa herë në telefon, por më del dikush që më thotë se nuk ka Ini këtu.
-Do të kesh gabuar numrin,- më thotë.
- Ke kohë të pimë një kafe?
- Me kënaqësi... dhe u ulëm në një nga tryezat.
-Ke një cigare, se mu ça hunda...
Aty po kalonte një djalë me një kuti me paketa. E thirra dhe desha të marrë një paketë popullore, por ai zgjati dorën dhe mori një Malboro të shtrenjtë. Ndërsa pinim kafen e pyes.
-Ke qejf?
-Po. Ka kohë që nuk kam bërë gjë dhe ma ka nërmuar keq fort.
-Ke vend?
-Po. Kam çelësin e shtëpisë së vëllait që është në Greqi dhe ne kujdesemi për të...
Raste të tilla ka tani plot kështu që për disa është privilegj që të ketë një vend të tillë.
-E shfrytëzon mjaft?
-Sa herë që më bije rasti.
-Po nuk ka njeri tjetër që të bëhet pjesëtarë.
-Është vëllai , por ai është me shokë në një klub dhe nuk vjen këtu.
I pagova kafet dhe u nisëm. Nuk ndjehesha i qetë. Çdo gjë më ngjallte dyshime. Po se si më dukej që gjërat u rregulluan kaq shpejt. Tek farmacia ndaluam dhe i dhashë para për të blerë prezervativa. Pastaj ecëm duke u zhytur më shumë midis dyshimeve. Kur i bije zilja e celularit dhe dikush i flet, por ai thotë se do ta merrte më vonë.
R desha të flas e të them se po tërhiqesha, ai më thotë se arritëm.
U futëm në një shtëpi përdhese, me një oborr me kalldrëm që dukej si i braktisur. Dhoma ishte e thjeshte, me disa divane të vjetër.
E pyeta perse nuk e jepnin shtëpinë me qira dhe ai më tha se më parë duhej të mobilohej pak.
-Fillojmë? E pyes. Si ke qejf? Do të ta fus?
-Mirë. Në fillim po ta marrë pak në gojë e pastaj më qij. Sa të madh e ke?
Unë ia tregova dhe ai mbeti kënaqur. Pasi u zhveshëm ai u ul mbi gjunjë e filloj të më puthte tek sisët dhe pastaj të ulej më poshtë deri sa erdhi tek koka e karit të cilën filloi ta lëpinte e ta thithte mirë.
Kisha dëshirë që të mbaroja punë sa më shpejt dhe të largohesha që aty, prandaj i thash që të shtrihej se kisha dëshirë që t’ia fusja. Ai u shtri dhe hapi këmbët. U ula dhe fillova ti fërkoja bythët. Ai u ngrit pak mbi gjunjë dhe më la vend që t’i përpunoja pak vrimën me gisht. Gishti futej kollaj gjë që tregonte se vrima ishte e mësuar. Pa e zgjatur afrova kokën dhe e shtyva lehtë. Koka u zhduk brenda vrimës. Ai dha një shenjë kënaqësie. Futu, futu më thellë,-më tha dhe unë u shtyva. Një ndjejë kënaqësie më pushtojë. Kishte me të vërtetë një vrimë shumë të këndshme, përpunimi i së cilës më mbushte me pupurriqe. Oh! Ofshana dhe u shtyva deri në fund. Ai ktheu kokën e më tha t’i fusja gjuhën në gojë. Për këtë ndërrova pozicion duke e mbështetur tek unë dhe koka t’i vinte përkrah times. Isha vërtet në kulm të kënaqësisë, kur dera hapet me vrull dhe shoh të hyjë një djalë rreth të tridhjetave, i parruar dhe me pamje të çrregullt. Ne u ndamë menjëherë. Ai erdhi me vrull dhe më goditi papritmas me grusht në syrin e majtë. Nga goditja më dolën shkëndija dhe sa nuk rashë përtokë.
-Më paske qirë vllain?-më thotë.
“Vëllai” po qëndronte aty dhe ndonjëherë i thonte të më linte...
Shtriu më urdhëroi. Nuk jam njeri i grushteve dhe i zierjeve dhe desha s’desha iu binda.
U shtriva, ndërkohë që ai po nxirrte nga pantallonat karin e tij. I hodha një vështrim dhe u frikësova se kishte një kar me të vërtet të madh. Ai u ul mbi mua, i hodhi pak pështymë dhe filloi të shtyhej që ta fuste me forcë. Një dhimbje ferri më pushtoi. Po shtrëngoja dhëmbët që të mos thërrisja.
-Hë a po të pëlqen ky i imi? Dhe filloi të më pallojë. Dhimbja e madhe nuk më lejonte të shijoja asgjë. Isha i përdhunuar nga një përlindësh. Se i thoja që ta bënte më ngadalë, se nuk duroja dot, por ai ishte i papërmbajtshëm. I pushtuar nga ekstaza e tij ai vazhdoi ta fuste me sa fuqi kishte. E ndjeva se po i vinte dhe shpresova se do ta derdhte jashtë vrimës, por ai u rras edhe më keq.
Kur mbaroi qëndroj edhe pak kohë mbi mua, pastaj e nxori dhe u ngit.
-Hë të pëlqeu?
Unë po shikoja me urrejtje, ndërsa po ngrihesha.
-Prit!- më tha. Pastaj iu drejtua “vëllait” : Qije dhe ti. Ai pa bërë fjalë u shtri mbi mua dhe e futi. Vrima e hapur nuk e ndjeu. Kari i tij lëvizte si në boshllëk, i rrethuar nga djegësira e përgjithshme që kishte pushtuar vrimën. “Vëllai” mori pantallonat e mija dhe nga xhepi i mbrapsëm nxori kuletën, e kontrollojë dhe mori 20 mijë lekët që kisha me vete.
-More mut, kur shkon të qish nuk e di se duhet të paguash. Pse me kaq para do që të bësh qejf? E hodhi kuletën dhe iku. Pasi mbarojë punë, u ngritëm. Me pakon e shamive të hundës, fillova të fshihesha, duke e mbështetur lehtë dorën mbi vrime. Letra doli me shenja gjaku, por për fat të mirë jo me hemorragji. Pasi u pash në pasqyrë, vura re se syri po fillonte të nxihej. Aty ishte një gazetë të cilën e bëra shuk dhe e laga. Ashtu të zbutur e vura në sy, se më kishin thënë se ishte ilaçi më i mirë kundër hematomave.
Kur po dilja as doja të shikoja nga personi që mbahej për student por ishte thjeshtë një mashtrues ordiner. Ai u përpoq të zbuste situatën duke justifikuar se “vëllai” ishte i papunë e kështu ndonjëherë i hipte inati dhe sillej si nuk duhej të sillej. Fale dhe mos u zemëro me të. Fundja ai ka një kar që të kënaq e kështu herë tjetër mund të merremi vesh...
-Të merremi vesh e për çfarë. Sa para duhet të paguaj. Po ti pse nuk më the se sa doje për tu qirë. Domethënë ti i gjetkërke klientët “vëllait” dhe “ai merret vesh” si sot.
-Por nuk u bë ndonjë hata e madhe. Fundja ti diçka do të paguaje për të bërë seks.
E pash gjithë inat. Këtë duhet të ma kishe thënë në fillim dhe unë vendosja në se doja ose jo. Kjo tjetra është mashtrim.
-Uroj që të mos më dalësh më përpara. Dhe u ktheva dhe ika , pa kthyer kokën mbrapa, duke dëshiruar ta harroja sa më parë kete Aventure.

Po kaloja i menduar në hapësirën e rrethuar me tela, përpara operës. Aty pranë, në të majtë, dikush ishte përkulur mbi një torbë të madhe plastike, dhe përpiqej që ta përmblidhte, pasi dorezat ishin shqyer nga pesha. U përpoq ta ngrinte, por torba i rrëshqiti përsëri dhe i ra në tokë pranë kutisë së zezë të një violine.
-A mund të të ndihmoj, e pyeta.
