Kafeja e dyte - Tregim Erotik

Po kaloja i menduar në hapësirën e rrethuar me tela, përpara operës. Aty pranë, në të majtë, dikush ishte përkulur mbi një torbë të madhe plastike, dhe përpiqej që ta përmblidhte, pasi dorezat ishin shqyer nga pesha. U përpoq ta ngrinte, por torba i rrëshqiti përsëri dhe i ra në tokë pranë kutisë së zezë të një violine.
-A mund të të ndihmoj, e pyeta.
Ai ngriti kokën dhe vështrimi i tij më la pa frymë. Ishte një djalë brun me flokë që i lakoheshin mbi ballë dhe me një buzëqeshje që ravijëzohesh mbi buzët e tija magjepse. Dukej se ishte një nga studentët, që kish qenë për fund jave në shtëpi dhe që nëna ishte përpjekur ta furnizonte sa më mirë, deri në tripin tjetër. Ai më pa me buzëqeshje dhe si i turpëruar më tha se do ti rregullonte që t’i mbante vet. Por unë nuk e dëgjova., zgjata dorën dhe kapa violinën, për t’i dhënë atij rastin që të përmblidhte qesen me të dyja duart. Tek xhamia filloi të bjerë shi, dhe u strehuam tek dera. Djaloshi dukej mjaft i ri. E pyeta si quhej dhe më tha Leo. Në Lice je? Jo jam në vitin e dytë në Akademi. Dukesh i vogël pra. Kështu më thonë të gjithë, por s’jam aq i vogël sa dukem. Po e vështroja dhe sa më shumë e shihja aq më shumë më godiste në zemër.
-Shiu nuk duket të pushojë, prandaj më mirë të marrim një taksi,-dhe me gjithë kundërshtimet e tij, unë e thirra dhe pas pak ndodheshim duke lëvizur në bulevard. Ai së bashku me dy shokë kishin marrë me qira një apartament afër shkollës, që ishte mjaft komod për ta. Kur arritëm tek shtëpia, unë desha të kthehesha me taksinë, por ai me ftoi me shumë ëmbëlsi që të shkoja për një kafe në shtëpinë e tij dhe unë nuk rezistova dot.
Apartamenti ishte në katin e tretë dhe përbëhej nga një dhomë e një kuzhinë. Në dhomë flinin dy shokët ndërsa Leo preferonte kuzhinën se i vinte për dore që të gatuante kështu që ndodhej më pranë sajë.
U ula në divan, ndërsa Leo nxori nga çanta një kek dhe preu një copë. Pastaj vuri xhezven dyshe të kafes dhe ndezi një plitkë gazi. Ndërkohë po bisedonim për muzikën , shkollën dhe për mundësitë e punës në të ardhmen. Leo ëndërronte që kur të mbaronte të specializohej në ndonjë konservator të huaj, por për këtë duheshin para të cilat ai nuk i kishte.
-E po deri atëherë do të eci fati e ndoshta do të sigurosh ndonjë bursë, pastaj me një ton shakaje i them: apo nuk je dhe djalë i bukur… Leo e kapi fillin e mendimit dhe tha: Po mor po…Të gjithë mendjen tek unë e kanë.
-Unë po një herë.
-Ashtu? Atëherë nxirri parat…Qeshë që të dy
Pasi pimë kafen iu luta Leos t’i binte ndonjë pjese. Ai nuk ma prishi dhe mori violinën dhe me pyeti në se kisha ndonjë pjesë të preferuar dhe mua në atë çast më erdhi në mendje Rondoja Kapriçioze e Sen Sansit. Ai e dinte e filloi ta luaj. Muzika krijoi një atmosferë magjepse. Tingujt e melodisë më ngjallnin të rënqethura, megjithëse nuk po e kuptoja ende në së ishte muzika apo prania e Leos që ndikonte ashtu. Më dukej se po më merrej fryma, sytë me lotonin, e shikoja dhe mendoja se si Leo më kishte pushtuar të tërin. Shigjetat e amurit më kishin shpuar zemrën dhe mendjen. E ndjeja që isha i përthithur krejtësisht prej tij. E shikoja se vështrimet tona ishin ngulitur tek njëri-tjetri, sikur po haheshim me sy.
E ndjenja që më kishte pushtuar një dridhje të cilën nuk mundja ta frenoja. Më dukej sikur do të ngrihesha e do ta pushtoja, për ta mbuluar me qindra puthje. Më së fundi tingujt pushuan. Për disa çaste ra një heshtje varri.
-Çfarë ke kështu më pyeti Leo.
