Porosia - Tregim Erotik

Kisha më shumë se një muaj që isha kthyer nga Gjermania dhe nuk e kisha kryer ende porosinë. Një shok më kishte dhënë disa para për t’ia shpënë të jëmës që jetonte e vetme në Laprakë. Por punë të ndryshme më kishin penguar, kështu, atë mbrëmje, qe vetja mu duk më i lire, vendosa ta kryej porosinë. Por zgjodha kohë të gabuar, sepse mbrëmja erdhi shumë shpejt dhe kështu humba orjentimin e shtëpisë. Po sillesha sa një anë në tjetrën dhe s’po gjenja njeri të pyesja, kur ja që nga një hyrje u ravijzua një njollë e bardhë. Ngulita vështrimin dhe gjysmë errësirë, dallova një djalë që kish veshur një triko shumë të bardhë. Iu afrova dhe e pyeta në se e dinte ku banonte familja … por nuk e dinte. I fola per nje plakë që kishte 4 djem jashtë shtetit, por ai nuk e njihte. Unë kisha qënë një herë ditën por tani s’po orientohesha. I thash se duhet të ishte një apartament në katin e dytë ose të tretë, bile hipëm që ta provonim, por kur i ramë derës u përgjigj një zë vajze, e cila nuk pranoi të hapte derën. Dhe kishte të drejtë, se s’kishte nga të na njihte se kush jemi. Po zbrisnim shkallëve kur u fiken dritat. Shkallët u bënë të përbindëshme dhe duke u mbajtur mezi arritëm tek hyrja. Por aty ambjenti ishte e ndriçuar sepse hëna e plotë bënte mjaft dritë sa të shikoje gjithëçka për rreth. Aty mund të theme se e pash djaloshin për here të parë. Po e shikoja në atë dritë të veçantë dhe m’u duk se ishte mjaft i bukur. Brun me dy sy që shkëlqenin, flokë të zes të prera pas modes dhe një pale blu xhinsa të zinj. Kishte rënë heshtja dhe asnjeri s’po fliste. Ishim pranë njëri tjetrit. Ai ishte më i shkurtër se unë dhe ashtu pranë siç ishim më dukej se mjafton të hapja krahët dhe ta përmblidhja në gjoksin tim. Kisha filluar të trubullohesha, por mu kujtua se më kishin thenë, se atje kishte disa djem gey që shkonin jashtë shtetit për tu qirë dhe kjo më futi frikën. Mjafton një pakujdesi e vogël dhe çfarë nuk mund të ndodhi.
Ke qënë ndonjëherë jashtë shtetit. – e pyes. Kjo më doli nga goja si rrjedhim logjik i asaj që mendoja.
Jo,-më tha djali.
Si kështu, tani udhëton edhe pa viza.
Ashtu vërtet, por viza e vërtet është paraja…
Kishte të drejtë. Më ka rastisur djem të bukur që kërkojnë “përkujdesje” dhe kjo ka kuptimin e vet. Po e shikoja mikun tim dhe nuk mu durua pa I thenë:
Pranon të të themë se je djalë i bukur.
Faleminderit- më tha ai. Mu duk sikur mu afrua pak. Tani ndjeheshim kaq afër njëri tjetrit. Si ndenji e më pa për pak kohë, hapi duart dhe mu hodh në qafë. Trupi i tij u ngjit pas timit dhe ndjehesh një aromë e këndëshme e ngrohtë.
Edhe ti më pëlqen shumë,-më thotë. Si të komanduara buzët tona u afruan dhe kështu nën dritën e hënës këmbyem një puthje të gjatë që të merrte frymën.
Futemi në hije!-më thotë djali. Dhe vërtet nata ishte bërë si me qënë ditë.
Ku të shkojmë?- më pyeti.
Ti e di. A nuk je i zoti i lagjes
Ai po mendohesh.
Sonte për dreq paska shumë dritë dhe nuk mund te shkojmë në vendet e zakonshme.
Pse e bën shpesh?