Ai ngriti kokën dhe vështrimi i tij më la pa frymë. Ishte një djalë brun me flokë që i lakoheshin mbi ballë dhe me një buzëqeshje që ravijëzohesh mbi buzët e tija magjepse. Dukej se ishte një nga studentët, që kish qenë për fund jave në shtëpi dhe që nëna ishte përpjekur ta furnizonte sa më mirë, deri në tripin tjetër. Ai më pa me buzëqeshje dhe si i turpëruar më tha se do ti rregullonte që t’i mbante vet. Por unë nuk e dëgjova., zgjata dorën dhe kapa violinën, për t’i dhënë atij rastin që të përmblidhte qesen me të dyja duart. Tek xhamia filloi të bjerë shi, dhe u strehuam tek dera. Djaloshi dukej mjaft i ri. E pyeta si quhej dhe më tha Leo. Në Lice je? Jo jam në vitin e dytë në Akademi. Dukesh i vogël pra. Kështu më thonë të gjithë, por s’jam aq i vogël sa dukem. Po e vështroja dhe sa më shumë e shihja aq më shumë më godiste në zemër.
-Shiu nuk duket të pushojë, prandaj më mirë të marrim një taksi,-dhe me gjithë kundërshtimet e tij, unë e thirra dhe pas pak ndodheshim duke lëvizur në bulevard. Ai së bashku me dy shokë kishin marrë me qira një apartament afër shkollës, që ishte mjaft komod për ta. Kur arritëm tek shtëpia, unë desha të kthehesha me taksinë, por ai me ftoi me shumë ëmbëlsi që të shkoja për një kafe në shtëpinë e tij dhe unë nuk rezistova dot.
Apartamenti ishte në katin e tretë dhe përbëhej nga një dhomë e një kuzhinë. Në dhomë flinin dy shokët ndërsa Leo preferonte kuzhinën se i vinte për dore që të gatuante kështu që ndodhej më pranë sajë.
U ula në divan, ndërsa Leo nxori nga çanta një kek dhe preu një copë. Pastaj vuri xhezven dyshe të kafes dhe ndezi një plitkë gazi. Ndërkohë po bisedonim për muzikën , shkollën dhe për mundësitë e punës në të ardhmen. Leo ëndërronte që kur të mbaronte të specializohej në ndonjë konservator të huaj, por për këtë duheshin para të cilat ai nuk i kishte.
-E po deri atëherë do të eci fati e ndoshta do të sigurosh ndonjë bursë, pastaj me një ton shakaje i them: apo nuk je dhe djalë i bukur... Leo e kapi fillin e mendimit dhe tha: Po mor po...Të gjithë mendjen tek unë e kanë.
-Unë po një herë.
-Ashtu? Atëherë nxirri parat...Qeshë që të dy
Pasi pimë kafen iu luta Leos t’i binte ndonjë pjese. Ai nuk ma prishi dhe mori violinën dhe me pyeti në se kisha ndonjë pjesë të preferuar dhe mua në atë çast më erdhi në mendje Rondoja Kapriçioze e Sen Sansit. Ai e dinte e filloi ta luaj. Muzika krijoi një atmosferë magjepse. Tingujt e melodisë më ngjallnin të rënqethura, megjithëse nuk po e kuptoja ende në së ishte muzika apo prania e Leos që ndikonte ashtu. Më dukej se po më merrej fryma, sytë me lotonin, e shikoja dhe mendoja se si Leo më kishte pushtuar të tërin. Shigjetat e amurit më kishin shpuar zemrën dhe mendjen. E ndjeja që isha i përthithur krejtësisht prej tij. E shikoja se vështrimet tona ishin ngulitur tek njëri-tjetri, sikur po haheshim me sy.
E ndjenja që më kishte pushtuar një dridhje të cilën nuk mundja ta frenoja. Më dukej sikur do të ngrihesha e do ta pushtoja, për ta mbuluar me qindra puthje. Më së fundi tingujt pushuan. Për disa çaste ra një heshtje varri.
-Çfarë ke kështu më pyeti Leo.
-Unë,asgjë...
Në të vërtetë më ishte ngritur keqas dhe kisha frikë se do më derdhej në të mbathura. Doja të vrapoja e të ikja sa më parë që aty. Kisha shumë frikë se mos gjëndja ime psikike të më nxiste për të bërë ndonjë marrëzi. U ngrita në këmbë dhe ishim kaq pranë njëri tjetrit. Ai si i ngrirë nuk kishte luajtur nga vendi. E ndjeja se edhe ai ishte i shqetësuar dhe merrte fryme me zor. Atëherë nuk durova por e pushtova duke e shtrënguar fortë. Atë bëri edhe ai. E ndjeja që pas meje ishte kryqëzuar violina me harkun dhe ne ashtu të puthitur po rrinim pa guxuar të flisnim. E ndjeva se si filloi t’i ngrihej, si një lajmërim se edhe ai nuk ishte indiferent. Më në fund unë fillova ti ulja duart poshtë duke i rrëshqitur mbi profilin e bukur të bythve, kurse ai lëvizi pak për të fërkuar karin e ngrehur pas meje. Nuk duroja më dhe mora kurajën të pyesja:
-Mund të të puth? Po aprovoi ai. Atëherë unë u shtriva në divan kurse Leo u shtri mbi mua duke lënë violinën dhe harkun në të dy anët tona, u shtri mbi mua e më puthi drejtë e në gojë. E shtrëngova dhe mbështeta buzët mbi të tijat. Ato u ngjeshën fort dhe u lëngëzuan. Ai po më zgjaste gjuhën të cilën unë fillova t’ia thithja. Kisha mbyllur sytë, sepse më dukej se ëndërroja dhe nuk doja që ajo të mbaronte.
Leo më ke robëruar keq. Je një djalë i mrekullueshëm. Më duket vetja sikur po çmendem...
_Mos ma thuaj se kështu jam edhe unë. Ke dëshirë ta bëjmë
-Si të duash ti.
Ai u ngrit dhe filluam të ndihmojmë njëri tjetrin për tu zhveshur. Ishte pak ftohët gjë që filloi të ndjehej, por çfarë rëndësie kishte kjo përballë kënaqësisë që na priste. Kur u zhvesh Leo dukej akoma më tundues. Format delikate të trupit dukeshin akoma më të hajtha. Kari i tij i ngritur e bënte akoma më simpatik. Nuk durova por u ula në gjunjë dhe fillova t’ia merrja në gojë. Nuk kishte ndonjë kar të madh kështu që thithej lehtë. E shikoja Leon që shkrihej fare. Era e këndshme e sapunit të banjës së një nate më parë nuk ishte zhdukur ende. I thash Leos të shtrihej me shpinë në divan dhe të thyente gjunjët. Më pëlqen shumë kur ia thith partnerit në gojë, ndërkohë që i fus gishtin në vrimën e lavdishme. Kjo e eksiton atë dhe njëherësh e përgatit për aktin e pallimit. Kur vrima u lirua dhe gishti futej lirisht atëherë e ktheva që të merrte pozicionin e duhur për t’ia futur. Në fillim me pak vështirësi por pastaj më lirshëm. Kari futej në vrimë ngadalë ngadalë. Të dhemb?- e pyeta. Pak, por vazhdo se do mësohem. Tani që ai ishte shtruar fillova ta palloja vençe, duke e futur me forcë deri në fund. Le filloi të ofshante dhe nuk e dija në se e kishte nga kënaqësia apo nga dhimbja. Por ai më inkurajonte që ta ija sa më fort. Kur mbarova kisha mbetur mbi të. Nuk doja të largohesha. Po të mundja do të rija mbi të gjithë ditën, por edhe pallimi kishte kufi. Leos iu derdh para meje. Unë vazhdova dhe pak. Kur u ngrita isha i drobitur. Leo më kishte thithur të gjithin fizikisht.
