Kisha zënë një qoshe në autobusin për të shkuar tek plepat. Në Durrës kishin ndryshuar shumë gjëra , që binin në sy për një person që kishte kohë që nuk kishte qenë aty. Si zakonisht , autobusët presin që të mbushen me pasagjer që të mund të nisen. Dhe ja tre të rinj, veshur me tuta të bardha dhe me nga një çantë sportive në krah, u ngjiten me vrulle, nga porta e prapme. Dy prej tyre zunë vend në fundin e autobusit, kurse i treti, erdhi pranë meje dhe lëshoi çantën mbi këpucët e mija.
Me fal, -më tha dhe largoi pak çantën.
S’ka gjë. Po e shikoja. Ishte pak më i shkurtër se unë, por me trup të bukur, si rezultat i sportit me të cilin merrej.
A di të më thuash se në cilin stacion duhet të zbres, për tek hotel…dhe i thash emrin që mezi kujtova.
Po është stacioni im…Shumë mirë atëherë. Kishit stërvitje? Po…Megjithëse vera nuk ka ardhur akoma plotësisht atë e kishte kapur dielli. Me sa duket kohen e lirë e kalonte në plazh.
I huaj je ti? Jo , përse pyet. Kështu mu duke.. Gjatë ecjesh shoferi e kishte zakon të frenonte herë pas here kështu që megjithëse i mbajtur pas hekurave përsëri shkoje sa para mbrapa. Me që ishim shumë afër njëri tjetrit, dora preku një gjë të ngrohtë që më bëri kureshtar. Nuk vonoi që frenimi të përsëritej dhe unë të kuptoja që djaloshit i ishte ngritur. Ktheva kokën nga ai dhe sytë tonë u ndeshën për një çast, dhe të dy i larguam me shpejtësi. Shokët e pyetën për diçka dhe ai u përgjigj me një far nervozizmi, sikur donte të thonte “më lini rehat”. Të dy djemtë e tjerë ishin më të bukur se ky, por ky kishte diçka tërheqëse në vetvete. Autobusi ndaloj në një stacion dhe të dy shokët zbritën. Tani ai ishte më i qetë.
Është pak e ngatërruar rruga e hotelit, sepse janë bërë ndërtime të reja dhe nuk e gjënë kollaj. Por unë banoj këtej afër prandaj e di…
Në stacion ndaluam dhe zbritëm. Ai ndaloi sikur nuk dinte si të vepronte. Unë e falënderova për informacionin dhe i dhashë dorën. Ai u afrua dhe më puthi në faqe, ndërkohë që me dorën tjetër me preku përpara, gjë që më bëri të dridhem dhe të hidhem përpjetë.
Kujdes i them se jemi në mes të rrugës. Nuk ka njeri, me thotë. Pash përreth por dita me diell të ngrohtë, i ishte bere njerëzit që të ishin ose në plazh, ose në shtëpi.
Më mirë po të shoqëroj, se mos ngarrohesh, tha djali,. Tani e kisha të qartë përse do të vinte.
Pse me mua,- i them. Djemtë kështu si ti më pëlqejnë.
Ecëm midis disa rrugicave, me ndërtesa karabina, që çuditërisht nuk po punonte njeri, ndoshta nga që ishte e diele, ose nga që ndërtuesit për punë fitimesh duan ta zgjasin ndërtimin pafundësisht.
Ah, si nuk kemi një vend,- më thotë dhe ishte gati të qante. Po ti si nuk ke një makinë. Aty vërtet ngushtë po bëhet…
Kaq shumë qejf ke?
Kam kohë që se kam bërë… Pastaj kam shumë qejf ta bëj me ty…
E shija që djali ishte i shqetësuar dhe nuk dija si ti thoja. Ndoshta javën tjetër…
Po po javën që vjen…Pas një shekulli. Unë dua sot.
Ndenjëm pak në heshtje. Papritmas me thotë: Me lindi një mendim. Me që sot nuk paska punëtorë, a futemi në ndonjë pallat?… Unë kisha frikë. Vërtet në pallate kishte nja dy-tre punëtorë, që punonin në kate e sipërme, po ku i dihej…Më së fundi ai u fut në një pallat dhe provoj që dera e teneqes ishte e hapur. Më bëri me shenjë që ta ndiqja. Pash përreth dhe nuk mu duk se po na shihte njeri.
