Me Janin u njohëm rastësisht. Ai ishte një djalë I pashëm, nga rrethet e Korçës. Krijuam pak konfidence dhe vendosëm të uleshim në një kafe për të kembyer nja dyfjale. Ai kish pas mendjen të shkonte në Greqi, por siç u ngatrruan punët tani, nuk kishte asnjë interes të shkonte e të sillej rrugëve. Për më tepër ishte dashuruar me një vajzë nga fshati I tij dhe e kishte lënë shtatzënë.
Kish shitur shtëpinë dhe token që kishte në fshat dhe kish ardhur e ndertuar një shtëpi të vogël një dhomë e një kuzhinë në rrethet e Tiranës.Tani kishte një muaj që kishte lindur bebi dhe ai e kishte nisur gruan në fshat se nuk kishin si e përballonin jetën. Tani po shkonte të shihte se mos gjente ndonjë punë si kamarier në një lokal, që ja kishin premtuar.
Kamarier?- Fillova të buzëqesh.
Pse qesh? –më pyeti Jani. Thonë se shumica e kamarierve ose qijnë ose qihen. Tani filloj të qesh Jani. PO po, kështu është. Apo ti që je kaq kohë “thatë”, do ti merrje të gjithë klientat mbarë.
E,po…Kush ka nevojë për shërbim pse jo…
Dolëm nga lokali dhe u ndodhëm përballë vendit ku do të kërkonte punë.
Më prit vetëm pesë minuta. Ai hyri dhe pas pak doli.
Nuk ishte shefi I madh, por zevendesi I tij me studio paq. Mirë the ti për kamarierët. Por nuk kuptova në se ato kërkonin për klientelen apo për vete…
Tani qesha unë me të madhe.
Bemë dhe një cope rruge bashkë dhe desha të ndahem. Ai më shtërngoi dorën dhe s’po e lëshonte.
Unë banoj këtu pranë, a do të vish për një urim të thjeshtë në shtëpi.
Unë jam vonuar ca në punë…
Punë e madhe. Ti dukesh që e ke ngeshëm…Mos je edhe ti ndonjë boss?
Kurreshtja po më mbyste prandaj edhe I hapa rrugë.
Mirë po vi, por vetëm për pak.
Shtëpia ishte me të vërtet e vogël dhe nga që kishte mbetur pa përkujdesje, ishte rrëmujë. U ula mbi divan, ndërsa Jani nxorri nga bufeja një kupë me karamele dhe më ofrojë për të më qerasur. Kur u afrua e pash që I ishte ngrehur keq. Nga e fryra mbi pantallone dukej se ishte kaliber. Kjo më bëri kurreshtarë akoma më shumë. Pse të humbnim kohë?E lash karamelen mbi tavolinën e mesit dhe u ngrita. Jani kishte mbetur si I hutuar në mes të dhomës. Iu afrova dhe e putha. Ai menjëherë e la kupën e qerasjes dhe u ngjit pas meje. Filluam të puthemi me zjarr. Jani ofshante me të madhe dhe me lajmëroi se nuk do të duronte gjatë, kështu e ndihmova të zhvishej. Sapo I ula të mbathurat u çlirua një kar I trash, por jo shumë I gjatë. Ai ishte në formë konike, koka relativisht e vogël e pastaj vinte duke u trashur si një kon. U shtrimë në krevat. Jani hipi sipër. NUk kishim asgjë për të përgatitur vrimën, por ashtu si në kohët e largëta, pështyma erdhi në ndihmë. Vrima u lag dhe pastaj koka e karit u shty, duke hapur vend në vrimën time, e duke krijuar një dhimbje të mprehtë. Jani ofshante nga kënaqësia, duke I përsëritur me gojë atë që ndjente. Pas pak vrima ishte e gatëshme dhe Jani filloi të pallojë, duke na bërë të ndiheshim si në parajsë. Kjo nuk vazhdoi shumë se sperma e mbledhur nuk duroi të mbetej për shumë kohë e burgosur, prandaj shpërtheu si një vullkan, duke mbushur të gjithë zgavrën që e kishte përgatitur që më parë.
Qëndruam pak të qetsoheshim. Kur u ngritëm pamë që sperma kishte dale jashtë vrime dhe kishte ndyer pak mbulesën e krevatit. Unë shpejtova të shkoj në banjo, kurse Jani filloi të pastrojë mbulesën e njollosur. Pastaj e la. Unë isha mbërthyer dhe doja të ikja. Pastaj u kujtova. Nxora nga xhepi një monedhë të rendë dhe ja dhash. Ai nuk desh ta pranonte në asnjë mënyrë, por unë ngula këmbë, duke e ditur gjendjen e tij.
Po ky nuk ishte sherbim, por një njohje miqesore…
Po edhe kjo eshtë një gjë e vogël për të uruar djalin. Atëherë u kujtova për karamelen me të cilën urova, “djali me jetë të gjatë”.
Faleminderit! Tha ai,- edhe në të tutë…