-Leo je një mrekulli. Jo vetëm i talentuar por edhe shume seksi. E pyeta në se kishte ndonjë peng dhe ai më tha se jo, atëherë u veshëm. Leo propozoi të pinim edhe një kafe tjetër sepse kafeja e dytë është më e këndëshme. Në të vërtet e kisha dashur një të tillë. E pyeta Leon se kur e kishte bërë për here të parë. Ai më pa drejtë e në sy në mënyrë pyetse. Kjo ishte hera e parë. Më fal Leo, më fal. Unë kurr nuk dua t’i prish djemtë i pari. Se si më duket, sikur i bëj fatkeq.
-Mos u mërzit. Isha unë ë dëshëroja. Kisha kaq kohë që e ëndërroja këtë rast dhe kur të pash më pëlqeve shumë dhe më shkoi mendja që ta bëja. Po ti nuk e deshe as ndihmën dhe as taksinë.
-Pse ç’prisnje ti të hidhesha në qafë dhe të thoja aman?
-Unë u ngrita. Ma paske punuar kështu.
-Mos e thuaj atë fjalë, unë të dashuroj.
-Si thua Leo, kur do të takohemi?
Sapo të gjejë rastin.
I dhashë nr e telefonit dhe emailin. Dhe ai u përgjigj që atë mbrëmje dhe që nga ajo ditë kontaktojmë shpesh bashkë dhe ai më pyet se kur do ta pimë kafen e dytë se në se e para është e mirë e dyta është akoma më e mirë...

E di që kur të lexoni letrën time do të shokoheni, do të më paragjykoni ndoshta edhe do të më urreni. Në fakt nuk po e shkruaj këtë letër për të shkaktuar këtë efekt te njerëzit. Do të më vinte shumë mirë sikur, qoftë dhe një lexues, ta kuptonte gjendjen time; por nuk dua të bëj si ata njerëz që shkojnë përballë priftit dhe thonë: “Falmë at, se kam mëkatuar!” Dhe, në fakt, unë kam mëkatuar, por në emër të dashurisë.
Unë jam një njeri i mallkuar nga Perëndia.Jam një djalë 24 vjeç, i apasionuar pas meshkujve. Prej kohësh unë kam zbuluar se jam homoseksual, por ngaqë jetoj në Shqipëri e di se është shumë e vështirë që të tjerët ta pranojnë këtë prirje perverse. Kësaj i shtohet arsyeja se përse dua të ruaj anonimatin. Megjithatë, është një arsye tjetër më e fortë se kjo, të cilën do ta kuptoni pasi ta keni lexuar me durim këtë histori. Tani dua të bëj një retrospektivë, të kthehem 9 vjet mbrapa.
Jam rritur me frymën e dashurisë në romanet që lexoja kur isha 15 vjeç. I përpija ato histori me shpejtësi skëterre dhe më pas ëndërroja se si do të ishte jeta ime, si do të ishte djali i ëndrrave të mia. Kisha krijuar shumë ide, shumica e të cilave qenë të gabuara, gjë që e kuptova kur hapa sytë dhe pashë që jeta e vërtetë ishte ndryshe. Në atë moshë, doja t’i përjetoja ato skenat e fuqishme të dashurisë, si nëpër filma dhe si nëpër faqet e librave.
Unë ëndërroja që dikush të më merrte me forcë, të më rrëmbente, të bënte dahuri me mua me netë të tëra. Por, më kot prisja, sepse këto netë nuk vinin. Pavarësisht se mbetesha një djalë pasionant, shumë patetik, brenda të cilit vlonte gjaku, që dridhesha pas çdo shikimi apo komplimenti që merrja nga një djalë, çdo ditë e më shumë po shkatërrohesha, po torturohesha, po çmendesha për të provuar dashurinë që ëndërroja. Aq shumë sa nuk përqendrohesha tek mësimet, bëja veprime të pakontrolluara, tregoja shenja nervozizmi, derisa një ditë prindrit më çuan tek një neuropsikiatër.Nuk isha i çmendur, por as vetë nuk e kuptoj pse pranova të shtrohesha në spital psikiatrik, të rrija e të bisedoja me të çmendurit e kësaj bote.
Atje fillova të mësohesha me atë stil jete. Nisa të jetoja monotoninë e ditës duke e pranuar si diçka normale. Megjithëse nuk zgjati më shumë se dy muaj. Atje ndihesha i ndrydhur, hapësira ishte shumë e kufizuar, ndërsa unë kërkoja liri, ndihesha si i burgosur dhe, aq më tepër, ilaçet më shkatërruan.
U ktheva në shtepinë time.Muajt, vitet kalonin dhe unë, përlotur, rendja si i marrë për pakëz dashuri.Disa njerëz thonë se Zoti ekziston, por për mua kjo është një gënjeshtër e mallkuar. Zoti ekziston, por nuk ka aq fuqi sa t’i rregullojë gjërat në mënyrë të drejtë. Zoti nuk është për të gjithë.
Vera e vitit 2003 nisi me surpriza për mua.
Kisha vendosur t’i kaloja pushimet e verës te xhaxhai, në fshat. Shtëpia e xhaxhait ishte e veçuar nga shtëpitë e tjera dhe ishte larg qendrës së fshatit.Po lexoja një libër me poezi, kur papritur u hap dera dhe një rreze e fortë drite depërtoi e m’i verboi sytë. Por, kur u përqendrova më mirë, pashë që në mes të asaj rrezeje të ngrohtë e shumëngjyrëshe qëndronte një djalë i ri, që me bukurinë e tij të verbonte më shumë se rrezja.
Ai erdhi drejt meje me hapa aq të lehtë, sa dukej sikur fluturonte. Më kërkoi ndihmë.Ishte plagosur.E pashë që ishte i rraskapitur, i pafuqishëm, ishte i enjtur dhe i mpirë krejt…Unë dhe nusja e xhaxhait i qëndruam pranë dhe i mjekuam plagët e shkaktuara që dukeshin sikur i kishte nga ecja nëpër gurë e ferra.Mbeta i mahnitur nga pamja e tij. Kishte një fytyrë të ëmbël, dy sytë e tij ishin si një livadh i gjelbëruar, flokët e tij ia kishin vjedhur ngjyrën grurit, kishte një zë miqësor dhe një buzëqeshje të çiltër.Me pak fjalë, trupi i tij ishte një mrekulli.Ai u ngrit pak me vështirësi dhe vështrimet tona u përplasen dhe depërtuan në thellësi të zemrave të të dyve.Po përjetoja një emocion të bukur dashurie.Po më dukej sikur po jetoja në një botë tjetër.Zemra ime digjej nga deshira për të.Ai e kuptoi nga veprimet e mia që unë ndjeja diçka për të.I gjithë trupi më përvëlonte dhe doja që ta përqafoja fort, por u përmbajta.Ndihesha mirë kur isha pranë tij. Doja ta pyesja se çfarë i kishte ndodhur, por isha aq i lumtur për ato pak momente, sa nuk guxoja t’i prishja.
Pak ditë kaluan dhe ai u shërua. Kur mora vesh se ai do të largohej e do të shkonte te familja e tij, ndjeva një ndjenjë të rëndë në kraharor. Në një moment ai e kuptoi, u afrua dhe më pyeti se çfarë kisha.Mblodha të gjitha forcat e mia, mora guximin dhe i tregova gjithçka për jetën time, për ëndrrat, deshirat…pa marrë parasysh se si do të reagonte ai. Çuditërisht ai më falenderoi dhe, për të ma shpërblyer atë që kisha bërë unë për të kur ishte i plagosur, më tha: “Je gati ta provosh dashurinë me mua, dashurinë që ke ëndërruar? Por të lutëm mos më kërko që të të dashuroj.” Ishte një situatë absurde, por shumë joshëse.
Atë ditë u konsumua marrëdhënia jonë e parë.Ishte e fuqishme, e plotë, shpërthyese…Asnjëherë nuk isha ndjerë ashtu.U ndjeva plot jetë dhe besim. E di që do të mendoni që mund të jem i çmendur, i shthurur, apo ku e di unë se çfarë, por nuk është kështu. Jam thjesht një djalë me fat që arriti të provonte dashurinë që ëndërronte.