-Unë,asgjë…
Në të vërtetë më ishte ngritur keqas dhe kisha frikë se do më derdhej në të mbathura. Doja të vrapoja e të ikja sa më parë që aty. Kisha shumë frikë se mos gjëndja ime psikike të më nxiste për të bërë ndonjë marrëzi. U ngrita në këmbë dhe ishim kaq pranë njëri tjetrit. Ai si i ngrirë nuk kishte luajtur nga vendi. E ndjeja se edhe ai ishte i shqetësuar dhe merrte fryme me zor. Atëherë nuk durova por e pushtova duke e shtrënguar fortë. Atë bëri edhe ai. E ndjeja që pas meje ishte kryqëzuar violina me harkun dhe ne ashtu të puthitur po rrinim pa guxuar të flisnim. E ndjeva se si filloi t’i ngrihej, si një lajmërim se edhe ai nuk ishte indiferent. Më në fund unë fillova ti ulja duart poshtë duke i rrëshqitur mbi profilin e bukur të bythve, kurse ai lëvizi pak për të fërkuar karin e ngrehur pas meje. Nuk duroja më dhe mora kurajën të pyesja:
-Mund të të puth? Po aprovoi ai. Atëherë unë u shtriva në divan kurse Leo u shtri mbi mua duke lënë violinën dhe harkun në të dy anët tona, u shtri mbi mua e më puthi drejtë e në gojë. E shtrëngova dhe mbështeta buzët mbi të tijat. Ato u ngjeshën fort dhe u lëngëzuan. Ai po më zgjaste gjuhën të cilën unë fillova t’ia thithja. Kisha mbyllur sytë, sepse më dukej se ëndërroja dhe nuk doja që ajo të mbaronte.
Leo më ke robëruar keq. Je një djalë i mrekullueshëm. Më duket vetja sikur po çmendem…
_Mos ma thuaj se kështu jam edhe unë. Ke dëshirë ta bëjmë
-Si të duash ti.
Ai u ngrit dhe filluam të ndihmojmë njëri tjetrin për tu zhveshur. Ishte pak ftohët gjë që filloi të ndjehej, por çfarë rëndësie kishte kjo përballë kënaqësisë që na priste. Kur u zhvesh Leo dukej akoma më tundues. Format delikate të trupit dukeshin akoma më të hajtha. Kari i tij i ngritur e bënte akoma më simpatik. Nuk durova por u ula në gjunjë dhe fillova t’ia merrja në gojë. Nuk kishte ndonjë kar të madh kështu që thithej lehtë. E shikoja Leon që shkrihej fare. Era e këndshme e sapunit të banjës së një nate më parë nuk ishte zhdukur ende. I thash Leos të shtrihej me shpinë në divan dhe të thyente gjunjët. Më pëlqen shumë kur ia thith partnerit në gojë, ndërkohë që i fus gishtin në vrimën e lavdishme. Kjo e eksiton atë dhe njëherësh e përgatit për aktin e pallimit. Kur vrima u lirua dhe gishti futej lirisht atëherë e ktheva që të merrte pozicionin e duhur për t’ia futur. Në fillim me pak vështirësi por pastaj më lirshëm. Kari futej në vrimë ngadalë ngadalë. Të dhemb?- e pyeta. Pak, por vazhdo se do mësohem. Tani që ai ishte shtruar fillova ta palloja vençe, duke e futur me forcë deri në fund. Le filloi të ofshante dhe nuk e dija në se e kishte nga kënaqësia apo nga dhimbja. Por ai më inkurajonte që ta ija sa më fort. Kur mbarova kisha mbetur mbi të. Nuk doja të largohesha. Po të mundja do të rija mbi të gjithë ditën, por edhe pallimi kishte kufi. Leos iu derdh para meje. Unë vazhdova dhe pak. Kur u ngrita isha i drobitur. Leo më kishte thithur të gjithin fizikisht.
-Leo je një mrekulli. Jo vetëm i talentuar por edhe shume seksi. E pyeta në se kishte ndonjë peng dhe ai më tha se jo, atëherë u veshëm. Leo propozoi të pinim edhe një kafe tjetër sepse kafeja e dytë është më e këndëshme. Në të vërtet e kisha dashur një të tillë. E pyeta Leon se kur e kishte bërë për here të parë. Ai më pa drejtë e në sy në mënyrë pyetse. Kjo ishte hera e parë. Më fal Leo, më fal. Unë kurr nuk dua t’i prish djemtë i pari. Se si më duket, sikur i bëj fatkeq.
-Mos u mërzit. Isha unë ë dëshëroja. Kisha kaq kohë që e ëndërroja këtë rast dhe kur të pash më pëlqeve shumë dhe më shkoi mendja që ta bëja. Po ti nuk e deshe as ndihmën dhe as taksinë.
-Pse ç’prisnje ti të hidhesha në qafë dhe të thoja aman?
-Unë u ngrita. Ma paske punuar kështu.
-Mos e thuaj atë fjalë, unë të dashuroj.
-Si thua Leo, kur do të takohemi?
Sapo të gjejë rastin.
I dhashë nr e telefonit dhe emailin. Dhe ai u përgjigj që atë mbrëmje dhe që nga ajo ditë kontaktojmë shpesh bashkë dhe ai më pyet se kur do ta pimë kafen e dytë se në se e para është e mirë e dyta është akoma më e mirë…