Dimrit nata bije shpejt, duke i bërë udhëtimet të mërzitshme, nga që nuk sheh asgjë përjashta. Në këtë rast duhet të kesh një bashkudhëtarë të këndshëm në biseda. Dhe unë e kisha një të tillë, i këndshëm si djalë, por fjalë pak në bisedë. Sidoqoftë me tha se studionte ekonomi në Prishtinë dhe se po shkonte për fund jave në shtëpi, në një fshat afër Ferizajt. Edhe unë do të shkoja në Ferizaj, kështu që udhëtimi na lidhi për disa kohë. Ai banonte me katër shokë në një banesë të lartë në Prishtinë. Por ishte i kënaqur, sepse kjo nuk i kushtonte shumë. Ky ishte djali më i vogël i shtëpisë, prandaj i ati kish dasht me i dhanë shkollën, që ia kishte mohuar djemve të tjerë. Ti qenke më i vogli i familjes? Po, tha djali me gjysmë zëri, sikur ai ishte fajtor që të tjerët ishin detyruar të shkonin në emigracion për të punuar.
Si të quajnë? –e pyeta.
Eli,- më thotë.
Ç’është ky emër femrash?- i them.
Eli do të thotë Elbasan. Ky emër i pëlqente babait për shqiptarizëm dhe kështu ma vuri.
Aha, bukur dhe emrin e gëzofsh. E shikoja dhe përpiqesha ta vlerësoja. Një djalë pak minion, me flokë të verdha kaçurrela, sy të shndritshëm dhe buze të holla, por gjithën të njoma nga pështyma, që vinte nga që ai i lëpinte ato shpesh herë.
Kur rruga po mbaronte, e pyeta në se dëshironte të takoheshim. Ai më tha se dilte në orën 7 nga biblioteka dhe aty nuk do të ishte e vështirë të takoheshim.
Të hënën po rija përpara bibliotekës. Bënte mjaft ftohtë nga që kishte rënë një shtresë e hollë dëbore, por kishte ngrirë. Mua po më ngrinin majat e gishtave, por nuk doja të shkulesha pa e takuar atë…
Kur papritur nga ku mbiu dhe mu afrua duke buzëqeshur. E sheh që s’qe e vështirë të takoheshim?
Saktësia e adresës , i gjemë. Pastaj e ftova të shkonim tek lokali përball për të ngrënë ndonjë gjë dhe për të marrë një të ngrohtë.
Në lokal kishte mjaft njerëz dhe u detyruam të zbrisnim poshtë se ishte më qetë. Filluam biseda nga më të ndryshmet. Po flisnim për zhvillimet në Kosovë, se si disa kanë mbetur mjaft primitiv megjithëse kanë jetuar në vende të qytetëruara evropiane. Eli e kundërshtonte se nuk ishin të gjithë ashtu, por sidoqoftë nuk kishte nga luante. Disa ishin martuar me të huaja dhe pastaj i kishin rrahur nga xhelozia. Ra fjala edhe për gay në Zvicër dhe Gjermani, e veçanërisht në Holandë e Belgjikë. Lindi pyetja pse e bëjnë dhe në se është fenomen i modernizmit dhe i zhvillimit. Mua mu kujt libri i një francezeje, që tregonte për një fis primitiv në xhunglat e Brazilit. Punët ishin rreptësisht të ndara. Burrat merreshin me gjueti dhe për të siguruar ushqimin, ndërsa gratë e përgatitnin atë, si dhe siguronin veshjen e tj. Atje jetonin në klan dhe nuk kishte ndarje familjare. Kur djemtë mbushnin 14-15 vjeç i jepnin në dorë shigjetën për të gjuajtur. Në se ato për dy apo tre muaj nuk arrinin të vrisnin gjë atëherë ia merrnin shigjetën dhe i bashkonin me gratë. Ato ishin të detyruar të bënin të gjitha punët e grave dhe kur vinte mbrëmja e ktheheshin burrat ato hanin dhe pastaj zgjidhnin nga një grua dhe bënin seks me të. Por sipas shkrimtares me të preferuarit ishin djemtë e femërizuar. Dhe ato i qinin kryesisht bashkëmoshatarët e tyre.
Eli po vështronte si me çudi. E bëjnë edhe me të familjes?
Aty familja nuk ekziston ose është në një kuptim krejt tjetër.
Eli sikur u qetësua. Fundja edhe ato do të kenë kënaqësinë e tyre, dhe pa e provuar nuk mund të flasësh.
Kur mbaruam bukë dhe pasi kishim pirë nga një gjysmë litër verë për ngrohje, u ngritëm. Tek dera po bisedonim se ishte ende herët , por s’po dinim ku të shkonim. I thash të shkonim tek unë se ishte ngrohët dhe ishim më qetë.
Shkuam. Vërtet kaloriferi kishte bërë punë e tij dhe dhoma ishte shkul e ngrohët. Hoqëm këpucët dhe u futëm në dhomë. Divani dukej mikpritës. U ulëm, por s’po na ecte muhabeti. Ç’është kështu morë Eli, na thuaj ndonjë fjalë se gjithë mbrëmjes kam folur unë.