Vera po mbaronte dhe unë duhet të ikja nga xhaxhai, nga ai fshat që mora një kujtim të brishtë e të ëmbël dhe e ruaja me kujdes në zemrën time.
U ktheva në shtepi. Filloi shkolla dhe në atë kohë unë studjoja në universitet për Gjuhë- Letërsi, në Tiranë.Ndihesha euforik, i lumtur për faktin se edhe ai jetonte në Tiranë.
Sigurisht që pasuan shumë takime të tjera dhe e dija që ishte një gjendje që nuk do të mund të shkonte asgjëkundi, por, nga ana tjetër, ndihesha shumë mirë, i deshiruar, nuk doja që të mbaronte kurrë.Çfarë kërkoja më tepër? Kisha dy prindër të mrekullueshëm , një motër që më donte e më kuptonte, kisha një njeri pranë meje që më bënte të lumtur dhe isha në gjendje të shkëlqyer ekonomike.
Në ditët që pasuan, vazhduam të rrinim bashkë.Ia kalonim shumë mirë me njëri-tjetrin, kuptoheshim. Më buronte një gëzim brenda vetes, një ndjenjë e ëmbël dhe e ngrohtë si pranvera.
E dashuroja, isha marrosur pas tij. Nuk ngopesha duke e shikuar dhe dëgjuar, nuk ngopesha duke e puthur dhe përqafuar, nuk ngopesha duke i thënë “të dua”. Me pak fjalë, isha i pangopur dhe ai m’i jepte të gjitha pak e nga pak. Më jepte dashuri, kënaqësi, përkujdesje…Ndonjëherë më dukej se edhe ai ndjente të njëjtën gjë si unë, por i përsërisja vetes se kjo gjë ishte e pamundur, nuk mund të ndodhte tek ai.Fakti i të qënit homoseksual më bënte ndonjëherë të ndihesha i vëzhguar nën presionin e publikut, që më bënte shumë të ashpër. Ndonëse ndryshoja nga të tjerët, unë nuk mund t’ja kapja dorën njeriut që doja në publik, nuk mund t’ia prezantoja atë familjes apo shoqërisë sime. Unë nuk mund ta shprehja dashurinë time hapur. Ndryshe do të humbisja të gjitha gjërat, madje edhe deshirën për të jetuar.
Pranvera e vitit 2004 nisi me probleme. Unë gjithmonë jam munduar të krijoj situata të bukura mes nesh, që të mos e lija zjarrin të shuhej, por e ndjeja se nga ana e tij nuk ndodhte e njëjta gjë.
Ai nisi të më fliste e të sillej ftohtë me mua. Kjo situatë më bëri të dyshoja se i dashuri im më tradhëtonte dhe vendosa ta zbuloja deri në fund çfarë po ndodhte me të. Kur takoheshim ai hidhte parfumet e tij më të mira, vishej me kujdes, si me qëllimin e caktuar për t’i bërë përshtypje dikujt.
Një ditë, ndërsa e pashë që dilte nga shtëpia e tij, vendosa ta ndiqja dhe pashë se ai po ecte sipas një itinerari të çuditshëm. Shkoi në një lokal të humbur të qytetit, qëndroi aty me orë të tëra dhe pastaj u nis për në shtëpi. Nuk dija çfarë të mendoja, megjithatë kasha vendosur t’i shkoja kësaj historie në fund.
Një ditë, ndërsa po bisedoja, e pyeta: “ Po më tradhëton?” U kthye nga unë me qetësinë më të madhe dhe më tha se habitej se si më shkonin ndërmend gjëra të tilla. I thashë se prej kohësh nuk e kuptoja se çfarë po ndodhte mes nesh dhe se duhet të ma vërtetonte se nuk më tradhëtonte me dikë tjetër.“ Atëherë duhet të ma vërtetosh ti që të tradhëtoj,”- më tha dhe u largua i zemëruar.
Sërish e ndoqa.Këtë herë e kapa në një motel.U fut vetëm. Gjatë orëve që e prita jashtë, në atë vend u futen vetëm çifte. Asnjë femër e vetme.Ai doli sërish i vetëm, hipi në makinën e tij dhe u largua.Isha i dëshpëruar dhe nuk po arrija të kuptoja asgjë.Fola me rojën e motelit, I cili më tha se ai vinte shpesh këtu, por nuk mund të më thoshte asgjë tjetër.I dashuri im e paguante shumë mirë vetëm për këtë, që të mos hapte gojë për personin me të cilin takohej.
Kisha lënë pasdore veten time, shoqërinë, shkollën.I lija orët e mësimit vetëm për ta ndjekur. Ndjeja një inat brenda meje. Kisha nevojë të dija se me kë më tradhëtonte ai. Tashmë ky ishte bërë qëllimi i ditës sime. Isha kthyer në një dedektiv i të dashurit tim. Isha bërë si hija e tij.E ndiqja ngado, por në motel asnjëherë nuk e pashë të shoqëruar.Gjithnjë vetëm shkonte dhe vetëm dilte.
Kur e takova një ditë u mundova ta zbusja situatën.Iu përgjërova të më thoshte të vërtetën se po torturohesha. Ai më mori dorën dhe më tha se nuk duhet të shqetësohesha për këto gjëra. Kur i fola për ndjekjet e mia, për faktin që e kisha parë në motel, ai u bë keq.Më tha se nuk kisha vepruar mirë, se isha treguar i ulët me sjelljen time, se kisha rënë shumë poshtë duke e ndjekur, duke kapur shokët e tij të ngushtë dhe se kjo sjellje do të më lëndonte shumë.Ai akoma nuk e kuptonte se isha në gjendje të dëshpëruar, se e ndjeja që kjo dashuri po shpërbëhej në copa e thërrime, se e ndjeja që bota ime shpirtërore po përmbysej trishtueshëm dhe unë nuk mund të bëja asgjë. Në atë kohë mendoja se më e keqja më kishte ndodhur. Ajo që zbulova më pas më bëri të mendoj se do të kisha qënë shumë me fat sikur i dashuri im të më kishte tradhëtuar me një vajzë, sesa me një djalë (gay). Në atë kohë më vinte keq për veten time. Isha kthyer në një njeri i mjerë, i vetmuar, që kishte lënë pasdore gjithçka për të zbuluar të fshehtën e të dashurit të tij.E ndiqja nëpër hotele, lokale, restorante dhe kudo ku ai shkonte, por asgjë. Çdo veprim i imi ishte një përpjekje e dëshpëruar për të rikthyer të dashurin tim, por më vonë e kuptova që ishte e pamundur.
Në njërën nga këto ditë, ndërsa vazhdoja ecje-jaket e mia, lart e poshtë në kërkim të një fakti apo të vërtete, pashë të dashurin tim. Ai u përpoq të më shmangte, por unë nxitova për ta takuar. I mora dorën dhe ia shtërngova fort. Nisa të qaja.“Më ndihmo - i thashë – më ndihmo të kuptoj, të kaloj këtë situatë, të qetësohem, se unë të dua.Çfarë po ndodh me ty?”Ai më pa i shqetësuar dhe për herë të parë e kuptoi gjendjen në të cilën isha.Më përqafoi dhe më tha se unë nuk kisha faj se disa gjëra ndodhin në jetë dhe nuk mund t’I kundërshtosh dot. “Çfarëdo që të ndodhë, unë të dua të mirën ,”- më tha.”Atëherë, nëse më do, përse ma bën këtë?” - e pyeta. Ai më shtërngoi sërish fort dhe pastaj më ftoi për një kafe, pasi duhet të më thoshte diçka me shumë rëndësi. Kisha frikë nga ajo që ai do të thoshte, sepse kisha një parandjenjë që ai ishte prologu i shkatërrimit tonë.
