Atë ditë sa nuk po fluturonja nga gëzimi. Një ëndër e vjetër më së
fundi më ishte plotësuar. Një kushuri joni, më kish dërguar një impjant muzikor prej 100W, të cilin sapo e kisha tërhequr nga dogana. Tricikli, me të cilin e transportova, kish ndaluar para hyrjes së pallatit dhe unë po paguaja shoferin. Po mendoja si do t’i hipja deri në katin tim ato dy arka, që nuk ishin të lehta. Kur , për fatin time shoh n, tek zbriste. Kur pa arkat, u bë kurreshtarë dhe u afrua.
-Ç’e ke këtë?- më pyeti.
-Impiant!- i them unë.
-Sa watt?
-100.
Fiu, fishkëlloj si për të thënë sa shumë ishte.
-A më ndihmon ta shpijem lart? Nuk e zgjati por mori njërën nga kutitë, unë tjetrën dhe u ngjitëm lart. Të mijtë ishin në punë, kështu që s’kish kush të na shqetsonte, në ato orë mëngjesore. I hapem kutitë dhe zemër drithtuar nxora impiantin, që ishte i zi me zbukurime metalike, ashtu si e ëndërronja. Pastaj lidhëm bokset e me në fund korentin. Në pako më kishin futur edhe disa CD, që çuditrisht kishin arritur deri tek unë e nuk kishin mbetur rrugës.
i kalojë nepër duar.Kishte një
album rock-u me kengë të lashta, që mua më pëlqenin, një album jazzi me
“Give me five” dhe ndërmjet të tjerave edhe një CD me këngët më të reja të Maikëll Xheksonit. e mori në dorë dhe më tha ta vinja. Pas pak tingujt karakteristik të muzikës se tij filluan të shperndaheshin nepër dhomë. i dha potenciometrit dhe zëri u ngrit në qiell sa filluan të dridheshin xhamat.
-Ule pak, se na shurdhove,- i them.
Ai qeshi. –Kështu ka lezet,- më thotë.
-Kaq shumë të pëlqen Majklli?
-Ke zoti.
E shikoja n dhe megjithëse ishim moshatar, ai kishte një pamje më fëminore ,që ndoshta ia jipte ngjyra e kaltër e syve të tij. Ato kishin një pastërti, që të bënin të kishe besim tek ai, për sinqeritetin e miqësinë e tij. Por unë dija diçka për të, që ai s’e dinte se unë e dija, kështu që isha superior ndaj tij.
I thash të vinte të ulej pranë meje në divan. Më pëqente ta kisha pranë e të ndjeja afshin e trupit të tij, por kisha frikë ta provokoja haptazi, nga ndonjë reaksion i paparashikuar. Vërtet e kisha parë ta bënte me të tjerë, por ndoshta me
mua nuk do të donte. Duhej luajtur pak teatër.
-Të gjorit Majkëll, i nxorrën një
grusht para nga dora, e provokoj unë.
-E pse?
– Për atë djalin e kopshtit të lojrave. – po më shikonte pa kuptuar gjë. –Pse nuk e di ti se ai qiu një djalë për të cilin prindët i kërkuan 20milion?
– Tallesh, apo vërtet thua?!
-Jo, nuk tallem. Majkëlli i ka qejfë të djemtë. Edhe atë vet e kanë palluar që fëmijë, kur jipte shfaqje me familjen e tij. më shikonte me mosbesim.
– Pse çuditesh. Pak ka që qihen, artista, këngëtarë,politikanë, ushtarakë e të tjerë. Pse tek ne pak ka që e bëjnë e nuk ndihen.- u skuq pak, por vazhdonte me atë të mosbesimit.
– Tek ne ka qytete të njohur, ku meshkujve u pëlqen të qijnë e të qihen. Ti nga je me origjinë?
– Nga Tepelena.
-Aty më rri. E njeh Ali Pashain e Tepelenës. Ai ishte i njohur për haremin e tij, por edhe për ushtarët e tij dylbera, të cilët vriteshin me njeri tjetrin, për të treguar se kush e donte më shumë pashan. Po atë e ke dëgjuar, se ç’ndodhi kur erdhi Lord Bajroni?
shikonte i hutuar dhe kurreshtar.
– Kur
vinin të huajt, pashai rezervonte një pritje të jashtëzakonshme. Krahas shumë tertipeve e veshjeve
kombëtare, pashai organizonte një shfaqje të veçantë. Në selamllëkun e burrave, ku darkoseshin miqte e nderuar, dilnin dy djem të bëshëm, krejtë lakuriq, me dy kalibra mesdhetare, që do mundeshin me njëri tjetrin.
– E pastaj çë?
-E po këtu ishte edhe e veçanta. Mundja e tyre kish si qëllim se kush t’ia fuste shokut në byth. Për këtë miqte bënin tifozllëk e vendosnin baste deri sa njëri të fitonte.Kujt i pëlqente flinte me të.
-S’më besohet.
-Punë e madhe se nuk e besoke ti. Po me lordin e di ç’ndodhi?
syhapur nga kurreshtja priste vazhdimin e prallës.
– Të nesërmen e shfaqjes, pasi kish pirë mirë raki vendi,Lordi u ngrit nga gjumi me një dhimbje.Ndërsa shërbyesi vendës u afrua ta ndihmonte për t’u veshur Lordi i njohur i foli mendueshëm: Sa herë që kam pirë në mëngjes mëka dhimbur koka, ndërsa këtu më dhemb bytha. Pashai i madh, që t’i bënte qejfin mikut i kish dërguar fitimtarin, që e kishte sa një gomar.
qeshi
.- Në qoftë e sajuar, e kanë thënë bukur, – komentoi ai.