Eli buzëqeshi. Ke fol për teori, tha ai me tallje. E po mirë na flit ti për praktikë. Zgjata dorën dhe e ledhatova në faqe. Ej mos më provoko, se po më kërceu delli nuk di se çfarë bëj.
Vërtet thua? Nuk e besoja që je kaq i rreptë. Tregohu pra që je mashkull hamshor…
Fatkeqësisht nuk jam i rreptë.
Të pëlqen ta provojmë? Eli ishte i lëkundur. Unë nuk kam qejf të ma fusësh. Po deshe kështu mirë.
Mirë mor El , për këtë preokupohesh. S’je i pari dhe as i fundit që e bën…
E afrova dhe fillova ta puth. Ai kishte mbyllur sytë dhe po rinte pak indiferent. Kur i futa dorën dhe i kapa karin, atëherë ai u hodh përpjetë.
Jo kështu menjëherë, por ngadalë ngadalë. Filluam të puthemi duke futur gjuhën njëri tjetrit dhe kjo sikur e ngrohu. I zbërtheva pantallonat dhe ai nuk kundërshtoi. Pas pak ishim lakuriq.
Më habiti fakti që ai trup minion kishte një kar të këndëshë për nga madhësia. Unë u shtriva në shpinë dhe i thash të shtriheshe mbi mua. Nuk priti ta përsëris dy herë dhe u shtri, bile filloi të fërkohej, se duket që kontakti i solli kënaqësi. Duke u puthur dhe fërkuar kaloi një copë herë, kur Eli më thotë se po i vinte.
Mos e derdh!- i them. Çfarë leksioni ke për nesër? Ai më tha një. Ti e ke mësuar mirë, ma përsërit pak tani. Me këto fjalë atij iu largua.
Mirë fute brenda tani. U shtriva me bark dhe ai hipi. I dhashë një prezervativ megjithëse isha i sigurte se ishte i pafilluar. Pastaj me pak lub praktikova vrimën time dhe karin e Elit. Pastaj i thash ta shtynte ngadalë, se e kishte të madh dhe se shkaktonte dhimbje. Ai u tregua me të vërtet i kujdesshëm. Megjithëse, kënaqësia i sugjeronte të kundërtën, ai e shtynte mjaft ngadalë. A po kënaqesh ndopak po më thotë afër veshit.
Vazhdo, i them. Dhe ai vazhdoi deri sa e futi të gjithin.
A po të pëlqen?- e pyes. Po vdes fare, më thotë. Dhe vërtet e kishin kapur disa të dridhura që i ndjeja edhe unë. Lëviz tani! I them dhe ai filloi të palloj, si djaloshi ka të gjitha forcat e herës së parë. Kjo nuk vazhdoi shumë sepse iu derdh. Ai sikur u shfry dhe u mbështet totalisht mbi mua. Pastaj u ngrit, mori pak letër kuzhine e filloi të pastrohej. Kur desh të vishte pantallonat i thash të priste, sa të më derdhej edhe mua. E mora në peqi dhe duke e puthur dhe kafshuar thithkat e sisëve i them:Eli, a e di se tek ne Elbasanin e mbajnë vendin ku qihen më shumë meshkujt?
Po ban hajgare me mu a?Jo të betohem. Ti, me që ke emrin Elbasan, sonte duhet të qiheshe. Ai po më shikonte me dyshim duke hulumtuar në se po tallesha. Pastaj iu mbush mendja që mund të kishte ndonjë të vërtet aty. Epo mirë se u qikërkan elbasanllijtë , po unë pse? Me që po të mbaj me hatër se e ke për herë të parë, por së paku disa fërkime, do të mundesh me i duru. Se nuk do të haj, megjithëse je i gjithi llokum dhe ta prish mendjen me të kafshu.
Ai më vështronte me pa në se e kisha me tallje. Siç e kisha në prehër, e kalova karin midis shalëve të tij. Shtërngoi, i them. Ai u shtërngua dhe fillova të lëviz, por nuk ishte pozicion i këndëshëm. Ja ta fërkoj pak mbrapa. Ai po hezitonte. Hajt Eli, se të dy kemi dëshirë ta provojmë. Ti do vish përseri dhe do të bëjmë gjëra të tjera.
Mirë, e lemë për herën tjetër.
Dhe do të jesh më i butë se sot? Eli, mezi po priste të vishej e të ikte. Qejfin e tij e kishte bërë. Tani, deri herën tjetër kishte kohë.
U puthëm. Kur do ta bëjmë përsëri?- e pyes.
Per ditë para bibliotekës. Aty jam.
Uroj që të rritet kureshtja dhe të kesh dëshirë ti provosh të gjitha. Ai më pa dhe tha: ndoshta
E përcolla. Nuk biseduam për atë që ndodhi. Por kisha një peng në vetvete se ai më përlente.
Megjithatë mbetej një shprese, se një ditë do të bëhej kureshtar për ta provuar. Të gjithë thonë se janë aktivë, por mund të pranojnë të jenë pasiv në se kanë në dorë një djalë të bukur. Dhe unë shpresoj se jam i tillë…