Aty nisi të më tregonte se ishte i dashuruar me dikë tjetër dhe kjo e bënte të vuante shumë. “Unë e di që nuk kam të ardhme me atë njeri - më tha – por edhe lidhjen me ty nuk do ta prish. Mjafton që ti ta kuptosh dhe ta pranosh situatën.”Ishte aq e thjeshtë e thënë nga goja e tij, por unë në ato momente mund të shembesha i tëri. Kërkova të ma prezantonte atë djalë, por ai nuk pranoi dhe unë nuk e njoha kurrë atë djalë, që ishte bërë një urë pengese për mua.Nuk dija si të veproja, çfarë të mendoja.I dashuri im donte një djalë tjetër dhe kjo ishte diçka që duhet ta pranoja. E rëndësishme ishte se çfarë do të ndodhte me ne të dy më pas. Ndoshta çdo gjë mund të pranoja, por jo të jetoja në hipokrizi.
Ditët në vazhdim ishin të tmerrshme, vetëm në heshtje. Më në fund nisa të përballesha me faktin se çdo ditë po e humbisja gjithmonë e më shumë të dashurin tim. U mbylla në vetvete, isha bërë me fiksime, isha çmendur, aq sa për një çast mendova se do të përfundoja sërish në atë spital të mallkuar. Unë atij i fala paratë, që ai të punonte pa strese, i fala gjithë dashurinë dhe trupin tim, i mjekova plagët e këmbës së plagosur me puthjet e mia dhe ai u tregua mosmirënjohës, hipokrit…më zhgënjeu, më tradhëtoi njeriu që doja më shumë në këtë botë dhe që i kisha besuar shpirtin tim. Nuk ka gjë më të trishtuar sesa të të marrin njeriun e ëndrrave të tua. Jo, jo kjo nuk është e drejtë. Nuk e pranoja dot se ai i përkiste dikujt tjetër dhe jo mua. Ai ishte i imi, i askujt tjetër, por veç i imi.E doja të gjithin për vete.
Vendosa t’i vija kapak kësaj torture.E vetmja mënyrë që ai të mos i përkiste askujt, ishte ta vrisja.I përsërisja vetes se kjo që mendoja ishte një çmenduri dhe doja ta kaloja këtë mendim, por nuk mundesha. Dashuria ime për atë po i kalonte kufijtë, po merrte përmasa universale dhe tashmë e kisha menduar në mënyrë të përsosur se si do ta realizoja “hakmarrjen” time. Planifikova një vrasje “të bukur” e të thjeshtë. Ta helmoja. E pse jo? A ka gjë më të natyrshme se vdekja?Jo, nuk ka. Vuajta shumë për ta gjetur atë ilaç helmues që do t’i jepte fund anktheve të mia.
Kisha menduar që gjithçka të bëhej në shtëpinë e xhaxhait tim në fshat. Xhaxhai im kishte disa muaj që emigronte në Itali bashkë me familjen.
E mora në telefon dhe i kërkova një takim.Të nesërmen pasdite u takuam. “Meqë jetët tona do të ndahen, dua të të jap “dhuratën” time, por duhet të vish me mua diku tjetër,” – i thashë. E kuptova që atij nuk i pëlqeu ideja e surprizës. Nuk pranoi , por insistimi im ishte kaq xhentil, sa ai u bind. E mora për dore dhe hipëm në taksi. Arritëm në fshat.Unë kisha zbukuruar krevatin dhe çdo gjë tjetër në dhomë. “Kam një jetë që jam i dashuruar me ty - i thashë – ndaj nuk mund të ma mohosh këtë cast. Pastaj mund të jesh burri i lumtur me njeriun që do. Askush dhe asgjë nuk do të të pengojë, por më parë duhet të bëjmë dashuri bashkë për here të fundit.” Nisa t’i puthja duart.
Atë natë konsumuam marrëdhënien tonë të fundit, e cila ishte më pasionante se kurrë, si në romanet ekzaltuese që lexoja.E ndjeja veten si një kafshë që e kishin çliruar nga zinxhirët. E si mund ta dinte ai që ëmbëlsia e kënaqësisë do të kthehej në helm vdekjeprurës?! Nuk kishte se si ta dinte. Por unë e dija se tani do ta humbisja përgjithmonë dhe më dhimbte shpirti kur e mendoja këtë.
E kam të vështirë t’i shkruaj këto rreshta, por kam vendosur t’jua tregoj juve të gjithë këtë histori, pasi periudha më e hidhur do të ishte ajo e vrasjes.
I dhashë të pinte një birrë dhe më pas i bëra një kafe të ëmbël, ku aty i hodha helmin.Nuk folëm fare.I dhashë një buzëqeshje të ëmbël djallëzore dhe po e vështroja gjatë.Doja ta fotografoja fytyrën e tij të bukur në mendjen time që ta kujtoja gjithnjë. Ai mori filxhanin e vdekjes dhe e kuptova që ishte me dy mendje për ta pirë atë kafe të shkretë. Megjithatë e piu.
Kaluan pak minuta dhe u shqetësova.Mendova se plani im dështoi, meqë ilaçi s’po e bënte efektin.Dhe në një çast ai ndjeu dhimbjen në stomak e më pas në veshka.Ai kuptoi gjithçka dhe më tërhoqi pas vetes. O Zot i madh! O Zot! Atij dhimbjet iu shtuan. Doja të shkëputesha prej tij, por ai s’ma lëshonte krahun për kiamet. M’u duk sikur vdekja e tij do të më merrte dhe mua. E çuditshme, megjithëse kishte dhimbje, ai kishte ende forca të më vriste. M’u hodh sipër, u bë si bishë e tërbuar nga dhimbjet dhe më futi duart në grykë.Dhe unë, për t’u vetëmbrojtur, nisa ta qëlloja.E godisja me të njëjtën forcë me të cilën e dashuroja. E ndërsa ai po më mbyste më thoshte: “Përse e bëre? Përse?Të urrej!”Ndërsa unë, me zë të mekur, ia ktheva: “ sepse ti je veç i imi, sepse unë të dua. Vdis o i mallkuar! Pse nuk po vdes?” Ndjeva duart e tij që iu shteruan forcat. E pashë që u skuq në fytyrë dhe nisi të përpëlitej, të rënkonte e, ndërsa jepte shpirt, më kërkonte ta shpëtoja, të mos vdiste.Por s’mund të bëja asgjë tashmë e keqja kishte ndodhur.Dhe ai vdiq… vdiq në krahët e mi. Ishte një vrasje e stimuluar nga xhelozia e çmendur.
Isha i lodhur i dërrmuar, dridhesha i tëri dhe nisa të qaja.Por e mblodha veten se më duhet të bëja pjesën tjetër të planit.Duhet ta varrosja.Sigurisht që e kisha hapur gropën një ditë më parë, aty pranë pemës me fiq, që ta varrosja lehtësisht.E mora trupin e tij zvarrë, i dhashë puthjen e lamtumirës dhe e varrosa me duart e mia. Në ato momente një pjesë e imja u varros dhe u ndjeva si një njeri që i kishin shkulur zemrën. Sigurisht askush nuk e di varrin e tij, askush nuk di gjë për të, as familja e tij.
Çdo të diel, në perëndim të diellit, shkoj te varri i tij dhe qaj.Lotët i rreshtoj varg, i fshij me shaminë e dhimbjes dhe më pas e ngushëlloj veten duke këputur një lule.
Kam nevojë për një njeri që ta konsideroj si mikun tim dhe shpresoj të gjej një njeri me shpirt të pastër që të më dojë, të më vlerësojë dhe jo të më gjykojë.E kaluara e hidhur më ndjek kudo dhe s’më le të jetoj i qetë.Dhe, megjithëse kam shumë guxim, kam dhe shumë, shumë frikë nga ajo që më pret.
Mos më paragjykoni! Të gjithë njerëzit gabojnë dhe gjëja më e mirë është të dinë të falin, se për të na gjykuar e ka të drejtën vetëm Ai që na krijoi.