Me raste. Ja ndonjëherë qëllon, si me ty sonte, megjithëse të betohem se nuk dola me ndonjë qëllim. Por kur të qëllon është gjëja më e bukur. Po mendoj për garazhin e një shoku. Më pret këtu sa të shoh se nuk I janë kthyer të shtëpisë e ti marrë çelsin.
Unë pranova dhe ai ia dha vrapit, duke humbur pas pallatit.
Po shikoja përreth dhe më dukej se isha future në një botë surealiste, ku pallatet më dukeshin si ndërtesa ëndrash. Por nuk mbeta vetëm për shumë kohë se djaloshi erdhi me fytyrë të buzëqeshur si njeriu që ia ka arritur qëllimit.
Po ai nuk tha gjë?
Ai e kuptoi dhe desh te vinte, por nuk e mora. Fundja nuk njihemi ende aq sa të sillja edhe miqtë.
Tani ishte krijuar një situate që doja të mbaroja punë sa më pare dhe nuk doja të ngatrrohesha shumë.
Garazhi nuk ishte larg. Rrugës erdhën dritat. U futëm nga një derë anësore pa e ngritur qepenin. Në errësirë nuk po orientohesha, por djali më kapi për dore dhe më drejtoi tek një qoshe ku ishte një divan. Aty u puthëm përsëri. Ai më vuri dorën përpara dhe filloi të ma ferkonte. Më ishte ngrehur sa më zbëhet.
A ta marrë pak në gojë?- më thotë.
Jo, jo. Më mire mbarojmë punë shpejt, të tjerat i lemë për here tjetër. Ai nuk pyeti më gjatë, por zbërtheu rrypin dhe uli pantallonat dhe të mbathurat njëherësh. Leva dorën me pështymë dhe fillova ti zbusnja vrimën. Ai reagoi. Kujdes,-më tha se e kam pak të vrarë.
Sa ditë ke, nja dy ditë. E paske bërë tani shpejt. Ai nuk u përgjigj.
E kishte të madh?
Mjaft.
Po si e durove, se e paske vrimën mjaft të ngushtë.
Ja që isha kurreshtar dhe e pranova.
E lemë po deshe…
Jo,jo vazhdo.
Kur desha ta fusnja, më tha të prisja sa të shtrihej.
Ai zuri pozicionin që iu duk më I mire dhe unë fillova t’ia fusja. Në fillim futja qe e vështirë sa edhe mua më dhimbte koka nga tërheqja e lëkurës. Me siguri djalit do ti dhimbte akoma më shumë, por ishte I duruar. Kështu e pranoi deri në fund dhe më tha të prisnja pak. Edhe unë prita bile gjatë sa të mësohej mire, por ishte e thenë që qejfi të bëhej me dhimbje atë natë.
Vazhdo,-më tha djali dhe unë fillova ta pompoj. Shtërngimi I vrimës tani më jepte kënaqësi. Po palloja me force dhe vetëm kur kujtohesha se miku im po kalonte ditët e kijametit, atëherë frenohesha për t’I bërë pak më të durueshme. Pastaj e nxora dhe fillova t’I bija me dorë. Këtë filloi të bëjë edhe ai. E ndjeja se si sperma po ngrihej dhe I afrohej daljes. Vura dorën dhe e mblodha në grusht. Po të njejtën gjë bëri edhe djali. Kështu u çliruam që të dy nga një kënaqësi e sikletshme.
Kur po dilnim nga garazhi, pranë hyrjes ishte një djalë që po pinte një cigare. Ai bëri një lëvizje dhe miku im e ftoi. Ai u afrua me disa naze dhe më zgjati dorën. Ishte një dorë e butë dhe eksituese. Të dy më përcollën në stacion. Miku im më tha se të nesermen do të kërkonte për plakën dhe më mori nr e celularit që të më lajmëronte. I dhash dorën. Kur po e shterngoja dorën e djalit tjetër ai më buzëqeshi dhe më tha: mëngjeseve jam vetëm…