Kisha lënë pikëpjekje me një djalë me të cilin shkoja prej disa kohe. Si zakonisht arrita në vendin e takimit disa minuta përpara, por edhe pasi orari kaloi, ai nuk po vinte. Prita rreth gjysmë ore dhe kur e pash se ishte e kotë me zemër të thyer u nisa për tu kthyer. Tek kryqezimi i sheshit të madh u ndala, pasi një lumë automobilash, po turreshin vrapthi, sikur të ishin liruar nga zinxhirët. Në atë rrëmujë një djalë i ri shkëputet nga trotuari për karshi dhe duke dredhuar midis makinave përpiqej të kalonte në anën tjetër. Papritmas u ndodh përpara një makine e cila frenoi duke e rrezuar për tokë. U krijua një gjndje shqetësimi, por ai u ngrit, duke thënë se nuk i kishte ndodhur gjë dhe duke përfituar nga makinat e ndaluara erdhi e ndaloi pranë meje dhe filloi të pastronte pantallonat.
– U vrave?- e pyeta unë.
– Pak. – pohoi ai.
– Po pse nguteshe, nuk mund të prisnje sa të rralloheshin pak, apo të ikte aeroplani.
Ai qeshi. Ishte një djalë zeshkan me sy si xixa e me flokë kaçurela. Kishte një buzëqeshje të këndëshme e të sinqertë.
– Po shpejtoja se mos më fillojë filmi.
– Shikim të mbarë!- themë dhe i zgjata dorën për tu ndarë. Ai e shtërngoi dhe nuk po ma lëshonte. Mbetëm një copë herë me dorë të nderë. ai më shikonte me një vështrim të çuditshëm dhe buzëqeshje domethënëse. Menjëherë mendjen ma përshkoi një mendim, që nga dyshimi fillestar po bëhejmë real.” Ky duhet të jetë gej,” mendova me vete. Për të provuar hipotezën time e pyes:
– Cili film është?
Ai tha një titull që nuk e kisha dëgjuar.
– Është i bukur?
– Kush dreqi e di, ashtu thonë.
Kjo ishte si të thuash ,kush çanë kokë për filmin dhe vendosa të provoja më tej.
– A shkojm bashkë? Ai ndryshoi në fytyrë sikur i lindi një shpresë.
– Megjithë qejf.
Kështu u nisëm drejtë një aventure të panjohur. Kinemaja nuk ishte larg. Në hyrje nuk kishte asnjeri. Me sa duket filmi kish kohe që shfaqej, kështu që spektatorët ishin rrall.
Në sallë kishte pak njerëz të shpërndarë andej këndej. Ne zumë vend në rradhën e fundit që ishte krejtësisht e boshatisur dhe larg spektatorëve të tjerë.
– U qetësove tani?
-Po,po- tha duke buzëqeshur dhe më ra miqesisht me dorë në kofshë. Atë çast filmi filloi.
Reklamat e filmave të rinj dhe zhurmat lëvizëse që mbushin sallën më tërhoqën vërejtjen, por dora e mikut tim të ri nuk kish luajtur nga kofsha ime. Pas pak e ndjeva se filloi të më ngrihej, por brekët e ngushta nuk e linin të shtrihej. Më duhej të ndërhyja për t’i gjetur një pozicion më të përshtatshëm, por më vinte zorr ta bëja këtë. Si ta kish ndjerë me telepati ai shtriu dorën përgjatë kofshës për të arritur tek gunga ime e cila e fryrë mezi rezistonte e burgosur aty. Dora e tij e ngrohet u vendos mbi të dhe filloi ta fërkojë. Ktheva kokën drejt tij dhe nga drita që vinte nga ekrani pash sytë e tij xixëllues. Ai e kuptoi si aprovim dhe pa përtes zbërtheu zinxhirin e pantallonave të mij, uli brekët e ma nxorri. Palla ime, tashmë e çliruar u ngrit drejtë krenar. Djaloshi u përkul dhe për pak ndjeva lagështirën e gojës se tij që lagëte kokën e karit tim. Gjuha e tij e lëpinte ndërkohë që ai zhytej gjithënj e më thellë, pa patur frikë nga errësira. Ndjenja një kënaqësi kaq të madhe sa mbështeta dorën mbi kokën e tij e fillova ta shtyja lehtë që të merrte një pjesë akoma më të madhe. Gryka e ngushtë provokohej nga koka e karit tim gjë që e provokonte sikur po mbytej kështu që u tërhoq mbrapsh për të shkurtuar gjatësinë, por pa e nxjerr nga goja.