Tashmë ka kaluar një vit e gjysmë nga vdekja e tij dhe zëri i ndërgjegjës më thotë se të gjithë kanë të drejtë ta dinë të vërtetën për këtë mëkat të rëndë që bëra, por kësaj i thonë të vetësakrifikohesh, pasi do të isha privuar nga liria, që, siç thotë Migel Servantes: “Liria është shumë e shtrenjtë për njeriun. Të gjitha thesaret që fshihen në gjirin e Tokës dhe në thellësinë e detit nuk mund të krahasohen me të.” Do të kisha probleme nëse do të flisja. Ndoshta do të mund të hesht deri në fund të jetës time. Ndoshta…
Me respekt ju përshëndet
“Kalorësi i çmendur”

(Histori e botuar te gazeta “Paloma” me 29 dhjetor 2005.)

Shenim i autorit: "Do te ishte mire sikur kjo histori e bazuar ne nje ngjarje reale te behej nje film nje dite, ndodhta ne aktor kryesor Nik Xhelaj. Jepni opinionin tuaj te nderuar lexues."

Në Berat nuk kisha qenë ndonjëherë, prandaj isha kureshtar që ta njihja atë qytet që të pushtonte me lashtësinë e tij. Megjithëse kisha mjaft punë për të kontrolluar monumentet historike, por me këtë rast bëja edhe një vizitë të këndshme sa në një anë në tjetrën. Kisha lexuar një libër të Murat Çelepisë, kronikanit të madh osman, i cili e konsideronte këtë qytet si një nga më të zhvilluarit në kohën e tij, në të cilin dhjetëra poetë recitonin veprat e tyre buzë Osumit përpara shumë dëgjuesve, që bënin tifozllëk për njërin apo për tjetrin. Çelepia thoshte se ne Berat ka 250 vende qejfi, ishte fjala për pijetore, kishte shumë zanatçinj të mirë të cilët ia mësonin zanatin çirakëve, të cilët në se donin të përfitonin sa më shumë nga zanati, duhet të kalonin “poshtë tryezës së ustait”... Dhe me sa duket këtë e bënin shume djemë, për tu bërë zanatçinj të mirë. Këto njiheshin me emrin turqisht Dylberë.
Pasi kaluan disa ditë fillova të mërzitesha dhe mendova të bëja ik e jake duke u kthyer herë pas here në Tiranë. Por ja që ndodhi një e papritur. Vapa e madhe kishte bërë që të shteronte uji lumit, për t’ia lënë vendin një zone rëre në të cilin djemtë luanin futboll. Kisha një copë herë që po shihja trupat e tyre të zhveshur, ndër të cilët njëri më bëri përshtypje. Nuk ishte fort i gjatë, por kishte trup të lidhur sportisti. Ndeshja shkoi për keq se u bë një gol, të cilën pala tjetër se pranonte dhe me që më panë që po i shikoja erdhën të më bënin gjykatës të pa anshëm. Por se dinin që kishin zgjedhur personin më të anshëm, se unë i dhashë të drejtë skuadrës së djaloshit që më kishte bërë përshtypje. Përsëri grindje dhe loja u prish. Djaloshi që përmenda u afrua tek rrobat që kishin lënë dhe u vesh. Atëherë e pyeta si e quanin dhe ai më tha: Sokrat.
Emër filozofi, i themë... Po, po pranoi ai.
Unë po buzëqeshja. A e di se Sokratin e kanë dënuar me helmim, se e akuzuan se po prishte moralin e të rinjve Athinas... Ai po dëgjonte me interes.
E përse kështu?
Sepse bënte seks me djemtë...
Po më çudisni ... Me sa di unë grekrit e vjetër se kishin për gjë ta bënin me djemtë që punonin për ta, ose me skllevërit e tyre.
Po ja që me Sokratin ka ndodhur ndryshe.
Ndërsa bënim fjalë kaluam urën dhe unë i propozova të pinim një kafe në lokalin më të afërt. Diku aty ngrihej dhe një xhami e bukur, që i ka shpëtuar shembjes e cila quhet xhamia e dylberëve. U hap biseda në se ishin myslimanët apo të krishteret që shkonin më shumë?
Me sa duket qofshin mysliman apo të krishterë mund të gjesh djem që provojnë kënaqësi të ndaluara, - i dha fund diskutimit Sokrati.
Po ti ç’mendon për këtë?
Secili ka të drejtë të veprojë si i pëlqen, tha Sokrati duke ndërruar bisedë.- Po ti përse ke ardhur këtu?
Unë i tregova që kisha ardhur me shërbim dhe do qëndroja disa kohë, por po mërzitesha se isha vetëm dhe nuk njihja njeri.
Nuk është e vështirë të gjesh miq. Beratasit janë shumë të shoqërueshëm. Ja ne u bëmë shpejt miq...
Kështu të shpresojmë se do të takohemi mbrëmjeve për të shkuar në ndonjë vend për të bërë muhabet e për të pirë ndonjë kupë...
Sokrati po më tregonte se do të vinte në universitet, por nuk e dinte në cilën degë do ta vinin. Me që ai kishte mesatare të mirë pretendonte për mjekësi, por nuk ishte i sigurte se nganjëherë këto janë edhe punë “miqsh”... Kur të kthehem në Tiranë ndoshta të ndihmoj edhe unë... Uroj që të kesh miq me peshë e të më ndihmosh vërtetë.
Kur u ndamë u përshëndoshëm si miq të vjetër.
Në drekë, pas buke zakonisht shtrihesha për të lexuar dhe mundësisht për të bërë një gjumë të shkurtër. Edhe at ditë isha shtrirë dhe po më kapsalliste gjumi, kur dëgjoj një trokitje tek dera. Hyr! –i thash, por u kujtova që dera ishte e mbyllur . Unë isha vetëm në të mbathura, vesha pantallonat dhe pa u mbërthyer, shkova tek dera dhe pyeta dhe mora vesh se ishte Sokrati. I hapa derën dhe ai hyri. Më fal , më tha se të shqetësova. S’ka gjë se edhe unë s’po kisha çfarë të bëja. kërkova ndjesë se isha i zhveshur, por ai më tha se s’kishte rendësi, se të gjithë atë bënin nga vapa. Edhe ai ishte i veshur me një kanotiere dhe një palë pantallona të shkurtëra të holla që ngjasojnë më shumë me brekët.
Shtriu, më tha Sokrati dhe mos e prish qetësinë për mua. Dhe unë u shtriva , kurse ai tërhoqi karrigen dhe u afrua krevatit. Filluam të flasim por sikur s’po na ecte muhabeti. Vura re një ndrojtje si në veten time ashtu edhe tek Sokrati se më dukej që biseda nuk po na ecte. Ndoshta duheshim vënë në pozita më të barabarta.
Pse nuk vjen e shtrihesh këtu pranë meje ,- i them.
Ai, sikur këtë të kishte pritur, zuri vend menjëherë pranë meje. Për mua ishte çdo gjë e qartë. Fytyra e tij e këndshme ishte kaq pranë meje, sa ndjeja frymën e tij të më godiste në faqe. Po shikoheshim sy në sy, sikur donim të provonim se kush ishte më i guximshëm që të vepronte i pari. Unë shtriva këmbën që të takoja kofshën e tij dhe aty ndjeva karin e tij të ngrehur. Ai u tërhoq pak si i turpëruar, por unë nuk e lash: Përse bën sikur s’të pëlqen, deri sa të është bërë dru...
Ai më hodhi dorën mbi mua dhe më hipi sipër , duke mbështetur pallën e tij mbi mua. Filluam të puthemi, duke u fërkuar që ta ndjenim sa më mirë karin e njëri tjetrit.