U futëm brenda dhe shkuam në katin e dytë. Në një qoshe ishte depoja krejt e errët, nga që nuk kishte dritare. Aty ai lëshoi çantën dhe filloi të më hapte pantallonat.
Prit pak! – i them. Kisha me vete një pako letra të lagura që i përdorja për djersët. Me to e pastrova karin mirë dhe ai u fut si i babëzitur ta lëpinte e ta thithte. Dukej se kishte eksperience, se e gëlltite karin deri në thellësi dhe dukej që kjo i jepte kënaqësi. E mbaja për koke dhe e shtyja nga pak , duke krijuar një ritëm të këndshëm qirje në gojë. Pas një copë here ai u ngrit, uli llastikun e tutave dhe zbuloi një bythë shumë të bukur. Tani e kisha radhën unë të isha i paduruar. Nuk kisha asgjë për ta lubrifikuar, kështu mbetej vetëm lubrifikanti më i vjetër në botë, pështyma. Ai futi gishtin në vrimën e tij që ta hapte pak dhe pastaj fillova ta provoja që ta fusja sa më me kujdes. Kur ishte brenda përgjysëmash, kur degjuam të hapej dera e teneqes dhe shkallëve të ngjiteshin një palë hapa. U shkëputëm menjëherë dhe u veshëm si mundëm. Po rrinim pa bërë fjalë. Kur hapat u ngjitën diku lart, u dëgjua zëri i punëtorit që e porosiste shokun të merrte kovën. Ndenjëm pa lëvizur deri sa hapat e dyta u zhdukën në lartësi.
Ikim,- i them.
Ku të shkosh pa mbaruar. Po na kapën mua do të më qijnë. Pse mua jo? Fundja qejf për qejf është.
Sikur më dha zemër dhe filluam përsëri, me frikë dhe jo me shumë qejf. Por frika kaloj shpejt duke ia lëshuar vendin kënaqësisë. Ai kishte një të qirë kaq të këndshme. Mbi të gjitha kishte shumë qejf se kur i futej dridhej i tëri. Fillonte të pulsonte vrimën gjë që e bënte karin të çmendej. Qirja shkoi gjatë. Atëherë që kisha nevojë të mbaronte më shpejt ardhja po vonohej. Më së fundi e ndjeva se si sperma po ngjitej në kanalet e veta. E nxora me shpejtësi dhe ajo u përplas në murin përballë. Pasi u fshiva, u vesha. Tani e kisha mbaruar misionin, por djaloshi ishte kaq i mirë sa më vinte keq ta lëshoja me kaq. U afrova dhe i ula tutat dhe ia fërkova karin. Ai u ngrit pa bërë naze. Ia pastrova me letrën shpëtimtare dhe u ula në gjunjë që t’ia thithja sa më mirë. Ai sikur rilindi. Po e provonte kaq shumë kënaqësinë. Atij i erdhi shumë shpejt. E hodhi farën përtokë dhe u fshi…
Kujdes!- i them. Mos lë letra për tokë. Vërtet na mbeti fara, por letrat bien më shumë sy. I futëm nëpër xhepa dhe dalë nga dalë dolëm. Po të na kapnin tani do të thoja se kisha ndërmend të blija një apartament…
Hë si tu duk?
Prallore. Sidomos kur ma fute ndjeva se çfarë është mrekullia.
Leri superlativat, po më thuaj se nga e dije se po të na kapnin do na qinin punëtorët. Ai ndenji pak kokë ulur, pastaj tha, epo më ka ndodhur një herë e më ka qirë njëri. Jo se na zunë por ai djali ishte kaq i mirë sa nuk durova dhe ia dhash.
Ta kërkoi ai? Po dhe kishte një derr kari që se kisha provuar prej kohësh.
E bën shpesh?
Tani për verë ka më shumë djem që vijnë për plazh dhe kanë qejf të të qijnë.
Ishim para hotelit. Pyeta për mikun e më thanë se kishte dalë në plazh.
Po të lë, më tha. Kur do të vish përsëri. Si do merremi vesh?
Me celular, ose me mirë me email. Ndërruam emailet, por ato mbetën në letër, sepse nuk e di arsyen, por nuk më shkroi më. Ndoshta ishte lidhur me ndonjë që kishte makinë, ose ndonjë apartament në plazh dhe nuk mbetej rasti për të provuar edhe karin e punëtorit megjithëse i kishte pëlqyer më shumë se të tjerëve…