Krahas kënaqësisë që kisha ndjenja edhe shumë frikë pasi mund të futej ndonjë nga punonjësit e kinemas e mund të na shihte. Por ato me sa duket e kishin parë kaq herë sa nuk donin të rëndoheshin duke e parë edhe një herë tjetër.
Ai nuk pushonte duke bërë lojra të ndryshme me pallën time. Herë e lëpinte e herë e thithte sa e ndjeva se ishte gati për të mu derdhur. Edhe pak dhe fara doli me bollshëm në gojën e djaloshit. ai u tërhoq ndërkohë që një vragë fare i rridhte nepër faqen e zezshkët. I dhash një nga shamijat e letrës dhe ai u fshi.
Pasi u qetësuam, filluam të shihnim filmin, të cilin nuk e kishim ndjekur e s’po merrnim vesh ç’po bëhej. Por kjo nuk vazhdoi shumë. Djaloshi shpuri dorën rishtazi mbi karin tim i cili kish mbetur ende i ngrehur.
– Shkojmë në banjo!- më thotë lehtazi.
Unë po hezitoja, por ai pa më pritur u nis. Unë prita pak dhe dola. Në korridor nuk kishte njeri. u drejtova nga banjo dhe hyra mbrenda. Ai po më priste. u mbyllëm në njërën prej banjove. Ai pa vones uli pantallonat dhe zbuloi kapitalin e tij. Unë kisha me vete prezervativat që kisha përgatitur për takimin tjetër. E vesha njërin me shpejtësi, pastaj nxora tubetin me krem dhe ia lyva vrimën. Kari im ishte mjaft i ngrehur për të penetruar lehtësisht në vrimën e tij që duhet të ishte e mësuar. E rasa thellë, duke e bërë të lëshonte një ofshamje që se mora vesh se ishte nga kënaqësia apo nga dhimbja. Pasi prita pak fillova ta pompoja gjithënje e më me vrull se doja të mbaroja shpejt, por n ga që më ishte derdhur një herë po më vonohej. Edhe disa pompime të tjera e sikur filloj të afrohej deri sa më së fundi shpërtheu për herë të dytë. Ai e ndjeu dhe u rras edhe me shumë pas meje.
kur mbaruam e hosha prezervativin në shportën me letra, gjë për të cilën u pendova, pasi nuk kisha dëshirë të linja gjyrma.
Kur zumë vend në sallë isha i qetë se më dukej sikur s’kish ndodhur asgjë. Por miku im e kishte ende të ngrehur. Ai e nxori dhe filloi t’i binte me dorë. Që ta shpërbleja ia kapa dhe fillova t’i bija, gjë që e kënaqi shumë. pas pak fara kërceu në sedilen përballë, duke e ndyer keq atë. Nxora shpejt shamijat e letrës dhe në errësirë po përpiqesha të fshija çfarë të mundja.
Sapo filmi mbaroi u ngritëm pa pritur të kalonin emrat e aktorëve. Pas pak ishim në rrugë.
– Si tu duk? –më pyeti.
– Shkëlqyeshëm.
Ai qeshi me kënaqësi.
-Kështu më kanë thëne edhe të tjerët. Kur do takohemi prap?
– Ke numur telefoni?
– Kam celular.
– Sa keq. S’të marr dot nga telefoni i shtëpisë, por s’prish punë se të marrë nga rruga.
Pastaj i dhamë dorën miqesisht njëri tjetrit. Ai u zgjat të më puthte por unë i mbajta dorën larg që të mos afrohej. Mjaft kishim bërë që ta tepronim edhe rrugëve.
-Mirë u pafshim.
– Mos harro të më telefonosh!
Kështu u ndamë duke marrë drejtime të ndryshme.