Pastaj Sokrati hoqi të mbathurat e tij dhe më ndihmojë që edhe unë të hiqja të mijat. Ai u afrua , më puthi dhe më tha se i pëlqeja shumë. Edhe ti më pëlqen shumë se ke një trup të shkëlqyer sportisti. Pasi u fërkuam për një copë here, e pyeta se si kishte dëshirë ta bënim dhe ai më tha se kishte dëshirë të më qinte. Kanë thënë, se në se do të afrosh një djalë që se njeh mirë, atëherë plotësoja dëshirën dhe jepja ti i pari. Ai kishte qejf që të më ngrinte këmbët mbi supe dhe ashtu ta bënte. Unë i ngrita këmbët dhe po i mbaja me dorë, ndërsa ai krejtësisht i lirë,pështymosi pallën e tij dhe e afroi tek vrima. Ai kishte një kar relativisht të hollë dhe të gjatë. Nga që s’po i durohej e shtyri brenda, gjë që bëri ta ndjeja dhimbjen, por sidoqoftë e durova. Ai u shty deri në fund dhe pasi priti pak, filloi të palloi. Ai e fuste dhe e nxirrte deri jashtë e pastaj e fuste përsëri me forcë. Edhe unë kisha filluar të mësohesha dhe po më pushtonte kënaqësia. Sokrati e fuste dhe shtyheshe të arrinte buzët e mija. Ky pozicion më lodhte, por doja të mos i mohoja kënaqësinë mikut të ri.
Kur po i vinte më pyeti në se doja të ma derdhte brenda dhe unë i thash jo. Atëherë ai e nxori dhe fara shkoi deri në mur nga presioni i madh që kishte.
Pasi u qetësuam atëherë fillova ta puth , për t’i kujtuar se isha edhe unë që kërkoja kënaqësinë time. Ai filloi të më thotë se ishte i lodhur dhe mund ta bënim një ditë tjetër. Unë nuk e ngava shumë. Mendova se mund ta kishte për herë të parë prandaj bënte naze.
Zbritëm poshtë në lokal dhe pimë nga një kafe. Bëmë biseda të ndryshme por pa e përmendur se çfarë ndodhi. Kur u ndamë ai më tha nën zë : më kënaqe...
Atë mbrëmje nuk u takuam. Kjo më mërziti, sepse mbeta vetëm e pa shoqëri. Vendosa të kthehem në hotel e të lexoja. Tek hyrja e hotelit ishte një djalë i ri, i cili kur më pa më doli përpara, duke më thënë se e kishte dërguar Sokrati. Në fillim u nervozova, sepse nuk doja që ai të bisedonte me gjithë Beratin, por u qetsova kur pash se sa djalë i bukur ishte ai.
Si të quajnë?- i them.
Tom...
Shkuam në lokal dhe porositëm nga një kafe dhe nga një pastë. Nuk disa si ta hapja muhabetin dhe pastaj i them: Ç’të tha Sokrati dhe përse të dërgoi?
Ai sikur po përdridhej për tu përgjigjur, pastaj më tha se me Sokratin ishin shumë shokë dhe ai i tregonte të gjitha sekretet e tij. Kështu më tha se po të duash ti mund të rrinim pak bashkë... Si të pëlqen ? –i them. Të dyja por më shumë pass.
Mirë! -i them. Le ta provojmë. Pas pak pagova dhe hipëm lartë.
Sapo u futëm në dhomë Tomi më tha që të mos e ndez dritën. Me gjithë se shtëpitë janë larg, përsëri që të ruhesh nuk është keq.
Kur u zhveshëm u afruam tek krevati. Më tha të ulesha, nd[rsa ai u ul n[ gjunj[ dhe u afrua tek kari im dhe filloi ta lëpijë. Kkjo gjë I jipte duket shumë kënaqësi sepse here e bënte ngadalë dhe here me shpejtësi. Pastaj e mori në gojë e filloi ta thithte sa më thellë. Pastaj u ngrit dhe mu ul në prehër Unë e tërhoqa që kari i ngrehur t’i fërkohej në vrimë. Me gishtin diftues eksploroja vrimën e tij, duke tentuar ta fusja, për të lehtësuar hapjen. Ai më hodhi duart në qafë dhe mbështeti faqen tek e imja dhe më thotë:çfarë mrrekullije. Çfarë kënaqësie që jemi bashkë...
Mos e thuaj këtë, se unë nuk jam gjë...
Sikur ta dije se sa më pëlqen nuk do ta thoje këtë. Mrekullija je ti i them...ai më shtërngoj me duart që më kishte rrethuar.
A mund të rri sonte me ty? Unë e kam bërë vetëm me Sokratin dhe mendoja se nuk do të kisha nevojë për dikë tjetër. Por ja që dole ti dhe më trondite zemrën time të njomë.
Pse nuk kishe gjetur ndonjë tjetër këtu?
Mund të gjeja, por qyteti është i vogël e plot thashetheme.
Mirë Tom, mund të fillojmë. Si dëshëron ta bëjmë?
Fillo ti, si të kesh qejf...
I thash të ulej në gjunjë që t’i hapej vrima mirë e pastaj, duke e lyer mirë me pështymë fillova ta shtyja ngadalë.
Fute më shpejt!- më thotë.
Mos të të dhembi? S’ka gjë se ashtu më pëlqen. Atëherë e shtyva dhe e gjithë palla iu fut deri në rrëzë.
Oh! Ofshani Tomi. Çfarë kënaqësie...
Ja që ka djem që i pëlqen dhimbja. Po të kisha një kar më të madh ç’do bëhej. Por unë vazhdova qejfin tim. Fillova ta tërheq nga vetja dhe ta palloje bukur e mirë. Ai shtyhej edhe vet që ti futej sa më shumë e sa më thellë. Kështu po kalonim çaste kënaqësie të përbashkët të shkallës sipërore. Në një çast ai kërkoi t’ia fusja duke ia ngritur këmbët dhe kështu kaluam në një figurë tjetër. Pastaj provuam një qirje anësore, ku me një dorë ia mbaja këmbën lart, ndërkohë që kari ishte brenda dhe po e pompoja shtruar. E bëmë edhe në këmbë e të tjera. Kjo në saje të asaj që mua më derdhet me vonesë dhe të asaj që ai ndenji gjithë natën aty.
Kur më së fundi u qetësuam e pyeta: Po Sokratin e ke qire?
Shiko: Sokrati bën naze por mjafton që të ngulësh pak këmbë që ti provosh të gjitha. Nuk di përse ti i paske mbetur në mendje që pranojë ta bëj me ty, bile të më dërgoi edhe mua që të të provoja.
Sa keq që kur të iki nga Berati,nuk do kemi rast ta bëjmë më.
Pse thua kështu. Unë kam mesataren emirë dhe do të vijë me siguri në universitet dhe atëherë mjafton të kemi vend që të kënaqemi pafundësisht duke e bërë treshe së bashku me Sokratin...

Kisha kohë pa dëgjuar për Kiçon, shokun tim të fakultetit. Ishim shokë të ngushtë . ai vinte shpesh tek unë me që familjen e kishte në një qytet tjetër. Ishim mësuar të flinim bashkë dhe një natë I propozova. Kisha frike se mos nxehesh dhe do të merrte fund miqësia jonë, por ai pranoi menjëherë, por me kushtin që ai do të ishte aktiv dhe nuk do të kishim ndërrim vendesh. Vitet e shkollës mbaruan dhe ai u kthye në qytetin e tij. Shumë shpejt u martua dhe miqësia jonë mori fund. Kështu u ndamë dhe kisha kohë që nuk kisha dëgjuar për të. Kur, ja një ditë marrë një mesazh në face book ku më fliste shumë miqësisht dhe më pyeste se ku kisha humbur etj. Kështu filluam të ndërronim mesazhe herë pas here dhe më dukej që kishim mbetur miq. Ai kishte një vajzë dhe një djalë, kurse unë kisha mbetur beqar. Vajza ishte e fejuar dhe së shpejti do të martohej, kurse djali ishte në universitet. Bile kur dasma u afrua ai më ftoi që t’i shkoja, bile theksoi se do ti vinte keq po ta refuzoja ftesën e tij. Edhe mua mu mbush mendja dhe një ditë para dasmës u nisa. Dola tek stacioni i mikrobusëve. Aty gjeta një gati në të nisur, por ishin dy vende bosh. Pas pak erdhi një djalë, kurse i fundit nuk po vinte. Pas 30 minuta pritje dhe kur filloi të errësohej, pasagjerët filluan të protestojnë se po na zinte nata dhe kishim goxha rrugë për të bërë.