– Kështu ka shumë që e bëjnë dhe nuk e thonë.
–
Po ti e ke bërë ndonjëherë? Provokim më të madh se ky nuk kishte
dhe vendosa të riskoj. –Po, po ti?
– Unë jo, -tha , duke ju bërë hunda si e pinokut. Po të mos ta kisha parë me sytë e mi, kthjelltësia e syve të tij mund të më bënin të besoja se po thonte të vërtetën. Provokimi i parë sillte të dytën.
–Ke dëshirë t’a provosh?
Ai filloi të bënte naze, por nuk tha jo. Me kish hipur një dëshirë e madhe, që t’a bëja me n dhe nuk do të linja të më ikte ky rast nga duart. E afrova pranë vehtes dhe ai nuk kundërshtoi, pastaj e putha, në fillim në faqe e pastaj në buzë. Kjo ishte trokitja tek dera për të dëgjuar fjalën “hyrë”. Ai mbylli sytë dhe dukej sikur më thonte,” Bëj ç’të duash se unë jam në gjumë e nuk marrë vesh gjë”.
Vapa e atyre ditëve të verës, nuk ishte inkurajuese, që të ngjiteshe trup me trup, por së paku të inkurajonte të zhvisheshe. I zbërtheva këmishën dhe ia hoqa. U zbulua një trup i brishtë dhe në formim e sipër. Por aty ishte gjithë tundimi i tij. I
fërkova gjoksin e pastaj e putha tek thumbat e sisës, gjë që i shkaktojë
të dridhura. Më kish pushtuar një ekstazë seksuale, por njëherësh më vinte të qesh, se unë po tregohesha, sikur më kish mbytur pervoja, ndërkohë që isha fillestar në këto punë.Kur i zbërtheva pantallonat hapi sytë për një çast, e pastaj sikur u kujtua i mbylli prap. Kish veshur brekë të shkurtëra ndën të cilat, vizatohej sagoma e karit të tij tashmë të ngrehur. Kur po ia nxirrja brekët ai u ngrit pak për të më lehtësuar punë. Me këto më dukej si një vajzë që luan rolin e virgjërëshës. Kur e pash të zhveshur nuk më durohej më dhe rrufeshëm u zhvesha edhe unë. Çfarë duhet të bëja tani, ta ktheja dhe t’ia fusnja, apo të luanim edhe pak. Rruga më e shkurtër m’u duk t’i hypnja sipër. Kur fillova të shtrihesha mbi të, ai hapi këmbët dhe të dy organet tona erdhën pranë njëri tjetrit, sikur do të krahasonin madhësinë e tyre.E kishim pothuaj se të njëllojtë, kështu që nuk kishte vend për konkurencë. Filluam të fërkoheshim pas njëri tjetrit dhe vapa na e riste më shumë nxehtësinë. vazhdonte
me sytë mbyllur dhe kjo kish filluar të më nervozonte. Kisha nevojë për një
partner dhe jo për një kukull që bën nina.
-Po ti përse nuk i hap sytë, – e pyeta.
-Më vjen turp,- mu pergjegj.
Atëhere s’mu durua. Me të tjeret aman se ç’i mbaje sytë hapur. Ai i hapi menjëherë sytë. Pyetjen e kish në majë të buzeve, por e mbajti. Më mirë të mos dish gjë se çfarë të tjerët dinë, se sa të të rrijë mendja ty.
I imi po kërkonte gjithënj e më shumë vendin poshtë, kështu ia ngrita këmbët, duke i dhënë një pozicion, që të dukej vrima mirë. Isha kurreshtarë që ta shihnja sa të hapur e kishte, duke patur parasysh pallën e komshiut. Dhe me njohuritë e mija në këto punë, më dukej se ishte i hapur. Megjithatë kjo s’më pengojë, që të fusnja gishtin e pështymosur. Atij i dhëmbi. Atëhere mora pak gjalp, siç e kisha parë në një film dhe e yndyrosa mirë atë vrimë, që ishte kaq e lakmuar për mua në ato çaste. Pastaj duke e drejtuar grykën e atij timit e fundosa në vrimën e ngrohtë. bëri një grimacë, por nuk
u ndje. Ngrohtësia më pushtonte. Isha e para herë që po qinja, pasi përvoja
e parë kish qënë, duke ma marrë në gojë. Fillova të pompoja. Muzika sinkopatike e Majkëllit përkonte me rritmin e pompave. nuk po ngopej. Ai i hapi të dyja felet vet e më thonte;
-Ec përpara! Edhe pak, edhe pak.
Dhe unë shtyhesha sa mundesha, por aq e kisha dhe s’mund t’i jipnja kënaqësi më të madhe. Pas pak m’u derdh. Ndenjëm edhe pak mbi njeri tjetrin. Po mendoja se mos duhet të ndërronim vendet. Kjo gjë nuk më entuziasmonte shumë, por duhej ta mbanja pranë që ta kisha edhe për herë tjetër. Kur i propozova me gjysmë zëri, ai më pa për një çast e tha:
-E lëmë për një herë tjetër.
Disku muzikor kish mbaruar kur shkoi tek dera.
-Thuaj si të duash, por i bëm inaugurim të bukur impiantit tënd, -më tha
-Mund të vish sa herë të duash për të dëgjuar muzikë. Njeh njeri që ka disqe të bukura?
-Kam një shok që ka.
-Sille edhe atë, që të njihemi.
qeshi e doli.
Ai u kthye edhe shumë herë të tjera, vetëm ose me të tjerë, dhe gjithëmon luante rolin e pasivit. Megjithëse të tjerët e kanë më të madh se unë, ai ngul këmbë se unë kam të qirë të lezeçme.