Kur u nisëm, një rrymë e ftohët ajri na përfshiu ne te rreshtit të fundit. Dritarja nuk mbyllej mirë dhe krijonte atë rrymë ajri. Me perden e mbyllëm si mundëm dhe pastaj u mblodhëm në qoshen time që të ishim në ngrohët. Djali ishte mjaft i këndshëm, por kishim një diferencë moshe nja 25 vjet dhe nuk mendoja se do na ecte muhabeti. Megjithatë ai përgjigjej me shumë mirësjellje për të gjitha pyetjet. Kur e pyeta në se kishte ndonjë dashnore, ai qeshi dhe mbështeti dorën mbi kofshën time.
Ende jo,-më tha. Dora kishte mbetur aty mbi kofshë dhe kjo bëri që të më ngrihet. Vendosja e pallës time ishte në drejtim të dorës së tij dhe nga shtrirja nuk vonoi të arrinte tek dora e tij. Ai e ndjeu dhe mendova se do ta tërhiqte dorën, kurse ai, duke përfituar nga errësira e automobilit, vazhdoi ta mbante. Nuk ishte vështirë të kuptohej se atij i pëlqente. Çudia ishte përse më kishte zgjedhur mua që isha një burrë në moshë. Ai nuk po lëvizte, por dhe unë nuk po duroja më. Mora guximin të vija dorën time mbi të tijën. Nuk lëvizi përsëri. Atëherë ia tërhoqa dorën që të mbështetej mirë mbi pallën time, të cilën ai e kapi menjëherë dhe filloi ta fërkojë. Për të mos mbetur borxhlinj edhe unë zgjata dorën për t’ia kapur të tijin.Fillova tia fërkoja karin pastaj kofshët që ishin shumë të hajthta dhe tunduese.
Kur arritëm në qytet ishte krejtësisht natë. Unë kisha një bagazh të vogël, ku kisha futur kostumin dhe nja dy ndërresa. Fundja të pasnesërmen do të kthehesha. Fillimisht desha të shkoja në hotel turizmin, por djali më tha se dinte një hotel tjetër të lirë e të mirë. Ai kishte punuar atje si sportelit kështu që i njihte. Shkuam atje dhe djali nuk kishte gënjyer. Hoteli ishte i këndshëm. Djali më shoqëroi për të më treguar dhomën dhe sapo hymë aty ai mbeti në këmbë, sikur nuk dinte se çfarë të bënte. Po më shikonte drejtë e në sy dhe mu duk sikur po shpresonte të mësonte nga unë, se çfarë duhet të bënte, të qëndronte apo të ikte. I zgjata dorën. Se merrni me mend se çfarë dëshpërimi u vizatua në fytyrën e tij. Edhe ai zgjati dorën dhe e kapi në majën e gishtave. Atëherë e tërhoqa nga vetja dhe atëherë ndodhi diçka që nuk e prisja: ai më hidhet në qafë dhe më rrethon me krah.
E dija se kështu do të ndodhte, prandaj u tmerrova kur më zgjate dorën...
Shiko djalo, nuk e sheh sa vjeç jam...
Kështu më pëlqen. Për mua je i mrekullueshëm.
Ja dhe një çudi, mendova me vete. Nuk mbahet mend kur e kam bërë për herë të fundit dhe ja tani një djalosh, më nxjerrë nga gjendja e qetësisë dhe më thotë se jam i mrekullueshëm.
Mbarojmë pak punë shpejt se duhet të shkoj në shtëpi se më presin,- e duke thënë këto fjalë filloi të zhvishej. Kisha mbetur i gozhduar nga kjo magji që më dukej si ëndër. Pasi u zhvesh mbuloj me duar të përparmet.
Fillova të zhvishesha edhe unë. Djaloshi po më ndihmonte që të zhvishesha sa më parë. Ai futi dorën në të mbathura dhe i uli ato duke nxjerr pallën time të ngritur.
Oh sa të mirë ma ke,- tha djaloshi dhe nuk priti më gjatë por e mori në gojë. Nuk e di si rezistova të mos bija nga kjo kënaqësi e papritur. Ai ishte mjeshtër në të thithur, ndërkohë që e tërhiqte me dorë që të ndjeja kënaqësi sa më të madhe. Do të fillosh ti?-e pyes. Ai ngeli pak e pastaj më tha se ishte pasiv. Kjo më hoqi nj= pjesë të kënaqësisë, por edhe kështu mirë ishte.
Mbylli sytë!- i them. E pse? Që të mos më shohësh se jam në moshë... Ende nuk e kupton se ti më pëlqen. Me meshkuj si ti e ndjej veten të sigurtë dhe mbi të gjitha mosha jote ka përvojë kurse të rinjtë janë të tërbuar. Pastaj më pëlqen ti provoj të gjitha eksperiencat.Vazhdojmë!-më tha dhe u shtri në shtrat, duke ngritur vithet lart për të gjetur një pozicion sa më të mirë. Nuk kisha ç’prisja. Nuk kisha prezervativë, por çasti më kishte dehur dhe nuk duroja dot. E pështymosa mirë si në “kohët e lashta” dhe e drejtova nga vrima e shenjtë. Djaloshi e kishte hapur vendin me të dyja duart dhe kështu nuk qe e vështirë të orientohesha dhe palla të hapte rrugën me lehtësi. Dukej që vrima ishte përdorur mjaft dhe kështu që nuk qe vështirë të hyje brenda pa trokitur. Tani kënaqësia ishte akoma më e madhe. Fillova ta palloja, ndërkohe që ai kishte kthyer kokën e më thonte:puthmë se vdiqa. Oh sa më kënaqe...
Edhe unë po tregoja gjithë përvojën time për ta palluar në mënyrë sa më speciale. Kur mbarova qëndrova pak kohe mbi të, por pastaj, duke kujtuar se djali duhet të ikte shpejt, ia nxora dhe u pastrova.
Të vjen shpejt hera e dytë?- më tha.
Nuk e di , se nuk e kam provuar tani shpejt.
S’ka gjë se do të vi nesër në mëngjes...
Të pëlqeu?
Hak fare.
E ke bërë shpesh?
Kur isha në turnin e natës, gjithnjë gjendej një djalë që kishte qejf ta fuste, kështu kam pasur rast ta provoja shpesh...
Të nesërmen vërtet erdhi kështu që e bëmë përsëri. E bëmë kaq shpejt sase mora vesh se si e bëmë. Pastaj më pyeti në se do ti jepja telefonin që të takoheshim në Tiranë.
Ditën e solla në qytet,drekë hëngra lehtëshëm kurse në darkë u nisa për në lokalin ku bëhej dasma. Kur hyra Kiçoja po priste të ftuarit. U morëm në grykë dhe i rrahëm shpatullat njëri tjetrit.
Sa mirë bëre që erdhe, - më tha. Pastaj më paraqiti gruan, që shtrënguam duart, ndërsa ajo po më thonte se i shoqi s’më hiqte nga goja. Pastaj Kiçoja thirri : Altin! Një djalosh u afrua. Ky është djali im- tha Kiçoja. Ngela pa frymë dhe nuk dija ç’të thoja. Ai ishte miku im i krevatit. Ai po më shikonte në sy sikur donte të thonte : mbahu se asgjë nuk ka ndodhur.
Unë shtrembërova buzët sikur po buzëqeshja dhe arrita të shqiptoj :gëzohem... Ai u afrua dhe më mori në qafë si mik i ngushtë i shtëpisë.
Kiçoja iku të priste miqtë e tjerë ndërsa unë po mendoja: Kiçoja më ka qirë kaq herë dhe unë ia shpërbleva me të birin. Sikur më vriste ndërgjegja, por fundja as nuk dija kush ishte.
Kur dëgjoj një zë në krah: nesër kur do të nisesh, që ta bëjmë rrugën bashkë?...